INEFFABLE|LARRY✓

24

Anne ve Robin çok büyük kavga etmişlerdi. Anne eğer Harry istediği kişiyle evlenmezse bir kere bile mutsuz olursa Robinden ayrılacağını söylemişti. Robinde oğlunun mutsuz olmasını istemiyordu ve eşini de kaybetmek istemiyordu. Onun için Annenin isteğini kabul etmişti. Anne hemen sürüdeki betalardan birini Harry'i bulması için gönderdi. Beta'da akıllısını yaparak Zaynin yanına geldi. Beta bütün olup bitenleri evdeki herkese söyledi ve evdeki herkes çok mutlu oldu. Taylor biraz tereddüt etse bile Harry ve Louisin kaldığı evin adresini verdi.

"Louis gel buraya"

"Hazz gelirsen yemin ederim seni cırmalarım"

"Loueh bazen gerçekten kurt musun bilmiyorum senin kedi yanın biraz daha fazla basıyor"

"Harry!"

Louis sinirle Harry'nin üstüne atladı. Harry'de dengesini koruyamadığı için yere düştüler. Harry Louis biraz korksun diye numara yapmaktan çekinmedi.

"Harry Harry?"

Harry bayılmış numarası yapıyordu. Aslında fazla telaş yapmasa Harry'nin numara yaptığını anlardı ama o kadar endişelendi ki numara yaptığını anlamadı.

"Harry uyan yalvarırım"

Louis daha fazla dayanamayarak başını göğsüne yasladı ve ağlamaya başladı. Harry kalkmak istedi ama biraz daha numara yapmaya devam etti.

Louis göğsünden kalktı ve kafasını kontrol etmeye başladı. Eline bir ıslaklık gelmiyordu yani başı kanamıyordu herhangi bir yerinde şişlikte yoktu. Louis derin bir nefes verse bile hala Harry'nin baygın olmasına ağlıyordu.

"Harry özür dilerim yalvarırım kalk"

Louis göz yaşlarını dökmeye devam ettiğinde Harry dayanamadı ve sanki gerçekten bayılmışta ayılıyormuş gibi uyandı. Louis Harry'nin uyandığını görünce neşe içinde bakmaya başladı ve kalkmasına yardım etti. Elini başının altına koydu ve yavaşça kaldırdı.

"Harry yavaş ol daha yeni ayrıldın. Acaba şifacıya gitsemiydik? Ya kafana birşey olursa Harry kalk gidelim"

"Louis sakin ol birşey yok"

"Harry emin misin bak bence bı baksın"

"Louis gerek yok dedim"

Harry her ne kadar istemese bile alfa tonunu kullanarak Louisi oturttu. Louisin gözleri anında dolmuştu. Alfa tonundan nefret ediyordu. Harry Louisin gözlerinin dolduğunu görünce içini bir pişmanlık sardı ve elini çenesine koyarak kaldırdı.

"Sevgilim özür dilerim kullanmak istemedim"

"Ö-önemli değil"

Louis güldü ama gülüşünün sahte olduğu çok belliydi. Harry dudaklarını Louisin ince dudaklarına değerdi. Öpmüyordu dudaklarını dudaklarının üstünde dinlendiriyordu. Louiste bundan o kadar memnundu ki onun dudaklarında hayat buluyordu.

"Lou gerçekten özür dilerim senin tek bir göz yaşına ömrümü veririm ağlama nolur"

Harry'nin sesi çok kırık çıkıyordu. Sesinden ve etrafa yaydığı kokudan üzgün ve pişman olduğu gerçekten belli oluyordu. Konudan bağımsız Harry konuştukça dudakları birbirine çarpıyordu ve bu aşırı tahrik ediciydi. Louis affetiğini belli etmek için birbirine temas eden dudaklarını iyice birleştirdi ve Harry'nin kucağına çıktı.

Harry başta şaşırsa bile şaşkınlığını kısa tutarak ellerini Louisin kalçalarına getirdi. Kalçalarını sıktığında Louis inlemesini Harry'nin dudaklarına bıraktı. İşin içine dillerinide katarak küçük çaplı bir savaş başlattılar. Harry işleri iyice büyütmemek için dudaklarını ayırdı ve alnını alnına yasladı.