23 Aralık 2015
Sahilde beraber yürüyoruz. Hava karanlık, etraf ıssız. Gülerek bir şeyler anlatıyorsun bana. Senin gülüşün, benim de umudum oluyor; bunca zaman olduğu gibi. Ben de gülüyorum. Sabahki huzursuzluğum bedenimi terk ediyor. Mutlu ve huzurlu olduğumuz belli. Bana yarınki planlarını anlatıyorsun. Bazılarıyla dalga geçiyoruz beraber. Dakikalar sonra yorgun düşüp kumların üzerine oturuyoruz yan yana. Ay ışığı çehreni aydınlatırken bana bakıyorsun. Gülmeye ve şakalaşmaya, sohbet etmeye devam ediyoruz.
Hava soğuyor ama gülüşlerimiz, sohbetlerimiz devam ediyor. En sonunda kolundaki saate bakıyorsun ve "Artık gitmemiz gerek. Annem evde tek başına kalmasın çok." diyorsun. "Beş dakika daha kalıp gidelim." diye mırıldanıyorum, anlayışla başını sallıyorsun ve denizin sonsuzluğunu izliyorsun. Gözlerim yüzünde dolaşıyor. Gittikçe düşünceli bir hal alıyorsun. Düşünceli ama huzurlu.
Kafamı omzuna yaslıyorum. Bu hareketimle bakışların bana dönüyor ve gülümsüyorsun. Ardından denize bakmaya devam ediyorsun.
Saniyeler boyunca böyle duruyoruz. Ta ki bir sese kadar. Bir silah sesi. Tek bir atış. Bedenin yanımda sarsılıyor. Vücudundan akan kanın haddi hesabı yok. Donuyorum. Gözlerimden yaşlar akarken bir şey yapamıyorum. Sadece kucağımda yatan bedenine bakıyorum. Kanla kaplanmış, zorlukla nefes alan bedenine. Yardım çağırıyorum, zorlukla acil durum numaralarını arıyorum. Ambulans gelmiyor, yardım çağrılarım karşılık bulmuyor. Ağlıyorum. Nefes alamıyorum. Beni bu acımasız dünyada yalnız bırakacağın düşüncesine katlanamıyorum. Bana bakıyorsun zar zor. "Her şey iyi olacak." diyorsun. Acı çekerken bana bunu diyorsun. Canının bir önemi yokmuşçasına o halde bile beni teselli etmeye çalışıyorsun. Sinirleniyorum. Bu duruma düştüğümüz için sinirleniyorum. Canını önemsemediğin için sinirleniyorum. Kafanı okşuyorum ve "Hayır... Hayır gitmeyeceksin." diye mırıldanıyorum.
Oysaki tek yaptığım kendimi kandırmakmış, yeni fark ediyorum.
"Her şey iyi olacak." derken sana inanmamı bekliyordun. Nasıl inanabilirdim sana? Şimdi yanımda yoksun, sana nasıl inanabilirim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAUDADE
ActionNefes almak zor. Bir 23 Aralık gecesi, hava yağmurlu. Senin için akan gözyaşlarım bulutlara yüklenmiş sanki. Senin temiz ruhun ise yuva olmuş acılara bunca zaman, bilememişim. Aslında seni benden alan bir kurşun değilmiş. Sen benden çoktan gitmişsin...
