For Unicode
" စီနီယာ ဘုံဟွန်း "
ဦးလေးနဲ့အတူ ညနေစာလာစားရင်း ဆိုင်ထဲမှာ စီနီယာ ဘုံဟွန်းကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် အားရ၀မ်းသာလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
စီနီယာဘုံဟွန်းအပြင် ဘေးမှာရပ်နေတာက စီနီယာယွန်းဂီ...
နှစ်ယောက်စလုံးက အဖြူရောင်ရှပ် နှင့် ဖဲပြားအနက်သေးသေးလေးတွေ တပ်ထားတဲ့ အကျီ ကို၀တ်ထားသည်။
" ဟေး ဂျီမင်! မှာပြီးပြီလား "
" မမှာရသေးဘူးဗျ အခုမှရောက်တာ"
သူနှင့် စီနီယာဘုံဟွန်းစကားပြောနေတုန်း တစ်ဖက်ဝိုင်းက ခေါ်တာကြောင့် စီနီယာထွက်သွားရသည်။
တအောင့်အကြာ ချိုရှရှအသံတစ်ခုက အေးစက်ညင်သာစွာ ထွက်ပေါ်လာ၏။
" ဘာသုံးဆောင်မလဲခင်ဗျာ "
" ယွန်းဂီ အချိန်ပိုင်းလုပ်နေတာလား"
" ဟုတ် "
သူ့ဦးလေးက ၀မ်းသာအယ်လဲမေးပေမဲ့ စီနီယာက သူ့ပုံစံအတိုင်း ပုံမှန်သာဖြေသည်။
ဂျီမင်ကသာ မီနူး စာရွက်ကိုင်လိုက် ရေသောက်လိုက်နဲ့ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။
" ဂျီမင် ! မင်းဘာစားမှာလဲ "
ဦးလေးက သူ့ဖို့မှာအပြီး ဂျီမင်ကိုပါ မေးငေါ့လျှက် မေးသည်။
စီနီယာယွန်းဂီက မှတ်စုစာအုပ်သေးသေးလေးကို ကိုင်ကာ သူ့ကိုငုံ့ကြည့်နေတာမို့ တုန့်ခနဲတောင်ဖြစ်သွားသည်။
" ကျွန်တော် စပါကတီ ပဲ စားမယ်ခင်ဗျ "
ဂျီမင်ခေါင်းလေးငုံ့ရင်း ရိုရိုကျိုးကျိုးမှာတော့ ဦးလေးကရယ်သည်။ စီနီယာယွန်းဂီကတော့ ကောင်းသည် ဆိုးသည် ဘာမှမပြော သူတို့မှာပြီးသည်နှင့်ချာခနဲလှည့်ထွက်သွား၏။
" စီနီယာယွန်းဂီနဲ့ သိတယ်လား "
ဦးလေးကို တိုးတိုးလေးကပ်မေးတော့
ရေတစ်ငုံသောက်ကာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြသည်။
"ယွန်းဂီပထမနှစ်ကတည်းက သိတာ..
ကျောင်းတတ်ဖို့ဆိုပြီး လာတာပဲ
မင်းတို့စီနီယာလား..? "
" အင်းလေ ဦးလေးပဲသိတယ်ဆို "
" သိတယ်ဆိုတာ အချင်းချင်းနာမည်ဘာညာသိရုံပဲလေ။ အဲ့ကောင်လေးက အေးတာပဲလား ဘာလားမသိဘူး
စကားကိုပြောရဘူး။ သဘောတော့ကောင်းပါတယ် တခုခုလိုအပ်ရင် မပြောရဘူး လာကူညီပေးရှာတယ်"
YOU ARE READING
Spectrum
Fanfictionပျော်ရွှင်ခြင်းနဲ့ ၀မ်းနည်းခြင်းတွေ အချိုးကျကျ ရောစပ်ထားတဲ့ ဘ၀ မှာ ကျွန်တော်ဟာ သူ့ရဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်းရာခိုင်နှုန်းလေးအဖြစ်နေရာယူချင်ခဲ့တယ်။
