The American boy.

Κεφάλαιο 28.

«Να είσαι όπως η θάλασσα: 

διάφανος στην επιφάνεια και βαθύς στην ψυχή»

___________________________________________________

chapter's song> summer of love

-  

Το καλοκαίρι ήταν γεμάτο εκπλήξεις. Ακόμα δεν έχω συνέλθει από όσα έγιναν.

Περάσαμε δυο περίεργες εβδομάδες στην Ισπανία με τους φίλους μας. Τις πρώτες τέσσερις μέρες όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που τα αγόρια βγήκαν ένα βράδυ και ο David γύρισε μεθυσμένος... και με πιπιλιές. Το επόμενο πρωί ακολούθησε ένας επεισοδιακός καβγάς μεταξύ της Emma και του David στο ξενοδοχείο και είχαν την τύχη να τους ακούσουν όλοι οι τουρίστες. Αυτό που είχε κάνει ήταν χοντρό. Όχι μόνο μίλησε σε διάφορες κοπέλες, αλλά επεδίωξε να φασωθεί με μια, δείχνοντας ασέβεια απέναντι στην έγκυο κοπέλα του. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα, όταν δυο μέρες αργότερα η Emma, απολύτως ψύχραιμη, του ανακοίνωσε τον χωρισμό τους. Επί τρεις μέρες προσπαθούσαμε να αλλάξουμε γνώμη στην Emma και να τους τα ξανά βρούμε, αλλά ήταν μάταιο∙ ήταν αποφασισμένη. Τις υπόλοιπες τέσσερις μέρες που μας απέμειναν στην Ισπανία τις πέρασα κυρίως παρέα με την Emma, ώσπου ήρθε η ώρα να επιστρέψει στην Ουάσιγκτον απορρίπτοντας την πρόταση μου να έρθει μαζί με εμένα και τον Blake διακοπές και ακυρώνοντας τις διακοπές με τον David. Το κλίμα ήταν πολύ βαρύ, η ένταση ανάμεσα τους φούντωνε σε κάθε συνάντηση κι εμείς οι υπόλοιποι πατούσαμε σε μια λεπτή γραμμή ουδετερότητας, έτοιμη να σκιστεί για να πάρουμε το μέρος κάποιου. Αν και γνωρίζω πως τα αγόρια δεν συμφωνούν με την συμπεριφορά του David, είμαι σίγουρη ότι θα έπαιρναν το μέρος του για να τον υπερασπιστούν. Ήταν μια συζήτηση που θα έφερνε περισσότερους τσακωμούς και ένιωθα ευγνώμων που δεν είχε γίνει μέχρι τώρα. Ο David ακολούθησε τελικά τον Alex στην Πορτογαλία, κι από όσο μάθαινα, γύρισε στον παλιό εαυτό του, με ποτά, ξενύχτια και κοπέλες. Όσο για εμένα και τον Blake;

Μακάρι να μην τελείωναν ποτέ οι διακοπές μας. Πέρασα έναν Αύγουστο γεμάτο γέλια και έρωτα. Εξερευνήσαμε πολλές πόλεις της Ιταλίας, λατρέψαμε τα τοπία της Ελλάδας, κολυμπήσαμε στα υπέροχα και καταγάλανα νερά της, δοκιμάσαμε φαγητά, είδαμε το ηλιοβασίλεμα, κάναμε έρωτα μέχρι το πρωί στα πιο απίστευτα μέρη, γνωρίσαμε ανθρώπους, κάναμε φιλίες, χορέψαμε και ξεχάσαμε ό,τι μας απασχολούσε. Εντάξει, όχι εντελώς. Ο Blake περνούσε αρκετό χρόνο στο κινητό του εξαιτίας των αμέτρητων μηνυμάτων που του έστελναν τα παιδιά. Ήταν και οι δυο ελεύθεροι πλέον, οπότε τον βομβάρδιζαν καθημερινά με ιστορίες από τις περιπέτειες τους. Μερικές φορές ένιωθα ότι ο Blake ζήλευε που δεν συμμετείχε σε όσα έκαναν τα αγόρια, αλλά δεν το είχε παραδεχτεί ανοιχτά. Ανεξάρτητα από αυτό το γεγονός και μερικούς ασήμαντους καβγάδες εξαιτίας της παρανοϊκής ζήλιας του Blake, ένιωθα κάθε μέρα πως η αγάπη μου γι' αυτόν μεγαλώνει. Τον ερωτεύτηκα ξανά, κάθε βλέμμα του, κάθε χαμόγελο του, κάθε λέξη του, έκανε την καρδιά μου να χάνει χτύπους ή να κερδίζει περισσότερους. Έτρεμα κάθε φορά που με άγγιζε, αναστέναζα κάθε φορά που με φιλούσε, σαν να ήταν η πρώτη φορά. Ήταν γλυκός και τρυφερός και δεν μου έλεγε ποτέ όχι. Κάθε βράδυ προτού κοιμηθούμε, μου ψιθύριζε πόσο με αγαπάει και ότι δεν θέλει να με χάσει. Και σαν έβγαινε ο ήλιος, με ξυπνούσε με φιλιά. Ήμουν σίγουρα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος σε ολόκληρο τον κόσμο. Είχα τόση αγάπη μέσα μου για τον Blake, που έπιασα τον εαυτό μου ένα μεσημέρι να σκέφτεται το ενδεχόμενο μιας οικογένειας μαζί του.

Στις αρχές του Σεπτέμβρη πετάξαμε για Αγγλία. Εκεί επιβεβαίωσα τις σκέψεις μου ότι θέλω μια οικογένεια με τον Blake. Γνώρισε καλύτερα τον πατέρα μου και σχεδόν όλους τους συγγενείς μου και όπως το περίμενα, όλοι τον λάτρεψαν. Πέρασε χρόνο με τον αδερφό μου και παρόλο που στην αρχή ήταν απομακρυσμένοι, η σχέση τους βελτιώθηκε σε μεγάλο βαθμό. Ο Edward και η Evelyn ήταν σχεδόν η μόνιμη παρέα μας, με εξαίρεση μερικές μέρες που γνώρισα στον Blake την παρέα μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν φάνηκε να εγκρίνει τους φίλους μου. Γι' αυτό και περνούσαμε περισσότερο χρόνο με τον αδερφό του και την οικογένεια του, όμως δεν παραπονιόμουν. Είμαστε σχεδόν συνομήλικοι και η παρέα μαζί τους ήταν διασκεδαστική. Τα μικρά μας ρωτούσαν συνέχεια πότε θα παντρευτούμε και πότε θα έχουν ξαδέρφια για να παίζουν όλοι μαζί, και για μια στιγμή σκέφτηκα μήπως κρυβόταν ο Blake πίσω από αυτό, αλλά μου ορκίστηκε ότι δεν έχει καμία σχέση.

Ήταν όλα τόσο όμορφα και ειδυλλιακά που φοβόμουν να επιστρέψω. Ένιωθα ότι όλο αυτό ήταν ένα όνειρο και είχε έρθει η ώρα να ξυπνήσω. Δεν ήξερα τι μας περιμένει πίσω στην Ουάσιγκτον και αυτό με τρομοκρατούσε. Άραγε θα απομακρυνόμουν από τον Blake εξαιτίας του χωρισμού των φίλων μας; Θα έπρεπε να περνάω περισσότερο χρόνο με την Emma. Θα ερχόταν στην σχολή; Είναι σχεδόν πέντε μηνών. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι μέσα της έχει ένα μικρό άνθρωπο και σύντομα θα βγει από εκεί.

«Val;» Η αγαπημένη μελωδία της φωνής του τρύπησε στα αυτιά μου και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

«Φτάνουμε σε λίγο, μωρό μου.» Μου έδωσε ένα φιλί στην κορυφή των μαλλιών μου και με κράτησε πιο σφιχτά στην αγκαλιά του.

Και τότε ξύπνησα. 

___________________________________________________

Γεια σας και πάλι! 

Πόσο χαίρομαι που τα ξανά λέμε μέσα από νέο κεφάλαιο 😍

Ξεκίνησα να γράφω δυο γραμμές και όλος ο ενθουσιασμός για την ιστορία άρχισε να βγαίνει δειλά-δειλά. 

Μου έλειψε ο Blake Hoffman ✨ ελπίζω και σε εσάς! 

Σας υποσχέθηκα POV Blake, όμως έτσι όπως το σκέφτηκα, θα πρέπει να μεσολαβήσουν 1-2 κεφάλαια για να καταλάβετε όλα όσα έχουν συμβεί και να συνηθίσουμε ξανά τους πρωταγωνιστές, μέχρι να δούμε την οπτική του. 

Έχω ξεκινήσει ήδη να γράφω το επόμενο, μέχρι την Κυριακή θα έχει ανέβει. 🙏

Περιμένω τα σχόλια σας για το καλοκαίρι τους!