Κεφάλαιο 30.

133 20 14
                                    

Μήπως ήμουν λίγο παρανοϊκή;

Ίσως η έλλειψη ερωτικής επαφής εξαιτίας της περιόδου μου, οι ορμόνες αλλά και το γεγονός ότι συνήθισα για τρεις ολόκληρους μήνες να είμαι διαρκώς με τον Blake να με έκαναν να αντιδράσω υπερβολικά. Συνήθισα να περνάω όλη τη μέρα μαζί του, να κάνουμε πράγματα μαζί και ίσως γι' αυτό να συμπεριφέρομαι περίεργα τώρα που οι υποχρεώσεις και οι παρέες μας είχαν αλλάξει. Με εκνευρίζει πραγματικά η στάση του Blake, όμως μήπως είναι όλο αυτό στο μυαλό μου και απλώς ο Blake το αντιμετωπίζει πιο ώριμα και θέλει να ηρεμήσουν τα πράγματα;

Ήμουν πραγματικά μπερδεμένη. Από ευτυχισμένη και χαρούμενη κατέληξα μπερδεμένη μέσα σε δυο βδομάδες. Από την μια στιγμή στην άλλη όλα άλλαξαν. Και δεν θέλω να συμβιβαστώ με αυτά τα δεδομένα. Όσο παιδιάστικο και εγωιστικό κι αν ακούγεται, θέλω τα πράγματα να γίνουν όπως πριν. Αρνούμαι να αποδεχτώ και να συνηθίσω αυτήν την κατάσταση και να –

Ένας ήχος με βγάζει από τις σκέψεις μου. Κατευθύνομαι προς την κουζίνα για να εντοπίσω το κινητό μου και μόλις το πιάνω στα χέρια μου, βλέπω το όνομα Christian – του καθηγητή Christian, στην οθόνη.

«Christian.» Τον χαιρετώ, η φωνή μου τέσσερις φορές πιο βαριά από το συνηθισμένο. Πρέπει να πέρασα σίγουρα δυόμισι ώρες κλαίγοντας.

«Valerie» Με χαιρετά πίσω, «Όλα καλά;» Ρωτά ανήσυχος. Μάλλον κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει.

«Ναι, μια χαρά. Εσύ; Πότε επιστρέφεις;» Επικεντρώνω τη συζήτηση σε αυτόν, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα θα ήταν να αρχίσω να κλαίω ξανά.

«Επέστρεψα το μεσημέρι. Αναρωτιόμουν αν έχεις χρόνο να τα πούμε σήμερα, έχω να σε δω τόσο καιρό» Προτείνει και σηκώνω τα φρύδια μου αποδοκιμαστικά. Γιατί να μην έχω χρόνο; Το αγόρι μου φροντίζει να μου δίνει άπλετο χρόνο να περνάω μόνη μου.

«Φυσικά, τι θα έλεγες να περάσω σε καμία ώρα;» Το σπίτι του βρισκόταν στον ίδιο όροφο με το δικό μας, επομένως θα έκανα ένα μπάνιο να ηρεμήσω και θα τον επισκεπτόμουν. Δεν είχα καμία όρεξη να βγω έξω.

«Θα σε περιμένω, Val.» Κλείνει το τηλέφωνο και βγάζω μια ανάσα ανακούφισης.

[...]

Όταν τελειώνω την εξιστόρηση των γεγονότων, ο Christian με κοιτά λυπημένος. Φαίνεται σκεπτικός έπειτα από όλα όσα του είπα. Την κατάσταση ανάμεσα στην κολλητή μου και τον ξάδερφο μου, τι συμβαίνει με εμένα και τον Blake, όσα έκρυβα μέσα μου για μέρες, η πίεση που βίωνα, όλα τα δάκρυα που είχα εγκλωβίσει.

The American boy.Where stories live. Discover now