Asır sinirle kolidordan çıkınca bende arkasından gittim.Karısıydım ve endişeli gözükmek zorundaydım haliyle.Yoksa umrumda bile değildi.Fakat asırla ne derdi vardı da uğraşıyordu işte orasını deli gibi merak ediyordum.Asır bahçeye çıkınca biraz olsun yavaşlamıştı da ona yetişebilmiştim.
"Asır bekle iyi misin"dedim yanına varınca.Ama yüzüme gülerek bakınca kaşlarımı çatıp yüzüne bön bön baktım.Cidden bu çocuk hastaydı.Az önce sinirden gözünden ateş çıkarken şimdi gülüyordu
"Sen beni mi düşündün az önce"dedi saçımı geriye ittirirken bende gözlerimi devirdim.Ne alakaydı şimdi düşünmek de suç oldu.
"Asır Soner kim"dedim içindekini tutamayarak
"Düşmanım"dedi sadece sanki çok önemsiz bir şeymiş gibi ve bu beni daha da sinirlendirmişti.
"Tamam ama adam gözümüzün önünde bizi tehdit et-"sözümü keserek konuştu
"Merak etme sana bir şey yapamaz yanında ben varım"
"Tamam ama diğerleri asya Meli-"tekrar sözümü kesince sabır diledim.Sözümün kesilmesinden nefret ederdim
"Sen arda ve Aras dışında kimse umrumda değil şimdi sınıfına git kimse ile muhatap olma "diyerek yanımdan ayrılınca oflayarak yerimde tepindim.Bu çocuk beni cidden gıcık ediyordu.Tam arkamı dönünce sert bir bedenle çarpıştım ve az kalsın düşerken beni kolumdan çekti.
"Ne sakar bir kızmışsın sen"dedi.
Kolumu hızla çekerek ona döndüm.Bu sonerdi kolidorda asır ile karşı karşıya gelip asırın deyimiyle düşmanı olan çocuk.Tam yanından ayrılacakken kolumdan tuttu hemen etrafıma baktım asırın görmesini istemezdim.Sorun çıkabilirdi çünkü asır öfke problemi olan kıskanç adamın tekiydi.
"Demek asırın karısısın ha"dedi beni incelerken bende sadece kafamı sallamakla yetindim
"Onun gibi biriyle evlenmen şaşırtıcı iyi asır seni öfkesinden öldürmemiş de hala hayattasın"diyip yanımdan geçerken aslında herkesin asırın bir psikopat olduğunu bildiğini farkettim.Aklıma asırın karnıma çizdiği A harfi geldi az da olsa hala izi karnımda duruyordu.Sonra uçurum ve bana verdiği ilaçlar,ailemden ve arkadaşlarımdan ayrı kaldığım günler,zorla evlenmemiz.Hepsi aklımdan tek tek geçti.Zihnimden düşünceleri atıp yürümeye başladım.Çünkü düşünmek bir çözüm bulamadıkdan sonra işe yaramıyordu.
Kolidorda peltek peltek yürürken birden kolumdan tutulması ile neye uğradığımı şaşırdım.Ve bir anda boş bir sınıfta buldum kendimi.
Ve karşımda o vardı....hem özlediğim o yüz hemde asır yüzünden kaçtığım o yüz..
Yiğit karşımdaydı şidmi 1 yıl sonra tekrar karşı karşıya gelmiştik.Buna hazır değildim yapamazdım zorlanırdım ve açık verebilirdim ama bu işin sonunda babam ve sevdiklerimin canı olduğu aklıma geldiğinde başımı dikleştirip yiğite baktım.
"Ne var ne oldu"dedim sertçe içimdeki seni çok özledim seni seviyorum kelimlerini bastırarak.
"Konuşacağız selin"dedi tane tane.
