HS1: When Fate Plays

CHAPTER SIXTEEN

"Baby, come here"

Habang nasa sala, naglalaro ng puzzle, tinawag ako ni mommy. I smiled and run to her, hugged her tightly which made him chuckle.

"Ano pong kelangan niyo mommy?" Nakangiting tanong ko, nakaharap sa kanya ang ulo at nakaupo sa tabi niya habang hinahaplos ang buhok ko.

"Wala lang. I just want you here. Do you want to play with mommy?" Nakangiti niyang sagot.

"Play with mommy!" Masayang tugon ko.

As a six year old kid, nothing is more fun than playing with my mom. She's not a busy person but she is sick. I don't know what was her sick but I know it hurts. She stays in the house with me while my sister, 3 years older than me, attend school. My dad handles our business, so I am left here with my mom.

"Anong gustong laruin ng baby ko?" Nakangiting anas niya. I am always amazed when she smile. Parang, yun yung ngiti na kahit malungkot ka ay magpapangiti sayo.

"Gusto ni Nana na mag-play ng bahay-bahay" nakangusong anas ko. Nana is my nickname.

"Then, Nana will play bahay-bahayan!" I giggled when she lift me. She immediately bring me down and held her chest. As an innocent child, of course, I don't know what happened so I asked her.

"What happened, Mom?" Nakangusong saad ko. Ayaw na ba saken ni Mommy kaya ayaw niya na akong kargahin? May iba na ba siyang love?

"Mommy is fine. It's just, you're a big girl now so mom can't carry you anymore" hinaplos niya pa ang pisngi ko kaya naman ngumiti ako.

"Sabi ni Dada, kelangan ko na daw maging big girl para mabantayan kayo. Kaya lagi akong nags-sleep at nagd-drink ng milk para lumaki ako. Para mabantayan ko kayo" proud na sabi ko.

"Awww! Ang sweet naman ng baby na yan" she kissed my temple and the tip of my nose until she showered my face a kiss which made me laugh.

"Mommy, Nana wants to play na po" nakangusong saad ko.

"Come on! We're going upstairs. We'll play bahay-bahayan, like you want!" She energetically said. She held my hand and guide me upstairs.

Pagpasok namin sa kwarto niya, lumundag agad ako sa kama nila ni Dada. Tatawa-tawa naman siyang sumunod saken. Kinuha niya ang mga kumot na nandon at ikinabit sa kung saan-saan until it formed a flat square as a roof. Kumuha naman siya ng iba pang kumot para gawing haligi. Pagkatapos nun, naglagay na siya ng mga unan sa palibot sa loob. Tinupi niya rin ang comforter para makapal ang gagawin naming sahig. Kinuha niya ang flashlight para magkaroon ng liwanag sa loob.

"Wow! A house!" Manghang sabi ko. Magaling talaga sa designing at arrangement si Mommy kaya ganito.

"You like it?" Nakangiting tanong ni Mommy. Nasa loob na kami ng ginawa naming bahay-bahayan. Humiga ako sa binti niya habang siya naman ay nakaupo.

"Nana loves it here..." Inaantok na ani ko. ...and she loves it the most because you are the one who create this. But what Nana loves of all is because you're here. Hindi ko na natapos ang aking sasabihin nang makatulog ako habang nasa kandungan ni Mommy.

Nagising ako nang makarinig ng kung ano-anong ingay. Bumangon ako at una kong hinahanap agad si Mom, but she's not here anymore.

Where is she?

Bumaba na ako sa kama nina Mommy. Nakatulog ako sa loob ng ginawa naming house.

"Mommy? Mommy?" I tried to call her. "Mommy? Nana is awake" pupungas-pungas na saad ko.

"B-Baby..." I heard someone whisper, it's mom. Alam ko na agad na nasa kwarto ko siya kasi malawak ang kama ko para kasya kami.

Dali-dali akong pumunta sa kwarto ko at nakangiting sinalubong si Mommy na noon ay nakapikit, nahihirapang huminga. Hindi nawala ang ngiti sa labi ko hanggang sa umakyat ako sa kama niya.

"Mommy, Nana is awake! Nana is happy because you're here! Tabi tayo matutulog mommy?" Nakangiti pa rin ako.

Minulat naman ni Mom yung mata niya at nginitian ako kaya mas lalong lumawak ang ngiti ko. Hinaplos niya ang pisngi ko.

"M-Mommy is happy b-because you are happy. M-Mommy...m-mommy loves baby Nana because she made her h-happy..." Nahihirapan na saad niya kasabay ng pagluha niya. Dun nawala ang ngiti ko at naiyak na rin. Kapag kasi umiiyak si Mommy, umiiyak rin ako. I don't want to her cry.

"Nana loves mommy, too, because mommy loves Nana. Nana loves mom because she made Nana happy" niyakap ko siya, hoping she would stop crying. "Nana don't want to see mommy crying" I sobbed.

"M-Mommy is just happy..." Mahinang bulong niya habang hinahaplos ang buhok ko. "M-Mommy loves you, hmm? Wherever I go, don't forget that mommy loves you the most." Saad niya na nagpaangat ng tingin ko.

"You're leaving, Mommy? Where? Can't I come?" Umaasang tanong ko.

"No, baby. Mom----Y-Your Mom is tired, baby, hmm? M-Mommy wants to rest..." Nakangiti niyang sabi kaya naman napanatag ako. She's not hurt.

"Okay, Mommy! Rest. Nana loves you" saad ko saka siya hinalikan sa pisngi.

"M-Mommy loves you too and your sister...f-forever..." Halos pabulong na lang na sabi nito.

"I'll just wake you up when Dada arrives" saad ko saka bumaba sa kama. Hinawakan niya naman ng mahigpit pero magaan ang kamay ko kaya napangiti ako at tinabihan siya. Hanggang sa naramdaman ko ang unti-unting pagluwag ng kamay niya kaya binitawan ko na.

Na sana ay hindi ko na lang ginawa...

"We're home!" Agad akong tumakbo palapit kay Dada para magpabuhat. Nasa likod niya si Ate.

"Hello, Dada. Hello, ate!" Magiliw na bati ko.

"Where's your Mom?" Nakangiting tanong niya.

"Oh, right! I'll call her. She's resting" I said making him stopped.

Bumuka ang bibig nito para walang salitang namutawi. Ang mukha nito ay pumula. "W-Where is y-your Mom?" Tanong niya kaya naman tuwang tuwa akong hinila siya papasok sa kwarto ko.

"Here she is! Dada wake her up! I promised to wake her up when you arrived. Sabi ko kasi sa kanya, we'll play bahay-bahayan" kwento ko sa kanya.

Dada, with his trembling knees and shaky hands, go to Mom. Lumuhod siya at niyakap si Mom.

"Mom I'm ho---"

"Ate. Mom is sleeping. You might wake her up" pagpapagalit ko sa kanya. Napatingin naman agad siya kay Mommy at agad ring pumula ang mukha at tumakbo palapit kay Mom at gaya ni Dada, niyakap niya rin ito.

"M-Mommy..." Narinig ko ang pagsinghot ni ate.

Umiiyak siya? Bakit?

"Ate, why are you crying? Don't cry in front of mom. You'll disturb her. She's resting" lumapit ako para kalasin ang pagkakayakap niya kay Mom dahil baka magising ito. She's at rest. She needed rest. Napagod siyang gumawa ng bahay-bahayan.

She needed to rest to regain her energy and play with me again...

Bumagsak ang luha ko nang yakapin ako ni Papa, saying how sorry he is. How much he love me. And everything will be fine.

It will never be fine...because my mom...was taken away from us...from me...

———————————————

"MOMMY!!"

Napabangon ako nang managinip. Ang sakit ng mata ko at nang kapain ko ito ay may mga luha ng tumutulo rito. I hugged my knees and cry again.

Ayoko na. Ayoko ng maalala yun. Ayoko ng maalala ang mga bagay na yun. Ayoko ng maalala ang sandali na nabago ang buhay ko. I don't want to remember how I lost her. Ayoko ng maalala ang pagsisisi ko sa pagbitaw ng kamay niya. Ayaw ko ng maka-alala. Ayaw ko na.

"Mommy...why do you have to leave me that early?" As I cried again, I fall asleep.

Miss na miss na kita, mommy. Your comfort, your hugs, your smell. I miss all of  you. Can't I really go there, Mom? I want there...beside you.