w popłochu siejąc zamęt
ciągnę z butli
cuba libre
black rum
elegia
kończy się jednym słowem
zawstydzony
serce płomienne
chce łapać motyle
w biegu
na śniegu
w popłochu
opieszale trawić chwilę
delektować się słodyczą
gorzkiej pomarańczy
w głowie wciąż tańczy
pomysł szalony
przepełniony agresją
działam impulsywnie
pytanie czy miłość
jest już obsesją
paranoja goni prawdę
jaki będzie finał
CZYTASZ
"W biegu" z cyklu "Męskie Pisanie"
PoetryTeksty stworzone z chaosu by odnaleźć harmonię pisane z natłoku myśli... pisane potrzebą chwili pustka miała być zbawieniem jest niedosytem w niedopracowaniu wpadam w grafo
