Asya'dan
Sınıfa girince hala sinirim bozuktu.Kafamın içinde binlerce defa aynı kelimeler dönüyordu.
Melda hamile
Melda hamile...
Ders sırasında başım dönmeye başladı beynim uyuşmuş gibiydi.Sıramı sıkıca tuttum zemin ayağımın altından kayıyordu.Ama geçmiyordu derin derin nefes aldım ama hala kötüydüm tam hocadan izin alacakken heryer karanlık oldu hatırladığım tek şey ise bağıran kalabalık......
Gözlerimi açtığımda revirdeydim. Kendimi daha iyi hissediyordum en azından başım dönmüyordu. Kalkmak için yeltendiğim de hemşire beni tuttu.
"Tatlım serumun daha bitmedi sana önerim stresten biraz uzak dur vücudun kaldırmıyor"
Oflayarak geriye yaslandım stresten uzak durmak bana göre değildi.1 hafta öncesine kadar mutlu bi hayatım vardı ya da ben öyle sanıyordum ama şimdi hayatım felaket merkezli olmuştu.serumum bittiğinde revirden çıktım Melisa ve selin kapıdaydı
"Kuzum nasıl oldun"
Çaresizce başımı sallayınca bana sarıldılar.Nasıldım ben bile bilmiyordum üzgünmüyüm bu olanlara yoksa pişmanmıyım yaşadıklarımıza?
Sınıfa çıkınca diğer dersler daha iyi geçmişti kendimi daha iyi hissediyordum.Melda ise yoktu emirle konuşuyorlardır diye düşündüm.Çıkışta yine erdemi görmüştüm aslında bi yandan iyiydi otobüsü çekecek halde değildim.Kızları davet ettiğimde yiğit sorma fırsat vermeden selini götürmüş Melisa ise eneslere gideceğini söylemişti.Burukça gülümsedim bende 1 hafta öncesine kadar emirle böyleydim şimdi ise ne haldeydim.Arabaya binince erdem selam demişti ama konuşacak halim yoktu sadece sessizlik ve huzur istiyordum.
"Konuşmuyorsun bişi mi oldu?"
Cevap vermedim sanki bilmiyordu kardeşinin ne halt yediğini.
"Asya soru sordum"
"Bak kötü şeyler geçirmiş olabilirsin ama herşey geride kaldı"
Sinirle dönüp bağırdım
"Herşey geri de mi kaldı o kardeşin başka bi kızı hamile bırakmış ve sen gelmiş karşıma herşey geride kaldı diyorsun?"
Arabayı ani bi frenle durdurunca emniyet kemerimi iyi ki takmışım dedim yoksa ölüyordum
"Ne dedin sen?"
"Sanki bilmiyorsunuz ya numara yapmayın"
"Sence bilsem emir hala yaşıyor olabilir mi"
Sinirle arabayı sürünce sustum oldukça sinirliydi zaten.Eve hızlı bi şekilde gelmiştik oldukça fazla hız yapmıştı.
"Sen in ben halledicem sana iyi ol demiyorum çünkü hiçbir insan bunu kaldıramaz ama merak etme emir cezasız kalmıcak"
Kafamı sallayarak indim önümden tam hız geçince yorgunca bir nefes aldım.Daha kötü ne olabilirdi?
Emirden
Meldayı kolundan tutmuş boş bi sınıfa sokunca delirmek üzereydim ne demek hamileydi ve bunu neden bahçenin ortasında söylemişti.Asya ile aramı düzeltmeye çalıştıkça bozuyordu.
"Emir beni sınıfa atmanı anlıyorum ama 9 ay sabretmen lazım"
Kolundan sıkıca tutup sertçe duvara yasladım şuan kendimde herşeyi yapabilecek potansiyel görüyordum.
"Ne 9 ayından bahsediyorsun sen kızım daha reşit bile değilsin senin annen ne der benim ailem ne der haberin var mı kimse öğrenmeden o çocuğu aldıracağız"
