In Your Arms ( Med Series #1)

Chapter 45

Dedicted to jouestiermaebajao

Chapter 45

Doctor

Pagkababa ko mula sa eroplano ay ang init ng panahon ng Pinas at ang hangin na siyang nagpalipad ng iilan sa mga hibla ng buhok ko ang bumungad sa akin. I took my sunglasses and put it on my head, and roamed around my eyes on the surroundings.

The airport of Gensan did really change a lot after ten years, huh. Hindi ito ganito ka ganda noong iniwanan ko ito pero ngayon ay naging maganda na.

"Welcome home, Henzy," I whispered to myself.

Because the sun was too hot and it made my skin hurt a little, Ry offered me an umbrella. Nang akmang kukunin ko na sa kaniya ang payong para ako na ang magbubukas ay siya na mismo ang nagbukas nito at bigla akong nilapit sa kaniya para dalawa kami ang makapagsilong.

I felt his hands softly enveloped my waist, and I didn't mind it. Masyadong mainit ngayon kaya ako na rin ang kusang lumapit sa kaniya and besides, we often did this back in Seattle.

Ry, was sometimes touchy at nakasanayan ko na rin ang pagiging touchy niya at wala rin namang ibang dahilan pa sa akin 'yon.

We're friends, after all.

"Some girls at the plane earlier were kept looking at you," I told him.

Mahinang tinawanan niya lang at sinabi ko at mas lalong hinapit ang bewang ko papalapit sa kaniya, "Hanggang titig lang naman sila, 'di naman nila ako malapitan."

"Paano ka lalapitan kung palagi ka na lang nakasunod sa akin?" I joked.

"I like following and obeying your orders, Henz," simpleng sagot niya.

Kinurot ko siya sa tagiliran niya kaya medyo napadaing siya, "Kung makasabi ka parang ginawa kitang katulong ha."

"Hindi ba?" pabiro niya ring tanong sa akin.

"Aba! Kung sapakin kaya kita sa mukha mo para kahit papaano madungisan naman 'yang gwapo mong mukha," I sarcastically said.

"Ito naman 'di mabiro. Pero seryoso kasi mas gusto kong palagi na sinusundan ka," he mumbled.

"Kung palagi mo akong susundan sige ka baka hindi ka na makahanap ng girlfriend n'yan," I teased him.

Sinirado na niya ang payong na dala namin at binalik sa mga crew. Pumasok kami sa loob ng airport para kunin ang mga bagahe namin. Hindi naman marami ang mga tao ngayon pero ang kamay niya sa bewang ko ay hindi pa niya inaalis kaya ako na ang kusang nag-alis no'n.

Nasanay siguro siya sa ginagawa niya sa akin nang nasa Seattle pa kami. Kasi sa tuwing pumupunta kami sa crowded places ay minsan nawawala ako at hindi ko na alam ang daan pabalik, kaya kapag alam niyang maraming mga tao ang pinuntahan namin ay hinahapit na niya ako papalapit sa kaniya para hindi ako makawala.

And I got used to it, but this time there's no need for him to do this since it's not that crowded, and besides, we're already in the Philippines, so I am much very familiar with the place.

While we are waiting for our baggage to come out in a baggage carousel, he answered me, "Nah... having a girlfriend isn't my priority right now, and besides, I am waiting for someone."

Nakatayo lang kami doon habang hinihintay na lumabas ang aming mga bagahe at nang hindi pa lumalabas ang amin ay tinignan ko siya ng deretso sa kaniyang mga mata at sinagot ng nakasimagot.

"You know what, Ry? We've been together for many years, but still, that someone you are talking about is still a mystery to me."

Sa ilang taon naming pagsasama ay kahit ni minsan ay wala siyang binanggit na mga babaeng nagugustuhan niya. Kahit nga noong nasa med school pa kami ay wala siyang natitipuhan. Girls would flock at him because of his features, yet none of those he entertained them.