Dream series #2: Far Away Dreams (UNEDITED)

Prologue

"Alam mo kung ako sa'yo hindi kona sasayangin ang pagkakataon na 'to dahil minsan lang tayo mabigyan ng opportunity"

"Hindi masamang magsakripisyo minsan at hindi masamang harapin ang takot. Stay positive and don't think about the future, instead think about what you want and go with the flow. Saka mo nalang isipin kapag nangyare na, ang mahalaga naging masaya ka kahit papaano dahil nakuha mo ang hinahangad ng puso mo"

"Kung pupunta ka ng maynila, maraming opportunity ang naghihintay sayo. Maraming magandang trabaho at malaki ang sahod dun. Bukod rin doon ay pwede kapang makapag aral at mag apply ng scholarship para mabawasan ang babayarin mo sa school. Kaya imbis na ipampaaral mo yung sweldo mo pwede mong ipadala sa pamilya mo para pampaospital ng nanay mo nang sa ganun ay hindi kana mag alala pa."

"Nakakatakot at mahirap mahiwalay sa mga mahal mo pero kung yun lang ang paraan para mas matulungan mo sila why not to take the risk diba? Nakatulong kana, naabot mo pa ang pangarap mo. Always take the risk, kasi kung palagi kang nag aantay ng pagkakataon at paiiralin mo ang mga what if's sa isip mo, pwedeng hindi ka umusad sa kung saan ka ngayon at magsisisi bandang huli dahil wala ka ng pagkakataon pa para makaahon"

Kanina pa ko nakauwi dito sa bahay after namin mag usap ni friana at lahat ng sinabi niya sakin kanina ay hindi na mawala sa isip ko.

How I wish I could pursue my dreams.

How I wish I could achieve my dreams.

How I wish I can satisfy my cravings for reaching goals.

But of course it is impossible.

I'm here inside in my room staring at my ceiling while wishing I can leave my family to pursue my dreams.

Should I try?

Gustuhin ko man itry pero natatakot ako.

What if something bad happened to my mother while I'm far away?

What if sa pag alis ko ay doon naman atakihin si mama ng cancer niya?

What if hindi talaga para sakin ang college?

"Always take the risk, kasi kung palagi kang nag aantay ng pagkakataon at paiiralin mo ang mga what if's sa isip mo, pwedeng hindi ka umusad sa kung saan ka ngayon at magsisisi bandang huli dahil wala ka ng pagkakataon pa para makaahon"

Napabuntong hininga nalang ako dahil sa hindi kona talaga alam ang gagawin ko.

Should I take the risk?

Ilang taon.

Ilang taon akong nangarap na hindi ko matupad tupad dahil kay mama.

Wala kaming pera pampaospital sa kanya kaya dito siya naglalagi sa bahay.

Hindi ko alam kung hanggang saan na ang diagnosis sa cancer ni mama dahil isang buwan na rin simula ng huling dumalaw dito ang doctor niya na kamag anak namin.

Stage 2 cancer na ang meron siya pero natatakot parin ako sa maaaring mangyari sa kanya kung aalis ako sa tabi niya.

Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko.

May opportunity ngang naghihintay sakin sa manila at malaki yun pero natatakot parin akong subukan dahil ayoko silang iwan.

Ang hirap mag decide dahil pamilya mo ang nakasalalay dito at ang pangarap mo.

What should I choose?

My career or my family?

*Tok tok tok*