In Your Arms ( Med Series #1)

Chapter 1

Chapter 1

Wallet

Nagising ako sa isang malakas na tunog ng alarm clock. Ano ba naman yan, ka aga-aga eh. Gustong-gusto ko pa matulog dahil anong oras na ako nakatulog kagabi. K-drama was the reason why I woke up late this morning.

I felt like I needed to finish the last three episodes of it because my classes will start this day. I don't have time to watch anymore if the requirements will be given to us.

I groaned when my alarm clock continuously ringing! Wala akong choice kun'di ang bumangon at mag-ayos para sa sarili ko. Wala akong taga gising sa akin ngayon dahil mag-isa lamang ako na nakatira sa apartment na 'to.

Three years of being independent are okay. Sa una nangangapa pa ako sa pag a-adjust dahil lahat ay bago. I am not a resident of General Santos City, I just moved here because I want to try new things. My parents were against this idea of mine but I pushed them to their button enough for me to agreed with this set-up.

Pero di kalaunan ay nasanay na rin ako dahil sa tulong ng aking mga kaibigan. I have my friends here whom my classmate since highschool. Pero no'n hindi ako nakatira dito sa apartment at mag-isa. Before, our driver will fetch me after school and drive again early in the morning. Kahit isang oras ang layo ng bahay namin at ng school.

Kaya ngayon na bumukod na ako, hindi na mahihirapan si manong na mag hatid sundo sa akin.

Never afraid to try new things cause along the way you will discover something that you couldn't imagine. Three years of living without my parents by my side pushed me to strive hard and learning new things. Discoveries. . . never limit yourself to discover the things that you are capable of expanding.

Strive for the better.

It's my first day of classes being a third-year nursing student. One year to go at makaka-graduate na ako! The exciting and thrilling part of college life was to get our diploma! That means our hard work paid off!

Pagkatapos kung maligo kumain na agad ako ng breakfast. Cereal lang kasi wala na akong time mag luto. Mabuti sana kung nandito si Renaissa kasi siya sana taga luto ko para sa breakfast.

Minsan pumupunta si Renaissa dito para tumambay kahit may sariling bahay naman sila. Kaya, kapag nandito siya, siya ang ginagawa kong taga-luto.

Tinatamad talaga akong pumasok dahil first day ngayon, pero kailangan kasi unlike sa ibang school na hindi pumapasok ang mga prof. Dito naman sa St. Raphael University walang mantas.

Araw-araw pumapasok ni kahit thirty minutes late na mag le-lecture pa rin! Bawal ang tamad tamad or else bagsak ka.

Mga prof. dito ang hilig mang bagsak, walang tawad-tawad kapag bagsak ka, bagsak ka talaga. Kaya kailangan pasipagan di patalinohan kasi magiging useless ang talino kung tamad ka naman.

Being in college, will teach you so many lessons. You need to strive hard to proceed to another level. Hindi mo madadala sa pa-awa ang mga Professor mo para lang ipasa ka. What matters in college is determination and hard work.

My school were just near from my apartment. Pwedeng-pwede lakarin lang at saka, hindi naman ako ma le-late dahil alam ko naman kung saan ang magiging classroom. Sa tatlaong taon kong pabalik-balik sa paaralan siyempre alam ko na kung saan ako pupunta.

Upon walking, I saw newbie's faces, they were so innocent on the people that surrounds them. Little did they know this place was not for saints. It's beyond the things that you could imagine.

"Hoy! babaita!" napalingon ako sa kung saan nanggaling ang boses na 'yon.

Nakita ko si Hannah na naka upo sa tambayan namin sa may A-walk. Kasama si Zenneth na naglalaro nang ML at si Althea na busy sa mga make up niya. Napalingon tuloy ibang mga estudyante sa kanya. Kasi ang boses niya eh, parang daga pero ang cute lang.