değiştirilemeyen karanlık bir ailenin üvey annesi oldum! -novel çeviri-

20

Ç/N: Kafasında mavi boya varken yarım bıraktığı çeviriye girişen çevirmeninize bir alkış? bölüm bitene kadar kafam yanmaz umarım

"Ben çocuk değilim! Gerçekten bu yaptığın şeyi beğeneceğimi falan mı düşündün?"

Onu arkasından görsem de Rere'nin duygularını rahat bir şekilde okuyabiliyordum. Sinirli bir çocuğun tavrına sahipti.

"Rere! Rere! Babana vurursan..."

Bunu hak ediyorsun, baba! Bu günlerde ben iyiyken senin problemin nedir ha? Kafanda bir sorun mu var?"

Ç/N: Evet canım, sorunumuz içinin boş olması

"Bu... Ne demek istiyorsun Rere?"

"Bu dünyada çikolata ile kaplanmış çikolata dolu bir odayı kim sever ki? Tanrım, zemini bile neden çikolatadan yaptın? Üzerine basmamı ve çıkan şekli de tüm kalbimle yememi mi bekliyorsun?"

"Bu..."

Nutku tutulmuş Dük'ün arkasında, odanın önündeki hizmetkarlar kendi aralarında fısıldaştılar.

Elbette fısıltılarını duydum.

-Bunun olacağını biliyordum-

-Bu saçmalığı yine yapıyor-

Başımı sesin kaynağına çevirdiğimde, yorgunluktan gözlerinin altında koyu renkli bir daire olanlar aceleyle başlarını başka tarafa çevirdiler.

Şimdi Dük'ün dünden beri neden ortalıkta olmadığını anlamıştım.

"Bu tür bir saçmalıkla mı uğraştın cidden..."

Sinirlendim. Çok sinirlendim!

Öfkesini bastıramayan Rere, defalarca yere vurdu.

Rere'nin öfkesi hala geçmiş gibi görünmüyordu.

"Baba! Bana asla ne istediğimi sormuyorsun! Kendi kendine düşünüyor ve kendi kendine karar veriyorsun! Sadece kendi kararların... Kahretsin! Senden nefret ediyorum!"

Cümlesini bitirdikten sonra Rere bir süre etrafına baktı ve beni görmesiyle ağlayarak bana koştu.

Duygularının kontrolünü yitirmiş çocuk yüzünü elbiseme gömdü.

"Rere?"

"Burasının benin istediğim şeyle alakası bile yok. Ben... istiyorum... babamın bana özel ve sadece benim için yapacağı bir şey istiyorum. Annem her zaman bana ne istediğimi sorup isteklerim doğrultusunda benim için bir şeyler yapıyor ama baba sen neden benim bir kez  bile nasıl hissettiğimi anlamıyorsun!"

"Rere...Bu açıklayabi-"

"Yıllardır babamla birlikteyim, beni annemden daha çok gördün baba. Ama bana hiç bakmadın!"

Ç/N: Bugün de sana yakıyoruz Rere

İlk defa Rere'nin sesi bu kadar kırılgan ve titrekti. Elbiseme yapışan çocuğu kucakladım.

"Hadi gidelim. Artık babamı görmek istemiyorum!"

"Rere! Gitme."

Ancak Rere kararlıydı. Yüzü sanki ona sarılmamı istiyormuş gibi kızarmıştı.

Ben de çocuğu kollarımda tuttum.

"Odama geri dönüyorum. Beni durdurma."

"Tamam, geri dönelim."

Ama Dük kolay kolay gitmemize izin veremezdi.

"Dur! Kimin yetkisiyle beni görmezden gelmeye cürret ediyorsun?"