Κεφάλαιο 25.

179 22 26
                                    


Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην αγαπημένη μου heyimevln ❤

________________________________________

Ο Blake με πείραζε γαργαλώντας με όσο τρώγαμε το φαγητό μας. Κανείς δεν σχολίασε τι κάναμε στην τουαλέτα – και να ήθελε, δεν θα τολμούσε. Χρειάστηκε μονάχα ένα του βλέμμα για να τους προειδοποιήσει και να βγάλουν τον σκασμό.

«Τι ετοιμάζετε;» Ψιθυρίζω στο αυτί του Alex μόλις φάω μια ακόμη μπουκιά. Μου είχε αδυναμία και ήξερα ότι μπορώ να τον κάνω να μιλήσει ευκολότερα από ότι τον Blake. Όχι ότι ήταν ακατόρθωτο, αλλά αυτό που χαρακτήριζε τον Blake ήταν η εχεμύθεια του. Αν επρόκειτο για κάτι χαζό ή ασήμαντο, θα μου το έλεγε αμέσως, αντιθέτως, όταν είναι κάτι σοβαρό, το κρατά μυστικό, γι' αυτό και ήμουν περίεργη να μάθω.

Ο Alex έριξε μια γρήγορη ματιά προς τους φίλους του, σαν να έψαχνε μια σανίδα σωτηρίας, αλλά αυτοί κουβέντιαζαν για τον αυριανό αγώνα.

«Εμείς; Τίποτα» Αναμενόμενο.

«Τότε πώς ξέρεις σε ποιους αναφέρομαι;» Σηκώνω το φρύδι μου κοιτώντας τον εξεταστικά.

«Το υπέθεσα. Πάντως δεν ετοιμάζουμε τίποτα, θα στο είχε καρφώσει ο Blake.» Λέει γρήγορα, μα αποφεύγει το βλέμμα μου. Σίγουρα κάτι σκαρώνουν.

«Alex, γιατί λες ψέματα στην καλύτερη σου φίλη;» Σταυρώνω τα χέρια μου και αυτός δαγκώνει τα χείλη του. Για να μην το ξεφουρνίζει αμέσως, σημαίνει ότι έχουν κάνει κάτι χοντρό.

«Εδώ ο άλλος λέει ψέματα στην κοπέλα του, εγώ –» Ξεκινά αλλά σταματά τον εαυτό του μόλις καταλαβαίνει τι είπε.

«Ποιος λέει ψέματα στην κοπέλα του;» Ο τόνος μου αυστηρός.

«Κανένας, ξέχασε το. Blake!» Σφυρίζει και ο Blake γυρίζει αμέσως προς το μέρος μας.

«Δεν την ξανά πας στην τουαλέτα;» Ειρωνεύεται και ο Blake μου δίνει ένα πονηρό χαμόγελο.

«Με μεγάλη μου ευχαρίστηση» Μου κλείνει το μάτι και εγώ χαμογελώ ντροπαλά.

«Μωρό μου» Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του πλησιάζοντας τον ενώ αυτός με αγκαλιάζει αμέσως και φιλά το μάγουλο μου. Νιώθω ευγνώμων που μπορώ πλέον να τον αγγίζω όποτε θέλω, να τον αποκαλώ όπως θέλω, να είναι δικός μου και να είμαι δική του.

«Δεν θα βαρεθώ ποτέ να ακούω αυτήν την λέξη» Παραδέχεται με κλειστά μάτια και συνεχίζω να του κάνω νάζια. Ξέρω ότι έτσι μπορώ να τον ρίξω.

The American boy.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora