In Your Arms ( Med Series #1)

Chapter 50

Dedicated to: artyngel

 Chapter 50

End up with me

"Bearing my family name must have been painful for you," nanghihina niyang sabi habang tutok na tutok sa name plate ng suot kong lab gown.

Dr. Henzy Neve G. Vasquez M.D

I am bearing the family name of my step-father instead of his family name. I have no regrets about changing my family name. Papa owns me as his child. He gave me the love my biological can't give me. He embraces us with open arms, which my biological father failed to provide us with.

Lahat ng nangyari noon ay walang totoo. Lahat ay pagpapanggap. He pretends to love mom in front of my eyes. He pretends that we are happy even deep inside we aren't, which leads him to do immoral things that cause havoc in my one so-called happy family

Kaya oo, ang dalhin ang pangalan niya ay masakit para sa akin. Every time I hear it, the pain he left us would cloud in my mind. Hindi niya ako masisisi kung bakit pinalitan ko ang apelyido ko.

I don't know how it happens. I just told mom I want to change my surname. They maybe pull some strings to make it happen.

Tahimik ko lang sinisimsim ang kape na inorder ni Joana at naghihintay ng mga sasabihin niya.

"Tsk. She's mad at us, dad. How can you forget that?" mataray na wika ni Joana sa akin. Nag-angat ako nang tingin sa kaniya at tinaasaan siya ng kilay.

Ano sa tingin mo ang gagawin ko kapag nakikita kong nasisira ang pamilyang akala ko ay perpekto? Kahit na bata pa ako noon ay alam at tandang-tanda ang pangyayari. Hinding-hindi ko 'yon makakalimutan.

"She has the right to be mad at me. I have never been a good dad for her."

It's been how many years already. I already lost count the last time I had an interaction with him. Before he left us, I can still remember clearly how his palm landed on my face. Kaya ang makita siya ngayon sa harap ko ay nakakagulat.

Halata na ang katandaan sa kaniyang mukha. Naging kulobot na ang ibang parte ng kaniyang katawan at maputi na ang kaniyang buhok. Nangangayat na rin siya marahil sa sakit na kaniyang iniinda.

He's here sitting in front of me. After so many years of living with hatred for him, he's finally now here in front of me—old, sitting in a wheelchair.

Dapat ay galit ako sa kaniya ngayon. Dapat ay sinusumbatan ko siya sa ginawa niya sa amin noon ngunit hindi ko magawa. Hindi ko magawang magalit sa kaniya. Hindi ko magawang sigawan siya sa lahat-lahat ng sakit na dinanas ng aking ina nang nasa puder pa niya kami.

Ang tanging nararamdaman ko lang ngayon para sa kaniya ay awa. Naaawa ako na ginawa niya sa amin 'yon. Naaawa ako sa kaniya kasi ang bigat-bigat siguro ng konsensya na pinapasan niya.

"Lorry was right. You turn into a fine lady. I have no regrets that I agreed to change your family name when he asks permission from me. Cause you deserve to have a family name that you will not be ashamed of. "

"Am I that easy to give, ha? Hindi mo man lang ipanaglaban?" Hindi ko na napigilan at nagsalita na ako.

Kaya pala ganoon kadali naiba ang apelyido ko kasi kinausap pala siya ni Papa. He basically adopted me pero hindi niya man lang ako ipinaglaban bilang anak niya. Hinayaan niya lang ako mapunta sa iba.

Ganoon lang kadali akong itapon para sa kaniya.

"I know it's my fault. Selfishness consumed my heart, and I told them to do whatever they wanted with you. I'm sorry." Namumula ang kaniyang mga matang nakatingin sa akin.