Unicode
တံခါးကို တစ်ဒုံးဒုံးနဲထုနေတဲ့ သား။တကယ်အချိန်ကောင်းကိုမှ လာရလားသားရယ်။ဖေဖေ ဘဝကို သနားပါအုံးလား။
"ပါးပါးရေ ပါးပါး တောက်တောက် မုန်လာဥဖက်လုံးကျန်ခဲ့လို့"
"ဟင် ကိုကို ဖယ်ပေးတော့ သားလာနေပြီ"
"ခုကျမှ ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ"
Winကုန်းထတော့ အထမခံဘဲ ဖိထားတယ်။
"သားရေ bright မြေးက သူ့ဖက်လုံးကျန်ခဲ့လို့တဲ့"
"သားရေ သားbright "
မေမေအသံ။win ငိုချင်စိတ်ပါပေါက်တယ်။သူကိုလဲ ပေးမထ ဖိထားတယ်။လက်နှစ်ဖက်ကိုချုပ်ထားတာပြီး ခြေထောက်တွေကိုလဲဖိထားတာကြောင့် winလှုပ်လို့တောင်မရဘူး။
"ဟင့် ကိုကို ဖယ်လို့"
ငိုနေသူကို တစ်ချက်ငုံကြည့်ကာ ဘေးနားက ဖုန်းကိုယူလိုက်တယ်။တစ်ခြားတော့ မဟုတ် ဖေဖေဆီ။
"hello ဖေဖေ"
"ဟာ ဘာတုန်းကွ တစ်အိမ်ထဲနေပြီး ဖုန်းဆက်တာ"
"သားနဲ မေမေကို လာခေါ်ပေးပါ သားကအခုထပေးလို့ရတဲ့ အခြေအနေမဟုတ်လို့ ဖေဖေ သဘောပေါက်ပါတယ် ဟီးး အဲဒါ ကူညီပါအုံးဗျာ"
"ဘာကွ မင်း! စောစောစီးစီး "
"ဟုတ်တယ်ဗျာ ဖေဖေကလဲ "
"မင်းနော် winမျက်နှာကြောင့်"
ဖေဖေ ဘက်က ဖုန်းချသွားတယ်။winကို ကြည့်တော့ နားရွက်ဖျားတွေရဲနေတယ်။ဖေဖေသိသွားလို့ ရှက်နေတာဖြစ်မယ်။သားက အဲလိုအချိန်ကောင်းဆို လာပြီး။အမြဲတမ်း သားကြောင့်လျော့ပေးထားရတာ ခုတော့လုံးဝပဲ။
"မြေးရေ ဖိုးဖိုးဆီက အရုပ်အသစ်လေးကြည့်မလား"
"အသစ်လား"
"အသစ်"
အခန်းရှေ့က ဖေဖေအသံထွက်လာတယ်။bright ငြိမ်ပြီးနာထောင်နေမိတယ်။မြန်မြန်သွားပါ ဆုတောင်းနေမိတယ်။
"အော် ရှင်ကလဲ ဒီမှာ မြေးအရုပ်ကရှိပြီးသားကို ခုက ဖက်လုံးတဲ့ မုန်လာဥဖက်လုံး"
"ကဲ မင်းကလဲ အရိပ်ပြ အကောင်မမြင်ဘူး လာ"
"ဖိုးဖိုး ရုပ်အသစ်လား"
YOU ARE READING
My world (Completed)
Fanfictionငယ်ငယ်တည်းက လိုချင်တာကို ရအောင်ယူတက်တယ် မင်းကိုတော့ လိုချင်တာထပ် လိုအပ်လို့ ရအောင်ယူတာ Bright ခင်ဗျားကြိုးဆွဲရာ က'နေတဲ့ဘဝကနေလွှတ်ချင််တယ် ခင်ဗျားကို မုန်းတာထက်ပိုတယ် Win
