Ben Senden Önce Ölmek İsterim
Ben senden önce ölmek isterim. Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? Ben zannetmiyorum bunu. Iyisi mi,beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni gorebilesin Fedakarliğimi anlıyorsun vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. Ve toz oluyorum yaşiyorum yanında senin. Sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin. Ve orada beraber yaşarız külümün içinde külün ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar... Ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek. Toprağa beraber dalacagız. Ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak : biri sen biri de ben. Ben daha ölümü düşünmüyorum. Ben daha bir çocuk doğuracağım Hayat taşıyor içimden. Kaynıyor kanım. Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok, ama sen de beraber. Ama ölüm de korkutmuyor beni. Yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini. Ben ölünceye kadar da Bu düzelir herhalde. Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde? Içimden bir şey : belki diyor.
Nazım Hikmet
.......................................................
Selinden
Yattığım yerden kalkıp alt kata indim babamın yanına sanırım bu aralar çevremde kalan tek insan babamdı.Hepsi tek tek gitmişlerdi hepsi şimdi yoktu.Hala atlatamamıştım bu olanları psikolojik tedavi de görüyordum aynı zamanda ama bir işe yarıyor da değildi.Babam tüm olanlardan sonra beni Ankara'ya getirmişti 1 yıldır buradaydık.O günden sonra kimseyi görmemiştim annemi bile.Evet anneme bile kızgındım arkadaşlarıma da.Telefonumu kapatmıştım 1 yıldır telefon kullanmıyordum.Herşeyden herkesten kaçıyordum.Peki o gün ne mi oldu?
1 yıl önce
Gözlerimi açtığımda başımda serum karşıladı ve karşımda ağlayan annem ve babam.Ne olmuştu bana?
Gözlerimin önüne yangın anı geldi her yer yanıyordu ve biz kaçmaya çalışıyorduk.Gözlerimi acı ile kapattım hatırlamak istemiyordum o anı.
"Kızım iyi misin?"
Bana gelen annemi elimle ittim.Onu istemiyordum ona kızgındım.Ayrılık sebeplerini anlaşamamak diye bilirken o babamı aldatıyormuş.
"Benden uzak dur ve bana kızım deme "
"Selin bak özür dilerimm ben üz-"
"Anne gider misin lütfen çık"
Annem çaresizce baktıktan sonra çıktı.Babama baktım o kadar üzgün o kadar yıpranmıştı ki.Babam bunları haketmiyordu.
************
Hastane camından dışarıyı izledim ve düşündüm.Yiğiti düşündüm ilk onu sevmekten çok deli gibi aşıktım ve işin kötü tarafı onca şeyden sonra hala aşık olmamdı.Ama kızgındım ve asla affetmeyecektim ona o kadar güvenirken her sözüne koşulsuz inanabilecekken o benden annemin Ayhan beyle ilişkisini saklamıştı ve buda yetmemiş gibi kardeşim dediğim insanla eski sevgili idi.Tamam benden önce olanlara birşey dememe hakkım yoktu belki fakat bana bunu söyleyebilirlerdi buna fazlası ile hakkım vardı.Sonra Asya'yı düşündüm o benim kardeşimdi illa aynı anneden doğmak gerekmezdi kardeşlik için ya da kan bağı da gerekmezdi ama bu olanlardan sonra asya ve yiğit benim için bitmişti babama döndüm
"Götür beni burdan baba"
İşte bu sözün ardından bir gece habersizce hastaneden çıktık sadece anneme söyledik bir kaç ay sonra ama asla ve asla görüşmedik.Hastaneden çıkarken son kez yiğit ve Asya'ya baktım Keşke bunları yaşamasaydık keşke yine hep birlikte olsaydık fakat onların yaptığını da hiç bir zaman unutmayacaktım.Emir ise hapishanedeydi ne garip demi hayatımızı mahveden adam sayesinde bazı gerçekleri öğrenmiştim.
