For Unicode
စာမေးပွဲခန်းထဲ ၀င်ဖို့ နာရီ၀က်အလို...
ကြည့်လက်စ စာအုပ်ကို ကျောပိုးအိတ်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ကော်ရစ်တာမှာ ထောင်ထားလိုက်သည်။
စာက ရတာလားဆိုတော့လဲ မရ..
မရဘူးလား ဆိုတော့လဲ အဲ့လိုမဟုတ်..
ဒီလိုအခြေမှာ ဘာစာမှမကြည့်တော့ပဲ ပျာယာခတ်နေတဲ့ လူတွေကိုပဲ လိုက်ကြည့်ချင်တော့သည်။
" ပတ်ခ်ဂျီမင်တို့ကတော့ စာအုပ်ကိုကိုင်စရာမလိုတော့ဘူးဟေ့ "
အတန်းထဲက လူနှစ်ယောက်လောက်က ဖြတ်သွားကာ ဂျီမင်ကို စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ လာစသည်။
" ကိုင်စရာ စာရောရှိရဲ့လား "
" မျက်လုံးမှိတ်ဖြေလိုက်မယ် "
သူ့စကားကြားတော့ အသင့်နေရာယူနေတဲ့ အပြင်စောင့် ဆရာမကြီးက ပြုံးသည်။
ဂျီမင်တို့ ရူပဗေဒက ပထမနှစ်နဲ့ ဒုတိယနှစ်တွေက သခ်ျာမေဂျာဆောင်မှာ သွားဖြေရတာကြောင့် မျက်နှာစိမ်းတဲ့သူတွေ တော်တော်များများကိုတွေ့ရသည်။
မေဂျာစုံရောပြီး ပို့ထားသည်ဟု မင် ကတော့ ပြောတာပဲ..။
မင်တို့ က ဂျီမင်စာေမးပွဲ ပြီးမှ တတိယနှစ်တွေနဲ့ အတူတူ ဖြေရမှာမို့ ကျောင်းမလာ။
မနက်အစောကြီးကတော့ အိမ်ကိုရောက် လာကာ လိုအပ်တဲ့ စာရေးကရိယာတွေ လာစစ်ပေးသေးသည်။
ဦးလေးပါရှိနေတာမို့ သူတို့အချင်းချင်း ကြည်နူးခွင့်ပိစိလေးတောင်မရလိုက်ပဲ မင် လဲ မြန်မြန်ပြန်သွားရ၏။
မင်လဲ အရမ်းပင်ပန်းနေတဲ့ပုံပါ...
" ကလေးတွေ...၀င်မယ်ဆို၀င်လို့ရပြီ။
ဖုန်းတွေကို စက်ပိတ်ပြီး ရှေ့က ခြင်းထဲ သေချာထည့်ကြပါ...အိမ်သာ သွားချင်သူတွေ မြန်မြန်လေးသွားထားပါ "
ဆရာမကြီးရဲ့ အသံကြောင့် ဂျီမင် သူ့ရဲ့ စာရေးကရိယာတွေကို ယူပြီး စာမေးပွဲခန်းထဲ ၀င်ဖို့ပြင်ရတော့သည်။
စာမေးပွဲခန်းထဲကို ဘောပင်ထည့်တဲ့အိတ် ဘာညာ မယူရတာကြောင့် ခါတိုင်းနှစ်ကဆို အရမ်းဒုက္ခများသည်။
YOU ARE READING
Spectrum
Fanfictionပျော်ရွှင်ခြင်းနဲ့ ၀မ်းနည်းခြင်းတွေ အချိုးကျကျ ရောစပ်ထားတဲ့ ဘ၀ မှာ ကျွန်တော်ဟာ သူ့ရဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်းရာခိုင်နှုန်းလေးအဖြစ်နေရာယူချင်ခဲ့တယ်။
