Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Teşekkür ederim Markov, en kısa zamanda oraya gelmeye çalışacağım."
Markov'dan onaylar bir mırıltı geldiğinde bir şey söylemeden telefonu kapattım.
"Her şey yolunda mı?"
Jackson yattığı yerden kafasını kaldırarak konuştuğunda ona kısa bir bakış attım ve neredeyse yarısını kapladığı yatağımda boş bulduğum bir yere uzandım.
"Sana detay vereceğimi mi düşünüyorsun?"
Onu itekleyerek konuştuğumda Jackson hafifçe güldü.
"Öğreneceğimi biliyorsun."
"Doğru ya, kış askeri ve sen bu aralar çok iyi anlaşıyorsunuz."
Jackson bana ters bir bakış atarak doğrulduğunda bir şey söylemeden tavanla bakışmaya devam ettim. Haklı olduğumu biliyordu.
"Söylemesi için ısrar ettim."
"Bunun olayı yumuşatması mı gerekiyor?"
Sinirle konuştuğumda Jackson birkaç saniye duraksadı ve hafifçe omuz silkti.
"Belki?"
Kaşlarımı kaldırdığımda Jackson hafifçe boğazını temizledi ve elini omzuma attı.
"Bana Igor'u bulmaya çalıştığını söylemedin bile, Bucky bile sana bu konuda yardım ediyorken geride kalan kişi neden ben oluyorum?"
"Onun bana yardım ettiği falan yok, tek yaptığı şey yanımda olmaya çalışarak vicdanını rahatlatmak."
Jackson derin bir nefes vererek yavaşça yataktan kalktığında bir şey söylemeden ona bakmaya devam ettim.
"Tek derdin Igor mu?"
"Ne?"
Jackson hafifçe boğazını temizleyerek yanıma oturdu.
"Aptal değilim Asteria, beni bu işe karıştırmak istememenin başka bir nedeni olduğunu anlayabiliyorum."
Derin bir nefes vererek önüme döndüğümde Jackson elimi sıkıca tuttu.
"Asteria, konuş benimle."
"Asteria, müsait misin?"
Konuşmak için dudaklarımı araladığım sırada kapının arkasından Steve'in sesi duyulduğunda hafifçe gülümsedim ve omuz silkerek hızlıca ayağa kalkarak kapıya doğru ilerledim.
"Steve, bir sorun mu var?"
Steve içeriye kısa bir bakış atarak Jackson'a ufak bir baş selamı verdikten sonra gözlerini bana çevirdi ve hafifçe gülümsedi.
"Antrenman yapacağımızı hatırlatmak için geldim, bana olan sözünü unutmuş olabileceğini düşündüm."
Steve'in de söylediği gibi antrenmanı tamamen unutmuş olmanın verdiği utançla dudağımı dişledim ve başımı hafifçe yere eğdim.
