INEFFABLE|LARRY✓

3

Louis

Sağa sola baktığımda karanlık bir yerde olduğumu gördüm ormanda olduğumu sanıyordum ama ağaç görmüyordum hislerimi takip ettim ve sola doğru gitmeye başladım biraz ilerlediğimde uçurumda olduğumda gördüm aşağıda deniz vardı bu arada hiç böyle bir yer olduğunu hatırlamıyorum.

Dylanın kokusunu almaya başladım ama bir koku daha vardı kan. Arkamı döndüğümde dylanın o yaralanmış halini gördüm her yeri kan içindeydi ona doğru bir adım attım elini kaldırarak beni durdurdu.

"Sakın bana yaklaşma Louis"
"Dylan-"
"Ben senin yüzünden öldüm seni korumak için öldüm kaçarken arkanı bile dönmedin sen,ama ben salak gibi seni korumaya çalıştım"

Göz yaşlarımı tutamıyordum sözleri çok ağırdı ama öyle değildi Dylan asla böyle düşünmez söylemez şuan kabus görüyorum kabus görüyorum kabus-

"Louis!"
Kafamı kaldırdığımda alfayı gördüm

"Seni seversem bende böyle ölücek miyim?"
"Ne hayır hayır asla izin vermem"
"Ama bana verdin Louis beni sevmiyordun dimi ?"

Dylanın sorusuyla kalakaldım

"Hayır seni canımdan çok seviyorum Dylan lütfen böyle söyleme"
"Yalan mı söylüyorum Louis o zaman neden benim ölmeme izin verdin?"
"Hayır ben senin ölmene izin vermedim hayır senin ölmeni istemedim hayır HAYIR HAYIR!"

"HAYIR!"

Gözlerimi açtığımda o alfayı gördüm endişeyle bakıyordu arkasında 3 kişi daha vardı birisi alfaydı diğer ikisinin kokusundan anladığım kadarıyla omegaydılar onlardan gözümü ayırarak başındaki alfanın gözlerine baktım çok derin bakıyordu gözlerinde orman vardı sanki-

Hayır hayır bakma gözlerimi gözlerinden çektim kendime baktım sonra ter içindeydim. Rüyadan baya etkilenmiştim ve rüyamda karşımdaki alfayı da görmüştüm sözleri kafamda dönmeye başladı

"Seni seversem bende böyle ölecek miyim?"

Göz yaşlarım gene dökülmeye başladı. Kafamı kaldırdığımda bana hala endişeyle bakıyordu arkasındaki 3'lü de endişeyle bakıyordu.

"Hey iyi misin?" Sarışın omega konuşmuştu kafamı sallamakla yetindim boğazım zaten acıyordu daha yeni bağırdığım için daha çok acıyordu.

"Boynun kanıyor bekle pansuman yapalım" gene kafamı salladım zaten hayır desem ne olacaktı ki.

Esmer alfa hemen bir odaya koştu ve elinde ilk yardım kutusuyla geri geldi yeşil gözlü alfa boynumdaki sargıyı çıkarttı ve ilk yardım kutusundan pamuk çıkarttı, üzerine kahverengi bir sıvı döktü ve benim çenemden tutarak kafamı kaldırdı bunu yapmasıyla boğazım çok kötü acımaya başlamıştı yüzümü buruşturmak dışında birşey yapmadım yeşil gözlü alfa pansuman yapmaya devam etti gözümü sıkı sıkı kapattım sadece Dylana odaklanmaya başladım aklıma gözleri geldiği anda gözümden yaşlar akmaya başladı yeşil gözlü alfa yanlış anlamış olmalı ki pamuğu hemen çekmişti. Ardından boynumu sarmaya başladı. Ben bir süre ne başımı indirmiştim ne de gözlerimi açmıştım ama alfanın varlığını hissedebiliyordum,ellerim boynuma gitti ve yaraya baskı uygulayarak boynumu eydim ardından da gözlerimi açtım sağa baktığımda yeşil gözlü alfa dikkatle bana bakıyordu. Ne kadar soru sormak istesem de sormayacaktım ve boğazımın acısından konuşabileceğimi sanmıyordum.

"Ben Harry" yanımdaki yeşil gözlü alfa ismini söylemişti adı çok güzeldi ve kendisine yakışıyordu bu kadar güzel bir alfaya bu kadar güzel bir isim yakışırdı zaten.

"Louis" çok kısık sesle söylemiştim ama duyduğunu sanıyordum

"Memnun oldum  Louis biz aşağıda kahvaltı yapacağız istersen sende gelebilirsin"

Başımı hayır anlamında salladım canım hiç birşey çekmiyordu ve kalbimin acısından hiç birşey yemek istemiyordum. Gözlerimi sıkı sıkı kapattım ve gözüme dylanın son hali geldi sonra rüyamda ki sözleri aklıma geldi. Gözlerimi açarak yanımdaki alfaya döndüm.

"Ben gitsem iyi olacak"

Yeşil gözlü alfanın gözleri kocaman oldu. Neden bu kadar şaşırdığını anlamıyorum zaten gidecektim.

"Hayır omega hiçbir yere gitmeyeceksin hem gitsen nereye gideceksin ki gidecek bir evin mi var?"

Alfa sözlerinde haklıydı gidecek bir evim bile yoktu

"Biliyorum ama burda kalamam"
"Hayır hiçbir yere gidemezsin burada kalacaksın"

Şaşırarak baktım ne demek burda kalacaksın başka bir sürüdeyim bir de evlerinde mı yaşayacaktım.

"Hayır gerçekten burada kalamam"
"Ne demek kalamam neden?"
"Sence de nedeni açık değil mi başka bir sürüdeyim zaten bir de evinizde mı kalacağım olmaz"

Haklıydım sözlerimde kalmazdım burada

"Tamam anlıyorum sorununu ama gerçekten gidecek bir yerin var mı?"

Düşündüm de gerçekten gidecek bir yerim var mıydı aslında vardı Dylan ve ailesinin ormanın dışında bir kulübeleri vardı orda kalabilirdim.

"Evet var gidecek bir yerim var"
"Tamam ben götüreyim seni oraya"
"Hayır gerek yok o kadar baktınız zaten daha fazla yük olmak istemiyorum size"
"Hayır ne yükü hiç sorun değil"
"Ama istemiyorum hem biraz yanlız kalıp yürümek istiyorum zaten çok uzakta değil"

Alfa karşımda boyun eğdi çünkü onunda diyecek birşeyi yoktu yanlız kalmak istiyordum.

"Tamam ama dikkatli ol bir sorun anında uluman yeter hemen gelirim"
"Teşekkürler alfa herşey için"
"Sorun değil omega"

Bu sözlerden sonra sessizce kafamı eğdim ve aşağıya indim karşımda üç çift göz bana bakıyordu.

"Hepinize teşekkür ederim hakkınızı asla ödeyemem"
"Hey hiç sorun değil hadi gel kahvaltı yapacağız sende otur"
"Hayır teşekkürler ben zaten gideceğim"
Hepsi şaşkın şaşkın bir bana birde arkama bakıyordu bende arkama baktığımda alfayla göz göze gelmiştik.

Sonra hepsinin gözüne teker teker baktım

"Tekrar teşekkürler hepinize kendinize iyi bakın"

Bu sözlerinden sonra evden dışarı çıktım biraz hava almak iyi olacaktı sessiz sessiz ağlayarak dylanın kulübesine geldim buraya birkaç kez gelmiştik.

Kapıyı açtığımda içerisi Dylan kokuyordu artık sessiz bir şekilde değil bağırarak ağlıyordum Dylan olmadan yaşamak çok zor olacaktı.

Yatağa doğru ilerledim yastığı elime alarak kokladım yastıkta o kokuyordu yastığı koklayarak ve ağlayarak uykuya daldım artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı dylanın intikamını alacaktım ona kıyanların canını alacaktım...

Bu bölüm diğerlerine göre kısa oldu bundan sonra uzun yazmaya çalışacağım ve kitabı bundan sonra aksiyonlu yazmaya çalışacağım