Berceste Hayaller

4.Bölüm: Şok Dalgası

♪Dua Lipa - Blow Your Mind ♪

♪G-Eazy & Halsey - Him & I♪

♪ Meghan Trainor -Genetics♪

Hayatımın bir çember üzerine kurulu olduğuna inanıyorum, her ilerlemek isteyip kendim için çaba sarf ettiğimde yalnızca başlangıç noktasına geri dönüyorum. Sıfır noktasına, kaybolmuş, kaybetmiş, hiçlik durağında oturan o küçük kıza...

Şimdi her şey yine en başa döndü, yine yalnızım, yine tek başımayım. Küçük Karaca, ona yalnız olmadığımızı söyleyen Karaca'yı öldürmek için can atarken, o Karaca yalnızca duvarın kenarına sinip iç çekiyor. 

Ağlayamıyor ama ağlasa da geçmeyecek bu defa biliyor. 

"Karaca iyi misin?" diye sordu Özgür telaş içinde. Başımla onaylayıp uzatmadan motoruna doğru ilerlemeye başladım. "Ne oldu içeride?" diye kaşlarını çatarak önüme geçtiğinde ellerimi göğsümde kavuşturdum ve yüzüne baktım. 

"Ajan olmamı istiyor. Sizden ona bilgi taşımamı. Ben de ona istediğini vereceğim olan bu." dedim, bir nevi yalan değildi fakat o bu cümleyi farklı algılayacaktı. 

Böylece Muete'nin ilk istediğini yerine getirmiş oldum. 

"Yüzünden düşen bin parça." dedi tereddütle, hala benim için nasıl endişelenebilirdi ki? Ya da endişeleniyor gibi yapabilirdi?

Cebimden telefonumu çıkarıp ona arkamı döndüm ve ters istikamette yürümeye başladım. Bir şey demese de peşimden geldiğini adım seslerinden hissediyordum. Altay Bey oğlu Poyraz'a kadar telefon numaralarını evden çıkmadan önce rehberime kaydetmişti. 

Korel'in numarasını tuşladıktan sonra telefonu kulağıma dayadığımda ana yola doğru ben önde Özgür arkada yürüyorduk. Korel'se beni şaşırtarak ilk çalışta açtı. 

"Karaca?" dedi şaşırmış bir tonla, bir şey demesine müsaade etmeden, "Beni almaya gelebilir misin? Konum atarım." diye mırıldandım ve cevabını beklemeden yüzüne kapattım. Üzerimi değiştirmeden onun yanına bu halde gitmem ona ne düşündürürdü bilmiyordum ama yine de fikrimden caymadım. 

Çünkü evden çıkarken üzerimde kot pantolonla sweet vardı. 

"Kızım neye sinirlendin bu kadar anlamıyorum ki? Konuşalım bir bekle! Hem ben niye bırakmıyorum seni eve?" diye seslendiğinde hızımı kesip gözlerine odaklandım. Elaları şüpheyle kısılmış tavırlarımı izliyordu. 

"Çünkü senin de farkında ve beni seninle tehdit etti Özgür. Duydun rahatladın mı?" dedim aklıma gelen ilk bahaneyi türeterek. Nefesini verip beni kendine çektiğinde ilk defa ona sarılmak beni rahatlatmaktan çok rahatsız etmişti. Kendimi geri çektiğimde gözlerimi kaçırarak, "Eve gidip dinlenmek istiyorum. Yarın konuşuruz." dedim gitmesini istediğimi belirterek. Başını olumlu manada salladı ve çenemi kaldırıp yanağımdan makas aldı. 

Bu hareketi bile bana az önce yaşananları hatırlatmaya yetmişti.

Gerçi hiç aklımdan çıkmamıştı ki.

Yanımdan uzaklaştığında çakıl yolda geldiğini belli eden arabanın tekerlek sesleri tüm sokakta yankılandı. Arkamı dönüp baktığımda Korel yanıma gelip tahmin ettiğim gibi beni baştan aşağı süzmüş ve gözleri irileşmişti.