DISTANT (Love Series 2)

CHAPTER 49

"What's your name?" A young mid-age woman asking for my identity. I was at their home a few weeks ago. I have a bandage around my head. I don't know where it came from. I don't know how I got here. I don't know who I am. "I'm sorry Iha if I always ask you. All right. Rest in your room" he added with a smile before closing the logbook he was holding.

"Sister Esme. Sister Esme" calls a child with me in the room. He stared at me before turning to the woman in front of me. "There's Coby" trace the fun in its voice causing me to raise an eyebrow.

"Come on Iha. Your child is already there" he said before inviting me out.

"Sister Esme!" A young man appeared we think. It ran to the woman in front of me and hugged her. "I miss you"

"I miss you too Coby. You visit more often ah?"

"The Governor has moved here to build a business" he replied before turning to me. "Who is he?"

"A-ahh. He's the new one here at the orphanage. The hospital only brought him here last week because no parent introduced himself here. Alas, he just dropped it here because this child still had head trauma"

I didn't expect the young man to kneel in front of me so my face got a little hotter. "I'm Coby. What's your name?" He asked a question that I did not answer.

"Siya si Maria. Hindi pa siya nakakaalala kaya naman yon muna ang pangalan nya sa ngayon" sabat nung matanda.

Isang ngiti ang pinakawalan nung binata bago ako hinawakan sa magkabilang braso. "Thirteen years old lang ang edad ko. Ikaw? Ilang taon ka na?"

Dahan dahan kong inangat ang palad ko at bubulong bulong na nagbilang.

"Limang taon?" Tanong nya na kahit hindi ko alam ay tinanguan ko na lang. "Nasaan ang mga magulang mo?"

Isang iling lamang ang iginawad ko kaya naman paniguradong alam nya na ang sagot ko.

"She experienced head trauma nong dinala siya rito ng ospital. Nakakahiya nga dahil hindi na pinabayad samin ang pagpapagamot sa kanya" rinig kong bulong ng isang ginang. Natigil rin ako sa pagsusulat nang bigla na lamang bumukas ang pinto ng silid ko. "Ikinalulungkot ko nga pala ang nangyari sa kaisa isa nyong anak Miss Carina" dagdag pa ni Sister Joy sa babaeng kasama nya. Dalawa silang panauhin na ngayon ay nakatingin sakin. Mukhang mag asawa.

"Siya ba yung sinasabi mo?" Saad nung lalaki na ikinangiti ni Sister Joy.

"Oo siya nga"

Dahan dahan silang lumapit sa gawi ko dahilan upang mapatayo ako mula sa pagkakaupo sa kama. Paulit ulit akong tumango sa kanila bilang respeto.

"Hello young lady. Ako nga pala si Carina. Ako na ngayon ang Mommy mo" nakangiting sambit nung ginang habang nakaluhod sa harapan ko.

"Gagamitin niyo ang pangalan ng apo ko sa batang iyon?" Boses na nagpagising sa diwa ko, isang umaga. Ilang linggo na akong naririto sa bahay nila. Kung gaano akong katagal na nanatili rito, ganon rin akong katagal na nagmumukmok sa room ko at hindi man naglakas ng loob na lumabas. "Hindi ako makakapayag Carina-- Lee. Ayoko"

"Mom. Please naman oh. Nangungulila ako sa Anak ko. Ito na lamang ang tanging paraan para--"

"Marami pang paraan Carina. Ayoko nitong paraan mo. Pumayag na nga ako sa kagustuhan mong manatili ang batang iyon sa pamamahay na ito. Tapos gusto mo pang gamitin ang pangalan ng nawawala kong apo? No" pinal nitong sagot.

"Aubrey. Nakikinig ka ba?" Singhal ni Thina kasabay ng pagbaba nya ng kopitang may lamang alak. Playful sounds covered my ears for more than two hours of staying here sa club na tinatambayan namin ng pinsan kong si Thina. "Psh. Kanina pa ako daldal ng daldal--"

"Oo. Nakikinig ako" mahina kong ani na nagpairap sa kanya. "My mind won't" dagdag ko bago tumitig sa kawalan.

Ano itong mga ala alang bumubugso sa isipan ko? Hindi pamilyar sakin ang mga lugar. Hindi rin pamilyar sakin ang mga tao dahil malabo ito sa halos lahat ng eksenang lumilitaw sa utak ko.

"Sinaktan mo nanaman si Coby?" Taas kilay nyang dagdag dahilan upang matalim ko siyang titigan. "I saw him. Umiiyak habang patungo sa car nya. Did you just.." hindi nya naituloy ang nais nyang sabihin dahil ayon nanaman ang panlalaki ng mga mata nya at ang pagtutop nito sa bibig nito na animong pinapangunahan ng mga idea nya ang gusto nyang sabihin sakin.

"Stop imagining things Marthina" singhal ko bago humigop ng vodka'ng kanina pa nasa kopita ko. "Hindi ko napigilan ang sarili ko kaya nasampal ko siya"

"Ayon na nga yon !" Singhal nya na nagpakunot ng noo sakin at binalingan muli siya ng tingin. "Bahala ka. Mamaya nyan, may kabit na yon" pang aasar nya pa bago tumayo at makihalo sa mga taong abala sa pagsasayaw sa dance floor.

"Hindi nya magagawa yon" bulong ko sa sarili. "Wala siyang karapatang gawin yon" ani ko bago ikinuyom ang mga palad na nakapatong sa table at doon pumikit ng mariin upang mapakalma ang sarili.

"Aray ko" reklamo ko kay Coby nang sandaling pitikin nito ang tungki ng ilong ko. Isang nakakamatay na irap ang ibinigay ko sa kanya dahilan upang mas lalong lumawak ang ngiti nito.

"Why so irritated?" Tatawa tawa nyang tanong.

"Because you're annoying" singhal ko na ikinalakhak nya. "Ano bang nakakatawa?" Iritado kong sambit kasabay ng malakas na paghampas sa braso nito.

"Alam mo bang ang cute mo?" Sagot nya dahilan upang mag init ang mukha ko. "Libangan ko na yata ang makita kang nagagalit at naiinis sakin" dagdag nya pa bago nagnakaw ng kiss sa cheeks ko.

"Coby !!" I screamed angrily as it started to run away from me while there was still laughter almost echoing across the hallway.

Did he just .. did he j-just .. k-kiss me?

"They both looked good" Coby's Grandpa said one morning. They chatted in the dining room while busy with the meeting. Even though they visited the mansion, it was not over because they wanted our family and their family to be partners.

"Yeah. They're childhood friends" I heard Daddy answer.

"Why don't we paired them?" Laughing suggestion of Coby's Grandma frowned at me. "They're a match"

"Yes. For our company to merge as well" added his wife.