değiştirilemeyen karanlık bir ailenin üvey annesi oldum! -novel çeviri-

35

Uzun süre yerde oturmaktan kalçalarım ağrımış ve bacaklarım uyuşmuştu.

Yine de nefret etmedim.

Tavşana yaslanarak uzun zaman geçirdim.

Ben farkına varmadan, gece üzerimize çöktü.

Yine de ne korkacaktım ne de geri adım atacaktım.

Çünkü Rere hemen yanımdaydı.

"Ah, kendimi çok iyi hissediyorum."

Uzun bir sessizlikten sonra dedim.

"Kendimi iyi hissetmiyorum."

"Tabii. Gerçekten senin huysuz sesini duymak istiyorum."

"...Anne...hayır teyzenin sesini duymak istemiyorum."

"Evet, biliyorum... ama Rere, bugünlerde ne yaptığımı biliyor musun?"

"...."

"İstediğim kadar uyudum ve yedim. Etrafta böyle eğlenerek dolaşıyorum. Rere zor zamanlar geçiriyordu ama ben tek başıma eğlenirken çok düşüncesizdim.

"...."

"Ama kalbim huzursuzdu. Kendimi çok huzursuz hissettim ve Rere'mi çok özledim. Sanırım cezalandırıldım."

Ben de ona yolculuğumu anlatmaya devam ettim.

"Sonra da Rere'nin mutluluğu için dua etmek üzere tapınağa gittim. Ama biliyor musun? Orada garip bir büyükbabayla tanıştım."

"...."

"Nedense, bana bakmaya devam etti."

"Ne kadar şaşırdım biliyor musun? Bu çok saçma. Oraya Rere'nin mutluluğu ve sağlığı için dua etmeye gitmeme rağmen."

"...Mutlu değilim. Annem gittiği için mutlu değilim."

"Üzgünüm..."

"Peki ne oldu? O kişi kim?"

"Ben hala şaşırmışken, birden adının 'köpek' anlamına geldiğini söyledi ve kendi kendine güldü. Bu yüzden buraya koştum."

"Aptal. Tanrıya şükür bir şey olmadı. Çünkü her şeye kanan masum ve saf görünen bir yüzün var!"

Bu sözler üzerine tavşan bebek öne doğru düştü ve içinden küçük bir kafa çıktı.

"Aptal!"

"Ah! Uçuyor."

"Aptal yüzüme bak!"

Belki de uzun süre tavşan bebeklerin arasına gömüldüğü için alnında ter birikmişti.

Sadece dört gün geçmişti ama Rere'nin yanakları o kadar çökmüştü ki.

"...Aptal bir insan yüzünden...Tekrar terk edildiğimi düşündüm."

Gözyaşları çocuğun yüzünden yağmur gibi aktı.

Hızla oturduğum yerden kalktım ve Rere'yi tavşan bebeklerin arasından çıkardım.

"Rere'm çok hızlı kilo kaybediyor. Aman tanrım sadece birkaç günde ne kadar hafiflediğine bak."

"Kimin hatası olduğunu düşünüyorsun? Bunlar senin yüzünden oldu aptal!"

"Evet, benim yüzümden. Benden nefret etmeni ve sonra iyi yemek yemeni ve iyi yaşamanı tercih ederim... Neden bu kadar çok ağlıyorsun?

"Ağlamak mı? Ne? Deli olduğumu mu düşünüyorsun? Hiç ağlamadım."

"Gözlerin şiş ama?"

"...."

Sözlerim üzerine Rere başını omzuma vurdu.