HS1: When Fate Plays

CHAPTER FIVE

"Eh, ano naman?"

Gusto kong bugbugin si ate, pota! Imagine, nagsend nang 'I Love U, Gudnyt' sa nagtext saken. Bibiku ko naman daw kasi yung nickname. Ugh, fuck!

"Shuta ka! Eh, pano kung seryosohin niya yun? Mamaya, may sumunod pa saken tas mag-feeling close---hayst!"

"Char, kilala mo? Lakas nang loob magpangalan ng bibiku tapos gaganyan-ganyan. Tigilan mo nga ako ah. Parang di ka naman dinikitan nang landi sa katawan. Malay mo, siya na ang magiging bagong living fiction mo" busy pa rin siya sa pagkain. Sinugod ko pa talaga siya.

Nakatitig ako sa reply nung stranger na 'huh?' at nag-iisip nang pwedeng sabihin.

"Arghhh! Buiset ka, ate!!!"

At the end, hindi na lang ako nagbother na magreply. For what? Saving my face? I shook my head of the thought. Hindi ko rin naman siya kilala. I can say na, 'backtripping' since he or she tripped me rin naman.

O my gosh. When did I become conyo nga pala?

Tinapos ko na lang yung ginagawa ko pagkatapos ay natulog na rin ako around 11 pm. Hindi muna ako nagbasa. Mabilis lang kasing madivert yung thoughts ko from the lecture to the plot of the story. Baka wala akong maalala. May test pa naman bukas.

"Gising na! Magandang umaga sa lahat ng magaganda! At sa lahat nang pangit, magandang umaga pa rin! Nana, gising na, shuta ka!" Binato ko si ate nang banggitin niya ang nickname ko.

"Eto na! Nagigising na diba?" Halos irapan ko na siya. Nakasuot na siya nang uniporme kahit ang aga pa. Maybe, she was really busy?

"Mauna na ako, bhe. Mahirap maghanap nang sasakyan. See yah!" Hindi na niya hinintay yung sagot ko.

Nag-ayos na ako nang sarili ko. 5 am palang naman. Hindi naman malayo yung school dito. Ang aga niya manggising. Wala tuloy ako sa mood. I didn't have a hard night rin naman since nakatulog ako nang maaga pero feeling ko ang pangit na nang araw ko.

"GOODMORNING!!!" I yelled. Mukhang nagulat si Papa sa pagsigaw ko. I giggled when he held his chest dramatically.

"Kumain ka na. Nandyan yung ulam sa lamesa" saad niya.

"Wow!" Namangha ako nang makakita nang pritong itlog. May halo pa yung hotdog. So bale parang isang dish lang siya. Ang creative ni Papa kapag tamad. Tsk!

I started my breakfast. A simple food can make my day. Ugh! I can't wait to take a break.

Since maaga pa naman, nagpahatid na lang ako kay Papa. He used his motorcycle na lang. Aarte pa ba ako? Hindi rin naman big deal saken yun, though, may kotse rin naman kami. Pero papasok lang naman ako. What's the difference of riding a motorcycle and car when it both works because of engine. Taray~

"Oh, baon mo" inabot ko na lang ang pera na binigay ni Papa. 50 pesos yun. Napabuntong hininga ako. "Oh, bakit? Kulang?" Nakataas ang kilay na tanong niya. Inirapan ko naman siya.

"May baon akong tanghalian. Bakit singkwenta ang binigay mo, Pa? Okay lang naman saken ket thirty pesos lang since twenty-five pesos lang ang gastos ko sa recess" paliwanag ko. Hindi ko na binalik, syempre. Sinabi ko lang para alam niya.

"Eh, ang pamasahe, aber?" Saad niya habang nagsusuot nang helmet. "Mauna na ako. Ingat sa school!" He said, starting the engine.

"Ingat!" I shouted. He just nod.

Naglakad na lang ako papasok, wearing my earphone. Wala naman talaga siyang tugtog since lahat ata ng tugtog ko, may remembrance. Baka maiyak lang ako.