The American boy.

Κεφάλαιο 26.

Ο Blake με κοιτά σαστισμένος. Είναι μπερδεμένος και μοιάζει να αμφιβάλλει για όσα λέω. Στα φρύδια του έχει δημιουργηθεί ένα συνοφρύωμα, η έκφραση του προσώπου του είναι άγρια και θυμωμένη.

«Δεν καταλαβαίνω τίποτα»

Σηκώνομαι από το κρεβάτι για να τον πλησιάσω, αλλά αυτός κάνει ένα βήμα πίσω σαν άμυνα. Απογοητεύομαι από την κίνηση του, αλλά δεν το δείχνω. Εξάλλου, εγώ ευθύνομαι για την συμπεριφορά του. Θα ήταν ανώριμο εκ μέρους μου αν θύμωνα γι' αυτό.

«Την ίδια μέρα πριν έναν χρόνο με είδες με τον Theo, ένιωσες προδομένος, σαν να σε εγκατέλειψα και να έφυγα μέσα από τα χέρια σου. Ήθελα απλώς να σου δώσω να καταλάβεις ότι έναν χρόνο μετά από όσα έγιναν, είμαι εδώ, μαζί σου. Έτοιμη να συγκατοικήσω με τον άνθρωπο που προσπαθεί πάντα για εμένα.»

«Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;» Τα χέρια μου πλησίασαν το ευάλωτο πρόσωπο του, δεν τα απομάκρυνε αυτή την φορά.. «Σ' αγαπάω, Blake. Κι αυτό είναι η αρχή και το τέλος όλων.» Του λέω εννοώντας κάθε λέξη. Το βλέμμα του πέφτει πάνω μου και η έκφραση του μαλακώνει. Εύχομαι να μπορεί να δει την ειλικρίνεια στα μάτια μου.

«Θα μείνεις μαζί μου;» Με κοιτά αποδοκιμαστικά, αμφιβάλλοντας για το αν πρέπει να με πιστέψει. Η δυσπιστία είναι ξεκάθαρη στην φωνή του.

«Αν το θέλεις» Ανασηκώνω τους ώμους μου και ο Blake ορμά στα χείλη μου. Το φιλί του είναι έντονο και παθιασμένο, αλλά οι κινήσεις του απαλές και τρυφερές. Ένας μοναδικός συνδυασμός. Μπορώ να αισθανθώ την ανακούφιση του όταν αφήνει μια ανάσα και με ξανά φιλά γρήγορα.

«Νόμιζα ότι θα έφευγες Αγγλία, γύρισα σπίτι για να πάρω το διαβατήριο μου.» Δηλώνει και τον κοιτώ έκπληκτη. Αυτός ο άνδρας είναι με σιγουριά ο πιο τολμηρός που έχω γνωρίσει. Κάθε κρίση είναι έτοιμος να την αντιμετωπίσει με έναν δικό του, τολμηρό, θρασύ και ξεχωριστό τρόπο. Χωρίς να σκέφτεται πόσο τρελό, παράτολμο ή παράλογο είναι αυτό που κάνει. Για εμένα.

«Θα ερχόσουν να με βρεις;» Ρωτάω, αν και ξέρω ήδη την απάντηση. Ένα μικρό χαμόγελο που πάλευα να κρύψω, εμφανίζεται στα χείλη μου. Θα ερχόταν, έχει το θάρρος να το κάνει.

«Ναι» Απαντά και με κλείνει σφιχτά στην αγκαλιά του, σαν να φοβάται πως μπορεί να ξεγλιστρήσω και να φύγω μέσα από τα χέρια του. Τον αγκαλιάζω κι εγώ με όλη μου την δύναμη, και τότε με σηκώνει στον αέρα και με στριφογυρίζει μια φορά.