değiştirilemeyen karanlık bir ailenin üvey annesi oldum! -novel çeviri-

34

Ç/N: EVET NERDE KALMIŞTIK???

Ses arttıkça o kadar hızlı yürüdüm.

Ne kadar yürüdük?

Soruma cevap bulamadan sesler kesilmişti bile.

Az önceki gürültünün aksine dükün cesareti kırılmış sesiyle karşı karşıya kaldım.

"...İyi misin?"

"İyiyim. Ama neden beni çağırdın?"

"Ah."

Sanki yeni hatırlamış gibi bana bakıyordu.

"Ten rengin iyi görünmüyor."

"Seninki de öyle. O kadar solgun görünüyorsun ki insanlar sana kötü bir şey olduğunu düşünebilir."

"Seni kovduktan sonra hiç uyuyamadım."

"Aman tanrım..."

Bilmeden onun için üzüldüm.

Dük'ün bakışları doğal olarak üzerimde gezindi.

"...."

"Ahem, hiç uyumadığın pek inandırıcı değil.  Rere beni özlediği için mi gelmemi istedin?"

Bir süre cevap vermedi. Önce yere sonra gökyüzüne baktı ve kendi kendine mırıldandı.

Ç/N: Kırmış bu kafayı

Bir süre sonra kararını vermiş olmalı ki yavaşça ağzını açtı.

"...Haklıydın, Leona. Sen gittikten sonra senin tavsiyene uydum ve Rere'nin kalbini dinlemeye karar verdim. Sen gittikten sonra sadece ağlayan o küçük şımarık çocuk bir anda gerçek duygularını döktü. İlk kez."

"İyi bir iş çıkardın dük."

"Kızımla olan ilişkimi asla çözülemeyecek bir iplik gibi görüyordum ama sonunda çözüldü. Ne kadar aptal bir adam olduğumu şimdi daha iyi anlıyorum."

Bu kesinlikle iyi bir şeydi. Yanlış anlaşılma sonunda çözülmüş olsa da kendimi yine de huzursuz hissettim. Çünkü karşımda duran adam darmadağandı.

"Dürüst olmak gerekirse eğer sen gidersen her şeyin yoluna gireceğini ve hayatımızın düzeleceğini düşündüm. Buna inanmak benim kibrimin bir sonucuydu ve hayatımda verdiğim en aptalca karardı."

Uzun süre birbirimize baktık.

Mücevher gibi parlayan kırmızı gözleri ruhsuz bedenindeki tek canlı şeydi.

Garip bir şekilde eskisinden farklıydı. Neyin tuhaf olduğunu anlayamamıştım ama bir şeylerin değiştiği belliydi.

"Şimdi iyi misin?"

"Emin değilim. O soğuk adam gitmiş ve yerine duygularını yeniden kazanan bir adam gelmiş gibi hissediyorum."

Titreyen ve zayıf sesi sinirlerimi bozmaya devam ediyordu.

"Üzgünüm... Sen gittiğinden beri kendimi çok çılgın hissediyorum ve aklımı kaybettim. Eğer seni biraz daha bulamazsam korkarım ki deliliğim herkese zarar verebilecek seviyeye gelecekti."

Ç/N: He eski halini zararsız ve çok akıllı sanıyon yani

"Ha."

"Her şey benim hatam. Bu tamamen benim aptallığım. Kızımı kaybetmekten çok korkuyordum ve o korku yüzünden sana yapmamam gereken şeyler yaptım."

Sanki başka biriymiş gibi sesi sakinleşti.

Daha önce hiç duymadığım bir sesti.

Derin düşünceler ve pişmanlıklar içeriyordu.