İKİ KADIN BİR ADAM & KELEBEĞİN AŞKI

ÇOK GEÇ KALDIN

Merhaba,

İyisinizdir inşallah. ❣️

Bu bölüm iki gün öncesinde yaşanan olayları konu alıyor.

Mirza'dan okuyacağız bu bölümü.

Herkese keyifli okumalar.

Oy ve yorum bırakmayı unutmayın. ✨

...........................................................................

&&&

19. BÖLÜM

&

MİRZA 'dan 2 gün Önce

Nihat ile konuşmamızın üzerinden geçen bir kaç saatin ardından karşımda ona benzeyen birini bulmayı beklemiyordum. Ufuk'un emaneti sanki gözlerimin önündeydi, ama o olmadığını biliyordum. Çünkü onu Nani' nin genel evinde görmüş, unutmamıştım o küçük kızın bakışlarını.

Bahar, Serra değildi! Fakat ona yabancı biri de değildi. Belirsizliği ortadan kaldırmalıydım, bu nedenle Bahar'ı araştırması için adamımı aradım.

&&&

Sabah gelen telefonun ardından huzursuzlanmıştım. Tahmin etmiştim, Serra ve Bahar kardeşti. Ayyaş babaları, Bahar'ı zengin bir aileye satmıştı daha çocukken.

" Ağabey? Eğer dedikodu doğru ise Bahar Hanım sanılan kadın, Serra hanım."

Sessiz kalışımın ardından tekrar güvendiğim adamımın sesini işittim.

" Serra hanım yaşıyor, Ağabey."  dediğinde belleğimde beliren savunmasız görüntüsü, göğsümü sıkıştırdı.

Serra yaşıyordu!

Bu olabilir miydi?

" Nani'yi ara ve  bu gece mekana geleceğimi söyle."

" Ağabey, düşündüğüm şeyi yapmayacaksın değil mi?"

" Yapacağım." dedim, Serra'yı kim sakladıysa bu işin altında kim varsa hepsinin cezasını kendi ellerimle verecektim.

" Serra hanımı oradan elini kolunu sallayarak çıkaramazsın. Yıllarca sakladılar bu kadını, bir şey olmalı! Onu, orada tutsak etmelerinin bir nedeni olmalı! Önce bunu öğrenmeliyiz. Ağabey, hiç bir şey bilmiyormuş gibi davranmalısın. Serra hanım, başka bir isim ile anılıyor. Sana emanet edilen kadın değil. O. Neyse Ağabey, bana laf düşmez. "

O kadar uzak geliyordu ki bu konuşulanlar hala anlam veremiyordum, gerçek miydi, tüm bunlar? Başım çatlamak üzeydi adeta.

" Adı ne? " diye sordum merakla.

" Arzu. " dedi.

" Bu gece, ne yap ne et beni, onunla görüştür. " dedim

Duramazdım, onu bulmuşken. Geçen her saniye boğuluyordum. Bana emanet edilmiş bir kız çocuğuydu. Ben ne sözümü tutabilmiş ne de Ufuk'u kurtarabilmiştim.

Oğuz'un sesi kulağıma ulaştığında sıyrıldım düşüncelerimden.

" Oraya gidemezsin, Ağabey." dediğinde itiraz etmek için ağzımı açamadan, " Sen değil o sana gelecek. Sadece bekle, ayarlayacağım. "  dedi.

Kravatımı çekiştirip koltuğa fırlattım.