Sketching the Messy Future (Scars of Pain Series #3)

Kabanata 6

"Random thoughts lang. Bakit hindi ka nalang mag aral ulit ng college para kapag nakatapos ka mas malaki ang maiipon mo" Sabi ni Kiara habang nakaupo sa harapan ko

"Masyado kasing magastos ang architecture. Siguro sa ngayon magtratrabaho muna ako tsaka ko ipagpapatuloy yun" Nakatulala kong sabi sakanya

"Diba 2 taon nalang ang kulang mo sa arki sayang naman" Malungkot nyang sabi at nginitian ko sya

Ayan yung topic na di ko kayang buksan dahil mas mas lalo akong nalulungkot because I can't reach my dreams

"Pero ang galing 19 years old ka palang pero malapit ka na agad mag aral" Puri nya sakin at natawa ako

"Ikaw? Bakit ayaw mo mag aral?" Tanong ko sakanya

"Mahirap maging doctor pero di ako nawawalan ng pag asa alam ko one day. I have an MD on my last name" Sagot nya sakin

"Ngayon palang proud na agad ako sayo" Nakangiti kong sabi sakanya

"Ako din. Alam mo yan" Sabi nya sakin

Naputol ang pagkwekwentuhan namin ng tumunog ang cellphone ko kasabay ng pagpasok ng mga tao kaya umayos na rin kami

Karagatan:
Good Morning. Have a nice day ahead

Napangiti ako sa text nya kaya mabilis akong nagtipa ng irereply sakanya

Ako:
Good Morning din. Have a nice day and save many more lives today :)

Tinago ko na ang aking cellphone pagkaupo ng isang ginang sa harap ko. Sinimulan ko na ang madalas kong ginagawa

"Lahat ng anak nyo magiging successful at mas lalo kayong yayaman" Sabi ko at ngumiti naman sya ng napakalapad

"Thank you iha. Sana magkatotoo. Minsan kasi ay naniniwala ako sa mga hula hula" Nakangiti nyang sabi at umiwas ako ng tingin sakanya

Ako kasi hindi ako naniniwala sa hula. Kasi ang kapalaran ng isang tao ay nakasalalay sa kanyang sarili. Pinilit lang ako ni nanay dito

"Hindi ka naniniwala sa ginagawa mo?" Nagulat ako sa nagsalita sa harap ko medyo may edad na

"Po?" Gulat na tanong ko sakanya

"Why don't you work? I bet that you will be hired" Nakangiti nyang sabi sakin

Hindi nya pinansan ang sinabi ko at niliko nya ang pagtatanong nya

"Ayaw po kasi ng nanay ko pero kung may pagkakataon po ay susubok po ako" Sabi ko sakanya

May nilabas sya sa kanyang bulsa at nakita kong isang maliit na parang papel

"Just go to the company or call my office number written there if you change your mind" Sagot nya at nanlaki ang mata ko sa sinabi nya

"Thank you po. Sobrang laki ng tulong po nito" Nakangiti kong sabi at umalis na sya

This day is indeed a nice.No. It is a happy day

"Bakit ka nakangiti kanina pa? Ang creepy mo" Tanong sakin ni Hazel pagkatapos nung ginawa namin

Kinwento ko yung nangyari kanina habang naka duty kami sa ginagawa namin kanina

"Ang swerte mo naman talaga parang kanina lang pinag uusapan lang natin. Siguro sign na talaga to" Nakangiti nyang sabi sakin

"Sana nga" Sabi ko at tumingin sa mahinahon na dagat

"Pero paano si Tita?" Nag aalala nyang tanong

"Pipilitin ko sya para naman saming dalawa to" Sagot ko sakanya kahit ako ay pinoproblema din yun

Tuwing kasi pinag uusapan namin ang tungkol sa paghahanap ko ng trabaho ay palagi syang nagagalit di ko alam kung bakit. Mas marangal nga yun kesa sa ginagawa namin

Nakalimutan ko na palang buksan yung cellphone ko at nagulat ako sa limang mensahe galing kay Ocean

Karagatan:
You done for today?
Are you busy?
Kapayapaan?
You are not replying to my text
I am sorry, I think you are busy. I text you later nalang

Natawa ako sa mga text nya he is cligy. Pinahuba ko muna ang tawa ko bago ako nagtipa ng sagot sakanya

Ako:
Sorry ngayon lang ako nakapagreply. Napasarap lang yung kwentuhan namin ni Kiara

Sinend ko yun tsaka umuwi sa bahay. Bigla tuloy pumasok sa isip ko yung sinabi ni Kiara. I want to take architecture and I can only fullfil that if I have work

Pumasok na ko sa kwarto namin at naghanap agad ako ng kahit anong papel at nagsimula na akong gumuhit. Ilang oras bago ako natapos ay nilagay ko sa baba non ay Architect Serenity Peace Austin at napangiti nalang ako dahil ang gandang pakinggan

Karagatan:
Can I call?

Ako:
Tapos na shift mo?

Karagatan:
I guess so because we doctors should be ready when someone needs help

Napatango ako sa sagot nya. Tama nga naman ang pg dodoctor is a full time commitment. Dapat palagi kang alerto

Ako:
Okay and you can call

Pagkasend ko nun ay tumawag sya agad at nagkwentuhan lang kami kung anong nangyari sa araw namin. Maririnig ko sakanya na gusto talaga nya ang ginagawa nya. Limang araw na nakalipas nung hiningi nya number ko pero nakuntento lang kami sa tawag o text at nag gegetting to know each other din kami.

"Do you want to go out?" Tanong nya sakin at nag isip ako

"Next time nalang kapag maluwag na yung schedule mo" Nakangiti kong sabi kahit hindi naman nya nakikita

"Okay" Sagot nya sakin at iniba na nya ang topic

Hindi ko binanggit yung tungkol sa offer kasi gusto kong sabihin sakanya yun kapag tinanggap ko na at nakausap si nanay

"Anak nandito ka na ba?" Tanong ni nanay mula sa labas

"Karagatan I need to hang up. Nandyan na si nanay. Pahinga ka na rin" Sabi ko sakanya

"Okay. Kakain na ko ng dinner ikaw din. I'll just text you. Ikaw na mag baba" Sagot nya sakin at ako na nag end

Dumiretso na agad ako sa baba at tinulungan si nanay ibaba ang mga gamit na dala nya tsaka sya sumalampak sa aming couch habang hinihilot ang kanyang sentido

"Okay ka lang po?" Nag aalala kong tanong sakanya at tinignan nya ako

"Okay lang" Mahina nyang tugon sakin at tumango ako sakanya

Iniisip ko kung paano ko sasabihin sakanya pero nagsimula na akong kabahan dahil sa lakas ng kabog ng aking puso habang nilalaro ang aking mga kamay sa likod. Damn para akong nilalamig kahit hindi naman

"Gusto ko po magtrabaho" Nakapikit kong sabi sakanya

"Diba sabi ko sayo wala namang tatanggap na trabaho sayo kailan ba papasok sa kokote mo yan atsaka kung meron man ano yaya o kaya waiter sa mga shop" Naiinis nyang sabi

"Tatanggapin ko po yun gusto ko lang itigil tong ginagawa natin. Hindi ba kayo naaawa sa mga tao dahil sa mga taong nagpapahula satin na naniniwala na totoo tong ginagawa natin na may kakayahan talaga tayo" Di ko na mapigilan na sabihin sakanya

May nakikita naman talaga ako I mean gumagana sakin yung ritwal na kailangan gawin but I chose to lie para matigil na ito kasi feeling ko walang patutunguhan ito

"Alam mo pala bakit hindi mo nalang ituloy" Malamig nyang sabi sakin at kumuyom ang kamao ko

"Kasi ayoko na po. I want to study architecture and I want to work hard para makapag aral sa college" Matapang kong sabi sakanya

"Pera lang ba kailangan mo? Edi singilin mo sila ng mataas. Napadali naman sulusyunan ng problema mo. Kala ko pa naman napaka hirap ng problema mo" Sagot nya sakin

"It is not right. Titigil ko na to. Ikaw nalang po ang magtuloy kung gusto mo" Iling iling kong sabi sakanya at nakikita kong nagpipigil sya ng galit nya

"Sige gawin mo ang gusto mo. Wag kang magrereklamo sakin na nahihirapan ka sige na maghanap ka na ng trabaho basta sinasabi ko sayo ah" Sagot nya sakin at tumalikod na sya sakin hindi na sya lumingon sakin

I wipe my tears and my heart broke at the same time because my own mother doesn't support me but I want to this for my future and for her para magkaroon kami ng maganda buhay. Kaya mo to Peace. Fighting