İKİ KADIN BİR ADAM & KELEBEĞİN AŞKI

KABUS

Herkese merhaba,

yeni bir bölüm ile geldim.

Daha erken yüklemek istesem de laptop iş yerinde olduğu için bu gün atabildim bölümü.

Keyifli okumalar...

Oy vermeyi ve yorum yazmayı unutmayalım.

Bölüm 32

🌬️🌬️🌬️

Masmavi gözlerindeki hınzırlık gülümsememe sebep oldu. '' Merhaba. '' ellerimi saçlarımdan indirip ona doğru adımladım.

'' Yengeciğim, tanışmamız bu güne kısmetmiş. ''

Konuşurken elini kolunu nereye koyacağını bilemiyordu, o da benim kadar heyecanlıydı

'' Aramızda kalsın ama öküz ağabeyciğimi nasıl kediye dönüştürdün, çok merak ediyorum. '' kıkırdayıp elimi tuttu.

Uzun uzun gözlerime baktı. Neşeli hali uçup yerine hüzün geldi, gülümsemem silindi, dudaklarımdan.

'' Ağabeyim. " dedi," Ufuk ağabeyimin ölümünden sonra toparlayamadı, kendini suçlayıp hepimizden uzaklaştı. O kadar kötüydü ki. Ulaşamadık, haber aramadık. Babamın ölüm haberi ile döndü eve. Ruh gibiydi. Şimdi ona baktığımda gözlerinin içi gülüyor, senden bahsederken sesi titriyor. Bir kez daha ailemize hoş geldin, yengoş. İyi ki geldin. '' kollarını omzuma sarıp tekrar '' İyi ki geldin. '' dediğinde ben de sarıldım.

Neşe dolu, pırıl pırıl gülüşü gerginliğimi atmıştı, üzerimden. Geri çekilip mavilerini gözlerime kaldırdı. '' Valide sultan ile tanışmaya hazır mısın, peki? ''

Ben demin, gerginliğim uçup gitmiş mi demiştim! Aptallık etmişim.

Dizlerim titriyor, kalbim göğsümden çıkacakmış gibi atıyordu.

'' Büyük buluşma. '' dedi kaşları havalanırken.

'' Tuğrul nerede? '' panik olmuştum.

'' Korkma yengeciğim, annem insan yemiyor. ''

Demesi kolay!

Sesimi dahi çıkaramayıp merdivenlerden indiğimizde sevgili kayın validem ve oğlu, muhabbet ediyordu.

Ah ne güzel!

Adamdaki keyfe bak!

'' Anneciğim. '' dediğinde kahverengi gözleriyle karşılaştım. Tuğrul'un gözlerini kimden aldığını da öğrenmiş oldum.

Ana kraliçe ayağa kalkıp bana doğru yürümeye başladığında Tuğrul ile göz göze geldik. Kahvelerindeki yoğunluk yüreğimdeki fırtınayı dindirmeye yetiyordu.

'' Kızım. '' elimi, ellerinin arasına aldığında şaşkınlıkla ne diyeceğimi bilemedim. Tebessüm edebildim, sadece.

'' Evimize, ailemize hoş geldin. '' dedi, sıcacıktı sesi.

Dudaklarımı aralayıp konuşmak istesem de yapamadım, başımla onayladım sadece.

'' Akif'imi böyle mutlu görmek... '' başını Tuğrul'a çevirdi, ardından bana döndü kahveleri '' Çok sağ ol, yavrum. Çok mutlu olun.'' Dediğinde gözlerim dolmuştu bile, bu kadar tatlı bir kadın beklemiyordum. Gülümseyip '' Teşekkür ederim. İnşallah. '' dediğimde elimi bırakmayıp koltuğa oturduk. Tuğrul ise tek kişilik koltuğa geçmiş annesi ile beni izliyordu, gözlerinden okuyordum ne hissettiğini. Gurur duyuyordu. Mutluydu. Huzurluydu.

Utana sıkıla başımı annesine çevirdim. Bizi izliyordu o da. Canan'ın kaş göz yapışına gülmek istesem de tepkisiz kaldım.

'' Nasılsın, Bahar kızım? ''