☾ Ruh Serisi 2 ☽
Layana Campbell, hemşirelik bölümünden yeni mezun olmuş genç bir kadındır. Artık hem evsiz, hem de işsiz olan Layana, büyük annesinin ona bıraktığı eve taşınır ve yeni bir iş bulur.
Dışarıdan zeki, soğuk kanlı ve güçlü duran Layan...
Yıldıza dokunup yorum yapanlara bol bol teşekkür eder öpücük yollarım!! ❤️
İyi okumalar!!! ( ˘ ³˘)♥︎
Burnuma dolan küf ve toz kokusu karma karışık olan zihnimi daha da ağrıtmıştı. Annem bir Gece Kuşu'ydu. Yani benim gibiydi! Benden en önemli bilgi saklanılmıştı. Belkide ben göz yummuştum. Kendim hakkında bilgileri öğrenmek konusunda yavaş gidiyordum. İlla ki bir açıklaması olmalıydı.
Russell'lar bunu biliyor muydu?
Annem benim gibiyse babam kimdi? O da insan üstü bir varlık mıydı?
İçimde taşıdığım gücüm karanlık mıydı?
Karanlık cadı ne demek istiyordu? Annem bir şeytanla mı birlikteydi de benim içimde ki güç karanlıktı?
Düşündükçe kuruyordum!! Düşünme Layana!! Yüzleş! Sor ve yüzleş! Şimdi bazı soruların cevaplanmasının tam zamanıydı. Ruhumun bağlı olduğu adama güvenmeyipte karanlık cadıya mı güvenecektim? Hayatımda duyduğum en büyük saçmalıktı!!
Bir gaklama işittiğimde düşüncelerimden çıktım. Geldiğim yolun tersine doğru geliyordu. Söndüremediğim ateşim yaşadığım karmaşık duygu cümbüşünden besleniyormuş gibi bir azalıp bir artıyordu. Bulunduğum karanlık mahzen tipli mekanı bir tek kendi alevim aydınlatıyordu. Gaklamaya doğru ilerlediğimde yeni bir koridorla karşılaştım. Burada işim kalmamıştı minik cinim sonunda zor durumda olduğumu anlayıp bana yardıma gelmişti anlaşılan. Koridorun sonuna girdiğimde yeni bir odayla karşılaştım. Bira fıçıları ve anlamadığım aletler vardı. Sanırım içki yapılıyordu. Evin altı bildiğin gizli mahzendi! Gaklamayı tekrar işittiğimde yan tarafıma döndüm. Nereye çıktığı belli olmayan merdiven çıkıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk basamağa bastığımda acı bir inilti koptu. Oldukça eskiydi. Umarım kırılıp bir yerimi kırmazdım. Merdiveni çıkmaya başladım. Her bir basamakta ayrı bir inilti koptu. Duvarlar kir pas içindeydi. Örümcek ağları, soyulmuş duvar kağıtları mide bulandırıcıydı. Korku filminden çıkmış gibiydi. Merdivenin sonunda bir kapıya denk geldim. Açmaya çalıştığımda kilitliydi. Büyü gücümü kullanıp kapıyı açtım. Yüzüme çarpan güneş ışığı ile anlık olarak şok yaşadım. Yüzyıllardır tabutunda uyuklayan vampir gibi güneş yakıyor! diyetıslayasım geldi. Üzerime binen geceyle güneş kayboldu ve ferahladım. Alevlerim gördüğü şefkat karşısında uslanıp dindi. Kendimi güvenli sıcak kollarda buldum.
"Neredeydin sen?!" Tüm yüzünü endişe kaplamıştı. Bu süre zarfında beni aramış olmalıydı. "Buradayım." dedim durgunca. Kaşlarını çattı. Derinliklerimi görmek isterce uzun uzun baktı. Dik dik bakarak karşılık verdim. "İşimiz bitti gidebiliriz." Aslında burada hiç bir sorun yoktu. O cadı benimle konuşmak istediği için ruhları azdırmış ve sorun yaratmıştı. Şu an görebiliyordum. Aklımı karıştırmak istiyordu ve bunu başarmıştı ama öylece onlara gidecek değildim. Kollarında olduğum adam beni canı pahasına koruyordu. Ona güveniyordum. Kollarımı boynuna doladım. Ensesinde ki kısa saçları usul usul okşadım. Hoşuna gittiğini belli ederce hafifçe gözleri kısıldı. Gülümseyerek baktım. "Bir şey olmuş." dedi anında anlayarak. Başımı onaylarca salladım. "Sana sorularım var."
