değiştirilemeyen karanlık bir ailenin üvey annesi oldum! -novel çeviri-

11

"Hayır, yapmayacağım."

Bu sefer istediğini yapmana izin vermek gibi bir niyetim yok velet.

Elbette Rebecca beklentim dışına çıkmadı. Onun istediğini yapmadığımı söylediğimde babasından söz edip onun arkasına sığınmak için hızla ayağa kalktı.

"Eğer babandan söz edeceksen yaptığım hiçbir atıştırmalığın tadına bakamazsın. Mesela bir sonraki atıştırmalığım ıslak çikolatalı ekmek olacak. Ekmeği ortadan ikiye böldüğünde arasından akışkan bir çikolata akacak..."

Ç/N: Vicdansız kadın canımız çekti

Sözlerimi duyan çocuk hızla yanımdaki sandalyeye oturdu.

Siyah saçları ve kırmızı gözleriyle bir tavşandan farksızdı.

Rere'nin kabarık yanakları kalbini yansıtıyordu.

Üzgün ​​olduğu belliydi.

"Onu bana ver!"

"Onu bana ver derken neyi kastediyorsun? Lütfen demelisin."

"Hayır! Neden lütfen demem gereksin ki? Ben bir prensesim ve buranın sahibiyim!"

Ç/N: Aynaya karşı ben

"O zaman vermeyeceğim. Rere nazik bir şekilde 'lütfen' derse o zaman verebilirim. Ah, eminim bunu yapabilirsin?"

"...."

"Seni bekleyeceğim."

Sırıttım ve schneeballen tabağıyla ayağa kalktım.

"Bekle!"

Çoktan kararımı vermiştim.

Bu evden gidecek olsam bile en azından seni bir kereliğine insan yapacağım.

Yani gitmeden önce intikamımı alacağım.

"Ah! Sinirlendim! Bana ver! Çabuk bana ver onu!!"

Öfkesinin üstesinden gelemeyen Rere kontrolsüz bir şekilde ortalığa saldırdı.

Dadı ve hizmetçiler endişeyle yanımıza geldi.

Bakışlarını dönüşümlü olarak benle Rere arasında gezdirdikten sonra beni ikna etmenin Rebecca'yı yatıştırmaktan daha hızlı olacağını düşünmüş olmalılar ki başlarını benim önümde eğdiler.

Ç/N: Ay dadı sen mcnin sakin durduğuna bakma bu kadın Rere veledinden daha cadı 

"Madam, bunu söylediğim için özür dilerim ama tatlıyı leydiye veremez misiniz?"

Dadı ve hizmetçiler dışarı çıkmamı engellediler.

"Onu ona asla vermeyeceğim."

"Aigoo... Ama ya ateşi çıkarsa?"

 "Böyle büyümemeli."

Cezam karşısında şaşkın kalan hizmetçi ve dadıları geride bırakıp odadan ayrıldım.

Bir çocuğun çığlıklarından bazıları sahtedir.

Rere'nin şu anda yaptığı ağlama gibi... Şu an ki ağlaması tamamen sahteydi.

Sonunda kendi kendine yorulacaktı.

O zaman da...

"Kim o?"

Tam kapıyı açtığımda, Rere'nin babasının kapıyı koruduğunu gördüm.

"Ah. Sensin."

"Bu tepkin de ne? Ayrıca çocuk ağlıyor gibi görünüyor."