The American boy.

Κεφάλαιο 14.

Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην αγαπημένη μου -lost_sunshiine- ❤

Θαυμάζω τους ανθρώπους 

που η ψυχή τους 

είναι πιο βαθιά 

από την πληγή τους.

__________________________________________ 

«Το πάμε μαζί κι όπου βγει;» Με ρωτάει κοιτώντας με βαθιά στα μάτια.

Είμαι μαγεμένη από την παρουσία του, συγκινημένη από τα λόγια του και έκπληκτη από την αποφασιστικότητα του, που δεν μπορώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις, παρά μόνο νεύω το κεφάλι μου.

«Θέλω να σε ακούσω να το λες.» Παρακαλάει και ξέρει ότι δεν θα του χαλάσω χατίρι.

«Το πάμε μαζί κι όπου βγει.» Επαναλαμβάνω τα λόγια του και χαμογελάμε ταυτόχρονα. Η ανάσα του σταθεροποιείται και το πρόσωπο του δείχνει μια ανακούφιση.

«Πρέπει να μάθω ό,τι έγινε σχετικά με την μαμά σου.» Κοιτάω αλλού αμήχανα. Δεν είμαι έτοιμη ακόμη γι' αυτό. 

«Αλλά όχι σήμερα.» Προσθέτει και χαμογελώ κοιτάζοντας κάτω. Όλα αυτά είναι πάρα πολλά για σήμερα, δεν θα ήθελα να ανοίξουμε και αυτό το θέμα.

«Θα χρειαστεί να το πάμε αργά.» Μου ξεκαθαρίζει σοβαρά. Δεν με νοιάζει καθόλου, αρκεί να πηγαίνουμε μαζί.

«Θέλω να με εμπιστευτείς ξανά.» Ένας από τους φόβους που έχω είναι αυτός, να μην με εμπιστεύεται πια. Είναι δικό μου λάθος και θα βάλω τα δυνατά μου για να το διορθώσω. 

«Κι εγώ.» Παραδέχεται σκεπτικά. Μπορώ να διακρίνω τον πόνο στην φωνή του.

«Θα σε κάνω να με εμπιστευτείς.» Τον διαβεβαιώνω, κρατώντας το πρόσωπο του στα χέρια μου. Τα χέρια μου τρέμουν, αλλά ο τόνος μου είναι αποφασιστικός.

«Val;»

«Ναι;»

«Μην με πληγώσεις ξανά.»

Ένα δάκρυ ξεφεύγει από τα μάτια του και εγώ τον κοιτώ κοκκαλωμένη. Μοιάζει ευάλωτος αυτήν την στιγμή, σαν να ξανά ζει όλο τον πόνο που του προκάλεσα από την αρχή. Η εικόνα του Blake να είναι τόσο πληγωμένος, με διαλύει. 

«Δεν θα το κάνω.» Του υπόσχομαι και μετακινώ τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του για να τον σφίξω στην αγκαλιά μου. Τα χέρια του τυλίγονται γύρω από την μέση μου και ο Blake ξεκουράζει το κεφάλι του στο στήθος μου.