GECE KUŞU

14.Bölüm

Yıldıza dokunup, yorum yapanlara şimdiden teşekkür ediyorum!! ❤️

İyi okumalar!! ( ˘ ³˘)♥︎

Yaşadıklarımız bizim kişiliğimizi oluşturan önemli anahtarlardı. Mesela sürekli kavgalı bir ortamda büyüyen çocuk zaman içinde alışır ve umursamaz. Yaşadıkları ve zaman içinde alıştığı durumlar karakterinin en önemli olan iskeletini oluşturur. Kavga etmek onun gözünde artık çözüm yöntemidir. Yaşadıklarımız yalnızca karakterimizi etkilemez psikolojimizi ve bedenimizi de etkiler. Tıpkı benim öğrendiklerim ve yaşadıklarım karakterimi değiştirmeye başlaması gibi. Her uyandığım yeni güne bakış açım artık daha farklıydı. Attığım adımlar eski benle alakası yoktu. Büyüye alışan bedenimse daha güçlüydü. Aldığım darbeler direncimi artırmıştı.

Bedenimin her yanına yayılan yeni bir acı dalgasıyla çığlık attım. Direnci artan bedenim bayılma eşiğide değişmişti artık. Sıcak kolların arasında girdiğim odaya göz attım. "Geçecek. Dayan." dedi şakağımda yaslı duran dudaklar. Üstünde ki eşofman ve tişört hazırlanmadığını gösteriyordu. Yataktan kalktığı gibi benim yanımda soluğu almıştı. Acıyla bulanıklaşan zihnimle çevremde dönen olayları takip etmeye çalışıyordum. Küçük kızın evinden çıkmış Amara'nın evine gelmiştik. Küçük bir büyü bunu saniyeler içinde yapmıştı.

"Yatır onu!" diye bağıran Amara'nın cümlesi bitmeden kendimi demir başlıkla yatakta uzanırken buldum. Rüya kapanları her çaman ki yerindeydi. "Tanrım!! Korkunç durumda. Ne yapmış kendine böyle?!" Yaşadığı dehşet sesine yansımıştı. Sorun bedenimden ziyade ruhumdaydı. En derinliklerimden gelen acıya katlanmak çok zordu. Etimi kesseler bu kadar canım yanmazdı. Gloria ve Amara L şeklinde ki tezgahın başında ordan oraya koşturup bir şeyler hazırlıyordu. Bir yandan da birbirlerine bir şeyler diyorlardı.

"Karabasanla savaşmış." Logan yanı başımdaydı. Ellerimiz yapışık gibi birleşikti. Benim damarlarımdan geçen karanlık solucanlar onun damarlarına ilerliyordu. "Ve başardı." dedi farklı tınıdaki sesiyle. Onu anlamak her zaman zordu. Bedenime yayılan yeni acı dalgasıyla başımı arkaya atıp acıyla inledim. Dudağımı ısırıp yeni bir çığlığı önledim. Çığlık atmaktan boğazım tahriş olmuştu. Gloria elinde ki sıvayla yanımda bitti. Saçlarımı okşarca geriye atıp başımı kaldırdı. "Al tatlım acını dindirir." Ne olduğunu sorgulayacak durumda değildim. Kırmızı sıvı hiç duymadığım bir tarzda kokuyordu. Dudaklarımdan içeri girdiğinde hayatımda içtiğim en ekşi sıvı olabilirdi. Yüzümü buruşturup tadın geçmesini bekledim. "Bir süre onu idare eder." dedi yanı başımda ki adama doğru. Başını sallamakla yetindi. Tenimden sicim sicim akan terler onun alnında da birikmişti. Acımı emmek onun için kolay olmamalı. Amara yanı başıma gelip elinde ki makasla üstümde ki geceliği ortadan kesti. Terleyen tenim açıkta kaldı. Çıplaklığımı kapatan yalnızca sütyenimdi.

"Ruhta açılan yara uzun süre onunla kalacak. Anladığım kadarıyla yalnızca yaralanmamış. Özünden bir parça kopmuş." Neden dehşete düştüğünü sormama gerek yoktu. Küçük kızın çevresini sardığım kalkan benim özümdendi. Onu o yaratıktan korumanın tek yolu kendi özümle oluşturduğum kalkandı. "Tut onu." Logan itiraz etmeyip iki bileğimide tuttu. "Ne yapıyorsunuz?" dedim mırıltıyla. Amara'nın işaret parmağı kurt pençesine dönüştü. Acıdan bulanıklaşmış zihnimle ne yaptığını izledim. "Bu biraz canını yakacak tatlım." İki göğsümün tam ortasında bulunan siyah damarlı tümör parçasını yeni görmüştüm. Her geçen zaman sanki daha da büyüyordu. Yayılan büyük acının kaynağı oydu. Amara pençesiyle tümöre benzeyen şeyi boydan aşağı çizdi. Akan balçık kıvamında ki sıvının yanında hissettiğim yoğun yakıcı acıyla boğazım yırtılırcasına çığlık attım. Bedenim kendinden geçip acıdan kurtulmak isterce çırpındı. Attığım tekmeler yatağı döverken Gloria ayak bileklerimi tuttu. Logan kurtulmaya çalışan bilaklerimi daha sıkı tuttu.