Bıkkınlıkla konuştuğumda Markov derin bir nefes vererek kafasını onaylar anlamda salladı ve elindeki dosyayı uzattı.
"Zasha son göründüğü yerin burası olduğunu düşünüyor."
Dosyaya kısa bir bakış attıktan sonra gözlerimi tekrar Markov'a çevirdim.
"Bu yeterli değil, daha iyisine ihtiyacım var."
"Bize her konuda yardım ettin Asteria, sen olmasaydın orada hayatta kalamazdık ama elimizden gelenin en iyisinin bu olduğunu biliyorsun. Bazılarımız Kış Askeri için parmağını bile kıpırdatmak istemiyor."
"Bunu benim için yaptığınızı unutma Markov. Bucky için değil, benim için."
Markov hafifçe güldü ve kafasını salladı.
"İşin sonunda Kış Askeri'nin de kıçı kurtulmuş olacak ama ne olursa olsun seninleyiz.
Genişçe gülümsedim ve kafamı onaylar anlamda salladım.
"Herhangi bir terslik olursa aramaktan çekinme, orada olurum."
Markov beni onayladıktan sonra etrafa kısa bir bakış attı ve hızlı adımlarla gözden kayboldu. Derin bir nefes vererek elimdeki dosyaya son bir bakış attım ve ters yönde ilerlemeye başladım. Kolumda hissettiğim el beni hızlıca duvarın arkasına çektiğinde gördüğüm kişi ile gözlerimi kıstım.
"Ne yapıyorsun Bucky?"
Sinirle konuştuğumda Bucky kaşlarını kaldırdı.
"Ben de sana aynısını soracaktım Asteria."
Kolumdaki eli sıkılaştığında onu hızlıca ittirdim ve geriye çekildim.
"Seni ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokmaktan ne zaman vazgeçeceksin?
Kısık bir sesle konuştuğumda Bucky dudaklarını büzdü ve kollarını göğsünde birleştirdi.
"Sanırım hiçbir zaman."
Gülerek konuştuğunda sinirle homurdandım ve kafamı iki yana salladım.
"Tüm bu olan şeyleri önemsiyorum havaları ne zaman bitecek Bucky? Seni affettiğimi falan mı duymak istiyorsun, istediğin bu mu?"
Sinirle konuşmaya devam edeceğim sırada Bucky hızlıca ağzımı kapattı.
"İstediğim şey güvende olman, beni affet ya da affetme şu an için önemli değil Asteria. Hiç düşünmeden tehlikeye atılırken tek başına olmana izin veremem, izin vermeyeceğim."
