Berceste Hayaller

1.Bölüm: Hidayete bir adım

Bölüm şarkıları,

♪ Model- Antidepresan gülümsemesi ♪

♪ Mavi gri- Altüst olmuşum ♪

♪ Derya Yıldırım- Caddelerde Rüzgar ♪

Sevgili Geleceğim;
Çok uğraştım.
Çabaladım.
Ayakta kalabilmek için kanatlarımdan vazgeçmem gerekti.
Geçtim.
Hayata adımı kazımak için tırnaklarımdan geçmem gerekti.
Vazgeçtim...
Yaşıyorum.
Hala...
Yoruldum.
Ama pes etmeyeceğim.
Hayatın öldürmeyip süründüren türden olan bu darbeleri beni her defasında daha da güçlü biri olarak ayağa kaldırdı çünkü ...
Sevgili Geleceğim;
Söz sana başım dik ve güçlü biri olarak geleceğim...
Ama şimdi izin ver sessizlikle kuşanmış ruhumu da alıp bir köşede usul usul gözyaşı dökeyim...
Çünkü yediğim son darbe beni ağır yaraladı...

Bazı anlar vardır, pes ettiğiniz benden bu kadar dediğiniz.

Ve bazı anlar vardır ki delicesine ölmek istediğiniz,

Fakat öyle bir savaşın içindesinizdir ki bacağınız kopsa yürümeniz, kalbinizden ok yeseniz bile soluk almanız gerekir. Siz durursunuz nefes almak istersiniz, zaman dursun istersiniz saatin pillerini sökersiniz, güneş doğmasın istersiniz perdeleri çekersiniz fakat yine de bilirsiniz ertesi gün kalktığınızda güneş doğar, pilini çıkarsanız da zaman akar ve siz ne kadar dursanız da hayat kaldığı yerden devam eder.

Yürüyordum, ardımda aldığım yaraların bıraktığı ıslak kan lekeleri önümde ise belirsizlikle dolu bir gelecek.

Kafamın içinde binlerce birbirinden farklı ses fakat hepsi ağızında ağız birliği yapmış gibi tek soru ve cevabı flu...

Şimdi ne yapacağız Karaca?

Biliyordum zaten ailemin olup olmaması değildi mesele, ben doğuştan kimsesizdim. Ama şimdi diyorlardı ki,

Karaca bak sen buraya aitsin.

Bunlar senin gerçek ailen bu yüzden yıllardır kendini kimsesiz hissettin.

Karaca bak bu senin yarım kalan çocukluğun... Gördün mü? Sana pencereden el sallıyor.

Karaca bak sen bittin ama hayat bittiğin yerden devam ediyor.

"Karaca?" duyduğum sesle daldığım dünyamda irkildim. Bitmiştim zaten korkacak daha neyim kalmıştı ki? Neden hala irkiliyordum?

"Karaca ne oldu neden mutfakta dikiliyorsun?"

Saat geceyi bilinmezlik geçiyordu. Bense hastaneden çıktığım gibi soluğu deniz kenarında almış ve bu saate kadar sadece beynimin içindeki kargaşanın bir sonuca varmasını beklemiştim. Fakat elde var sıfırdı. Beklemek sadece daha da alevlenmesine sebep olmuştu.

Bizimkiler evin anahtarının yedeğini bana verdikleri için ve gidecek başka bir yer bilmediğim için buraya gelmiştim ama burası da artık bana dar geliyor gibiydi.

Özgür'e cevap vermeden ona döndüğümde yüzümün ne halde olduğunu tahmin bile edemiyordum. Bir devrin yıkılışına şahitlik ediyorlardı.

Özgür beni incelediği sırada ela gözlerine endişe perdesi inmişti. Yüzüne vuran sokak lambasının ışığıyla yüzünü incelerken birden mutfağın ışığı açıldı.

"Karaca? Özgür? Noluyor lan gece gece?" dedi Burak. Uyku mahmuru haliyle gözlerini ovalarken küçük çocuklar gibi kaşları çatılmıştı.