İKİ KADIN BİR ADAM & KELEBEĞİN AŞKI

KAFES DÖVÜŞÜ

Merhaba...

Kısa da olsa bir bölüm yazdım. ❣️

Keyifli okumalar... 💐

Oy ve yorum yazarsanız çok mutlu olurum. 🙏🌸

..........................................................................

&&&

Bölüm 4

&

" Akşam o çocuk yerine ben gireceğim kafese. Söyle Jilete, geri çekilmek istiyorsa çekilsin. " dediğinde gözlerim hayal kırıklığı ile kapandı.

Kardeşimi kurtarmak için yardım isterken ağabeyim Mirza'nın, vicdanını öldürebileceğimi düşünmemiştim.

&

Kafam karışmıştı. Yaklaşık on dakika önce çıktığımız mekandan eve doğru geçiyorduk. Mirza'ya çevirdim başımı.

" Başka bir yolu olmalı." dedim kafese girmesine gerek kalmadan Ufuk'u oradan çıkarmanın bir yolu olmalıydı.

Mirza saniyelik başını bana çevirip, " Yok." dedi.

" Hay ben böyle işin! İki ucu boklu değnek."

" Sakin ol, hiç bir şey olmayacak. Bana güven. Daha önce yapmadığım bir şey değil. "
Gömleğimin bir düğmesini açtım, yok yetmiyordu aldığım hava, camı açtım.

" seni bu duruma düşürdüğüm için - -" sözümü bitirmeme kalmadan " Sakin ol. Sorun kafese girmek değil, düşündüğüm şey başka. " viraja sert girdiğinde sağa doğru savruldum. Hızını arttırmaya devam ederken " Ufuk" dedi tereddütle.

Kardeşimin ismini duymamla gerildim.

" Sorun ne ?"

" Durumu iyi değildi. Yüzü, gömleği kan içindeydi. Duvar dibine çökmüş, zor nefes alıyordu... ...  Akif?" başını aniden bana çevirdiğinde gözlerinde gördüğüm boşluk içimi dondurdu adeta. Duyacağım şeyden korktum.

" Onu oradan sağ çıkarmak için elimden geleni yapacağım. Bunu bil. "

" Biliyorum. " dedim.

Direksiyonu sıkan elleri dikkatimi çektiğinde gözlerini benden kaçırıp yola çevirdi.

" Onu oradan çıkaracağım ama onu yaşatmak benim elimde değil. Durumu iyi değildi. O yüzden her şeye hazırlıklı olmanı istiyorum. "

Şokla açıldı gözlerim. Hayır! Onu kaybedemezdim.

" Hayır!  Ufuk asla kendini bırakmaz."

Ellerim titremeye başladığında Mirza'nın arabayı sağa çektiğini bile fark edemedim. Boşlukta gibiydim.

" Akif? "

Çocukluk arkadaşımı, kardeşimi kaybedemezdim! Hayır!

" Akif!

" Tuğrul!" diye bağıran Mirza ile sıyrıldım düştüğüm karanlıktan.

Tıpkı babam gibi seslenmişti. Soğuk, diktatör, emredici tavırla.