Make Me Straight (COMPLETED)

Chapter 7

It was a fine morning when I receive a message from a unknown number. I didn't bother to open or reply to it. But because curiosity kills a cat ay may pagalinglangan ko iyong binuksan. Paano kapag emergency pala ito? O di kaya chismiss? Mahuhuli ako sa update.

Pero hindi chismiss or emergency ang aking nabasa.

It was a message sent by someone special to me before.

Hey, can we talk?

Kahit hindi na siya magpakilala alam ko na kung sino.

Kapal naman mukha niya para makipagusap. Matapos niya akong lokohin ano pang klase ng TALK ang gusto niya?

Hindi ko siya nireplyan. Bahala siya sa buhay niya.

Please let us talk. Meet me at cafe ****. Maghihintay ako Nat.

Meron sa akin ang gusto siyang kausapin. Gusto ko siyang makita ulit. I want him to explain to me why? Paano niya nagawa sakin ang mga bagay na makakasira sa pitong taon nang relasyon namin. Gusto ko siyang tanungin paano niya nagawang saktan ako ng ganito kung ang tanging ginawa ko ay mahalin siya.

There are lots of questions I want to ask him. Pero natatakot ako sa maisasagot niya.

Masakit parin. Ayoko na. Ayoko na sa kanya.

I'm staring at myself from the mirror. I was wearing a simple yellow dress paired with a flat yellow shoes. Naglagay na lang din ako ng simple and natural make up look.

Habang tinitigan ang aking sarili hindi ko maiwasang kabahan. Hindi ko maiwasang matakot sa naging desesyon ko.

Ayokong maulit yung mga araw na kung saan hulog na hulog na ako at walang nakakasalo sa akin.

Ayokong mangapa ng atensyon sa mga taong hindi naman willing sa akin ibigay.

Ayokong maging mahina sa mata ng Lahat.

Ilang minuto pa ay nag text ulit si James sa akin. Nandoon na daw siya sa cafe Kung saan kami magkikita.

Nagtipa ako ng aking ih re-reply sa kanya. Sinabi ko na papunta na ako. He replied Ok. I'll wait for you to come to me Nat. Thank you.

May humaplos sa aking puso. His waiting for me to come to him. Pinigilan ko ang luhang gustong kumawala sa aking mga mata.

**** Cafe

As I enter the Cafe. I know to myself I need to calm down. Ayokong magkascene dito. Masyadong mamahalin ang Cafe na 'to para sa drama ko sa buhay.

I walk towards him. Towards my ex-fiance.

When he saw me, he force a small smile.

Merong mix emotions sa mga mata niya na hindi ko mabasa.

"H-hi." nauutal niyang bati sakin. "Maupo ka."

"Kamusta?" sabay naming tanong.

He laugh a little. "Kamusta ka?" he asked with a shacking voice.

Napataas agad ang kilay ko sa kanya, grabe may lakas pa siya ng loob para tumawa, ah. Tinitigan ko muna ang mukha niya, ilang buwan na ba kaming hindi nagkita? Pansin ko ang eye bags niya. Kita ko din ang maninipis at maliliit pa niyang bigote.

"I'm o-ok. Ikaw?" I bit my lower lip to control myself being emotional.

Kanina sinabi ko sa sarili ko hindi ako iiyak dahil sa kanya. Pero mukhang hindi ko na napigilan ang nararamdaman ko.

I wanted to shout at him. I want to punch him hard for hurting me. I want him out of my life!

"I'm happy." he tried to smile pero parang nasasaktan siya. What he said next makes my heart drop it's pieces. "Seeing you happy makes me the happiest."

I looked at him. His eyes says it all. He was hurt too.

He cheated Nat! Pinagpalit ka niya!

"Nat. I'm sorry, I'm so sorry." as he says his sorry's a tear fell down from his eyes.

He looked so broken and lost. He tried to hold my hand pero iniwas ko yun sa kanya.

"I was so weak to fight for us. Too weak to save our relationship. I don't have a choice but to intentionally hurt you. I love you so much Nat, that seeing you with him kills me. Nagagalit ako sa sarili ko dahil hindi kita nagawang ipaglaban ka sa mga magulang ko. We know how much power they have. At ayokong makita kang nahihirapan dahil sakin. My parents doesn't like you for me. Dad warned me about dating you, when I ask for their blessings dahil ikakasal na tayo, but they threatened me na papatayin ka nila pati ang mga magulang at kapatid mo. And I don't want that to happen. I don't want you to lose the people you cared and loved. Mas okay pa na hayaan ko silang saktan ako 'wag lang ikaw. Dahil hindi ko kakayanin yun. Mahalaga ka sa 'kin Natalie. Hindi kita kayang saktan."

"They want me to marry Dorothy. Pero tumanggi ako dahil isang buwan nalang ikakasal na tayo. Pero kinulong nila ako sa basement. Yun ang mga araw na hindi ako nakadalaw sayo. They took my phone and cut my connections. Ginawa ko ang lahat para makatakas Nat, pero hindi ako nakawala."

"Yung mga sinabi ko sayo na nagcheat ako, na nakipag sex ako sa iba. Hindi yun totoo, hindi ko kayang gawin yun sayo Natalie. I respect you a lot na sa yakap at halik sa pisngi ay kuntento na ako. Buong buhay ko ikaw lang ang babaeng minahal ko. Ikaw lang Nat wala nang iba. I'm here hindi para guluhin ka. But to say sorry to you kasi nasaktan kita ng sobra. Hindi na kita pipilitin bumalik sakin. Dahil alam ko, hindi na ako ang tinitibok ng puso mo. And I respect that, I understand."

"You were right Nat, dadating ang araw kung saan marerealize natin. Pinagtagpo lang tayo pero hindi tayo tinadhana."

"For the last time Natalie. Before I'll say my goodbye. Can I hug you?"

Tumayo ako ay niyakap siya ng mahigpit. Hindi ko na napigilang umiyak ng malakas. Wala na akong paki kung naririnig ng ibang costumers ang mga hikbi ko.

He was caressing my back, making me feel less of the pain. Ng bumitaw kami sa yakap nang isa't isa. He handed me a envelope.

I look at him.

"Alam kong sobrang kapal ng mukha ko para i-abot sayo ang invitation ng kasal ko when we just reconcile from the pain of our past. But kahit sa ganitong paraan lang Nat, I want to see you walking in the aisle smiling at me. As I wait for you in the altar. But not as my bride but as my friend who will support me on my wedding day." he cracked a voice.

I nodded while my tears keep falling down from my swallowed eyes.

We stayed at the cafe for more than an hour. And before we parted ways we say our goodbye's and luck.

As I walk away from him. Alam ko na may parte sa buhay ko ang tatalikuran ko na. At yun ang mga alaalang nagawa ko kasama ang lalaking espesyal sa buhay ko. We did not end together but I promise that wherever life will take us I will and forever will be there for him.

~~~

Chapter 7 (√) Edited.

Thank you for the love and support!♥