In Your Arms ( Med Series #1)

Chapter 37

   Chapter 37

Parents

Our sembreak ends faster than I expected. Kapag talaga na e-enjoy ko ang isang bagay ay hindi ko namamalayan ang oras at nagulat na lang ako isang araw ay kailangan ko ng ulit bumalik dito para mag-aral. Si Reeve naman ay nagtagal sa bahay ng dalawang araw at bumalik din siya ng New York para sa kapatid.

After he went back to New York, I also got busy helping in our hospital. Our time contradicted with each other kaya minsan lang din kami nag vi-video call. We both understand our situation kaya hindi rin kami nag de-demand masyado ng oras sa isa't-isa lalo na sa kaniya.

That night I have no choice but to call kuya Noel to help me carry Reeve kasi walang-wala na talaga siya at hindi na kaya ang sarili. Our guestroom is still under renovation kaya sa kwarto ko siya natulog at ako naman ay sa kwarto ni Yesha natulog.

Hindi naman istrikto si mama at papa pagdating sa pagtulog na kasama ang jowa as long as you know your responsibilities and limitations.

They trust me enough that I won't do reckless things that I might regret in the future that's why they aren't that strict when it comes to this. Maybe because they also experienced this before when they were younger.

Alam na rin naman kasi nila nasa tamang edad na ako at alam ko na kung ano ang tama o mali. It was my choice not to sleep beside him that night baka kasi hindi ako makatulog ng mahimbing kasi nasa tabi ko siya at baka ang gagawin ko lang buong gabi ay titigan ang mukha niya.

Reeve was so hard to resist kaya ako na ang iiwas at baka kung ano pa ang magawa ko sa kaniya.

"Naalala mo ba mga pinanggagawa mo noong na lasing ka sa bahay?" may halong ngisi na tanong ko sa kaniya. Hindi ko kasi natanong ito sa kaniya noon kasi kahit ako ay nahihiya sa pinanggagawa niya.

At ngayon ay bigla ko namang naalala kaya ipapaalala ko rin sa kaniya. I doubt that he forgets it. According to Andrew, hindi raw nakakalimot si Reeve kahit nalalasing siya.

He woke up that time with a severe hangover. Halos hindi siya makatayo buong araw dahil sa tindi na sakit ng ulo niya. Buong araw ay nasa kwarto ko lang siya noon natutulog at nagpapahinga kaya imbis na may plano akong igala siya sa buong lugar namin ay naudlot dahil sa tindi ng sakit ng ulo niya.

"Tsk... just forget it, Neve, it's not worth remembering," malamig niyang wika at hindi ko mapigilang matawa.

"Sagutin mo nga tanong ko, Reeve. Naalala mo ba?" pangungulit ko pa sa kaniya at sinundot-sundot ko ang tagiliran niya.

"We're having a class, Neve. Listen carefully the professor might call you if he saw us talking here and not listening to his lecture," he reasoned out.

"Eto naman ang KJ mo. Alam mo ba na nakakahiya na nakakatawa ang pinanggawa mo that time ha?" hindi ko pa rin siya tinantanan at patuloy pa rin ako sa pangungulit sa kaniya.

It was then I realized that I should have brought my phone with me to take a video of him dancing while singing nursery songs. Para may pang black mail ako sa kaniya kaso ay ako rin ang nahihiya sa mga pinanggawa niya noon.

"Nagiging ibang tao ka pala kapag nalalasing ka," pang-aasar ko.

Medyo yumuko ako ng kaunti para hindi ako makita ng prof namin dito na nakikipagchismisan sa jowa ko. Wala ring problema sa akin kung tatawagin niya ako makakasagot pa rin naman ako sa mga tanong niya.

"Stop it, Neve."

"Sayang 'no at hindi ako naka kuha ng video may pang blackmail na sana ako sa'yo." Hindi ko pa rin siya tinatantanan kahit na nakatuon ang pansin niya sa harap at taimtim na nakikinig.