𝐑𝐞𝐝𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐓𝐨𝐰𝐧 | 𝐃𝐫𝐚𝐫𝐫𝐲

it'll always be him

Draco kucağında duran Astoria'nın dudaklarına karşılık verirken bir şeylerin ters gittiğini fark edebiliyordu. Bu yüzden de siyah saçlı kadın kollarını boynuna doladığında neler olduğunu anlamaya başlayıp biraz zorlanarak geri çekildi.

Astoria da birkaç saniye ona bakıp gülümsedi. "Etkilendim, kontrol etmeyi öğrenmişsin." dediğinde Draco onu kucağından neredeyse fırlatarak ayağa kalktı.

"İyi ki öğrenmişim, buna daha fazla devam etmek istemezdim." Draco alayla gülümseyince Astoria hiçbir şey olmamış gibi koltuğa yaslandı. "Sadece aklında gerçekleşiyor olsa bile bana dokunmaya tahammülün yok öyle mi?"

"Öyle." Draco net bir şekilde konuşup onun karşısındaki koltuğa geçince Astoria göz devirdi. "Nerede tutuyor seni?" diye sorduğunda ise Draco başını ona çevirdi. "Kendi evinde."

"Kendi evinde. Tahmin etmiştim ama kadar basit bir yerde mi?" Astoria anlamaya çalışıyor gibi konuştuğunda Draco saçma bir şey söylemiş gibi ona baktı. "Basit mi? Senin giriş iznin yok ve gayet güçlü bir büyücü, seni gördüğü an öldürebilir. Nerede tutmasını bekliyordun, kafeste mi?"

"Benim giriş iznim var Draco, seninle bağlıyız unuttun mu? Sen o evde olduğun sürece ben de girebilirim."

Astoria'nın söylediklerinden sonra Draco "Öyleyse neden gelip beni kurtarmıyorsun?" diye sorunca Astoria şaşkınlıkla ona baktı. "İstediğin bu mu?"

"Evet istediğim bu, gelip beni kurtarırsan seninle istediğin yere gelirim." Draco söyledikleriyle onun aklının karıştığını fark edince "Hep istediğin bu değil miydi? Sonsuza kadar beraber olalım istiyordun ve şimdi sana bu fırsatı veriyorum." dedi. "Harry evde değil, gelebilmen için hala vakit var."

"Neden bunu yapasın?" Astoria onun ciddi olup olmadığını anlamaya çalışır gibi Draco'yu süzerken Draco omuz silkti. "Çünkü eğer buradan gidersem Harry bir daha beni görmeyecek. Olması gerek bu."

"Harry mi?" Astoria inanamıyormuş geçiyormuş gibi güldükten sonra birkaç saniye gözlerini kaçırdı. Ortada olan gerçekleri kabul etmek istemiyordu, ona ağır gelmişti. Yine de kendini toparlamaya çalışıp tekrardan yüzyıllardır aşık olduğu adama baktı.

"Senin duygularını kapatmanı sağladım ve sen hala Harry'i düşünüyorsun. Hiçbir şey hissetmesen de ona değer veriyorsun, üzülmesin diye sevmediğin birisiyle sonsuza kadar kalabilmeyi kabul ediyorsun. Onun hakkında hiçbir şey hatırlamasan bile onu tekrardan tanıyıp aşık oluyorsun, bir tek onu istiyorsun. Her zaman o olacak."

Son cümlesini kendi kendine fısıldar gibi söylese de Draco onu duyup "Bazı şeyleri gördüm." dedi. "Bana gösterdi. Belki her şey değil ama eskiden nasıl olduğumuzu biliyorum."

"O bir büyücü Draco! Sana her şeyi gösterebilir, yalan olabilir!" Astoria sinirle çıkışınca Draco sakin bir şekilde "Olamaz." diyerek yutkundu. "Ben yalan olamayacak kadar mutluydum."

"O seni benim seni sevdiğim kadar sevmiyor. O seninle sonsuza kadar beraber olamaz! Yaşlanacak, bir gün ölecek ve sen bunlar olurken hep aynı kalacaksın! Ama ben, ben hiçbir zaman yaşlanmayacağım."

Astoria sinirle ayağa kalkıp yürümeye başlayınca Draco alayla gülerek "Bu yüzden dönüştürdün beni zaten değil mi?" dedi, sesinden siniri belli oluyordu.

"Benim istediğim bu değildi! Ben sonsuza kadar yaşayan, insanlardan beslenen bir yaratık olmak istemedim! Ailemin ölümünü görmek istemedim! Şimdi de beni sevdiğini söylüyorsun ve benim mutlu olduğumu gördüğün için anılarımı elimden alıyorsun. Senin yüzünden tek hatırladığım Harry'den öncesi. Kaybettiğim insanlar, ailem, savaşlar ve hissizlik. Tek bildiğim bunlar ve beni seviyor olsaydın bunların hiçbirini yapmazdın, sen her zaman bencildin! Beni seven kişi belli, beni senden kurtarmak için elinden geleni yapan ve bana iğrenç biriymişim gibi hissettirmeyen tek kişi Harry, hiçbir şey hatırlamasam da onun sevgisini küçümsemene izin veremem."