İKİ KADIN BİR ADAM & KELEBEĞİN AŞKI

Git

Bölümle geldim...

Oy ve yorum atalım, lütfen...

Hikayemizin tanıtımını yapabilirseniz sevinirim...

Büyütelim istiyorum. 🍷🥂✨

...........................................................................
&&&

23.Bölüm

&

" Neden hala uyanmadı, baba?"

" Biraz yorulmuş, bebeğim."

" Ama uyanacak, değil mi? O da annem gibi hep uyumayacak."

" Hayır, bebeğim. Bahar ablan, iyi. Sadece uykusu varmış. Biz çıkalım. Uyusun. Hem bak, amcan başında bekliyor."

" O niye ağlıyor?"

" Ağlamıyorum ben. "

" Seni hiç sevmiyorum, gidelim baba. "

***

" Güzelim, Bahar'ım. Güzel gözlerini aç da nefes alayım be kadın. "

" Anne! Anne! "

" Bahar'ım. "

" Anne! "

" Şşşş. Buradayım, güzelim. "

Başımdaki ağrı... Belleğime birer birer düşen görüntüler... Her şey birbirine giriyordu...  Kalbim...  Çok acıyor...

" Bahar'ım. "

Kirpiklerimde tonlarca ağırlık binmiş gibiydi. Göz kapaklarımı aralayamıyordum. İçim acıyor, canım yanıyordu. Hatırladıklarım...

" Ahh. Ne-fes a-ala-mıyorum."

Saçımda gezen ele tutunmak istesem de Belleğime üşüşen görüntüler daha ağır basıyordu. Göğsüm alev alevdi.

" Su?"

Bardağa lıkır lıkır dökülen suyun sesi, boynuma dokunan sıcak eli, her şey o kadar uzaktı ki... Suyu yudumlamama yardım eden, Tuğrul'un korkusunu dahi hissedebiliyordum.

" Güzelim, aç gözlerini."

Kararsızlıkla açılan göz kapaklarım, görmeyi beklediğim insanın siluetini düşürmedi önüme.

Karşımda yorgun bir adam vardı.

" O? Onu istiyorum." dedim. Şuan sarılmak istediğim tek insan vardı, geçmişim, ailem.

Tuğrul'un istemsizce kaşları çatıldı. Soğuk bir " Bekle." çıktı dudaklarından. Anlayamazdı ki beni. Bizim ne yaşadığımızı, ne sınavlar verdiğimizi bilemezdi.

Görüş açımdan çıkıp bir kaç saniye sonra elimi tutan soğukluk içimi ferahlatan tek şey oldu.

Kahvelerim onunkilerle çarpıştığında burnum sızladı.