Supremo Got Me Pregnant (Mafioso Series #1)

Kabanata 30

"It's about Luke, Freyja." biglang sumeryoso ang ekspresyon niya. I took a step forward and looked at her eyes.

"W-What about my husband?" I asked her, my voice was trembling.

"He's in a coma."

Nanlaki ang mata ko sa narinig. Tumawa ako at mabilis na umiling, "A-Ano?" napahakbang ako paatras.

"Kailan pa-" humikbi ako, tuloy-tuloy lang ang pagragasa ng mga luha sa aking pisngi, "Bakit hindi mo man lang sinabi sa 'kin, Aleia?!" I shouted, looking at her in disappointment.

"Inisip namin ang anak mo, Freyja. You're already on your third trimester! You can't get stressed, you have to be careful!"

"But that doesn't mean you will not inform me about the situation of my husband!" sigaw ko ulit sakanya at sa pagkakataong ito ay unti-unti nalang akong napaupo sa sobrang panghihina.

Nanatili silang tahimik habang umiiyak ako. I gulped the lump on my throat before looking up at Aleia. I looked at her with determined eyes,

"I want to see him."

Hindi agad ako pinayag nila Stefan na makita si Luke dahil gabi na. Pinabalik nalang nila ako sa kwarto at sinabing bukas nalang kami ulit bibisita sa hospital.

Ang akala ko ay hindi ako makakatulog sa kakaisip sa lagay ni Luke pero nakatulog din ako sa kakaiyak. Hindi ako mapakali habang nakaupo sa loob ng van.

Katabi ko si Aleia habang si Stefan ang nagd-drive. Tahimik lang silang dalawa. Hindi ko ulit mapigilang umiyak habang iniisip si Luke. Naramdaman ko ang paghaplos ni Ale sa likod ko.

Tinignan ko siya at mas lalong tumulo ang mga luha ko. She didn't say anything to comfort me, instead, she pulled and hugged me tight.

"Shh....everything's gonna be alright. Boss is strong and he will fight death just to be with you again." tumango ako habang umiiyak.

Habang papalapit kami sa kwarto kung sa'n siya natutulog ay mas lalong palakas ng palakas ang tibok ng puso ko. Stefan opened the door for us, I peeked inside and saw Luke lying on the bed.

Hindi ako nagsayang ng oras at mabilis na lumapit sakanya. I kneeled beside his bed and held his hands. I kiss the top of his palm and cried harder.

"Luke...gumising ka na please. I'm sorry, kung hindi dahil sa 'kin hindi ka magkakaganito." bulong ko habang nilalagay ang palad niya sa pisngi ko.

Tanging ang tunog lang ng machine at ng orasan ang naririnig ko. Nakaupo ako sa sofa, kaharap ang natutulog na si Luke.

He looks very peaceful, not like the last time I see him.

Suminghot ako at pinanunasan ang luhang tumulo sa 'king pisngi. I want him to wake up already.

Before I even know it, days, weeks and months passed by so quickly but Luke still hadn't wake up or even showed us signs. The doctor says that there's still no exact time he will wake up.

His body is still keeping up, with the dextrose supplying everything his body needed everyday to live.

And my tummy is also getting bigger. And I continue to gain weight. I also begin to have false labor contractions, the doctor said it was called Braxton-Hicks contractions and that it's totally normal since I'm already at the seventh month of pregnancy. There will also be a chance that the babies will be born early.

Today was my fifth visit to my obgyn for the ultrasound. The doctor smiled at me while putting a cream on my big belly. Mula sa screen ay kita ko na ang mga baby ko, dalawa sila, parehas na lalaki.

Kumpara noong nakaraang buwan ay mas malinaw at mas developed na ang mga baby.

"You're doing good, keep it up." she told me before I leave to go back to Luke's room.

He's still the same as ever, peaceful looking and sleeping. Lumapit ako sa tabi niya at hinawakan ang kamay niya.

"Luke, kailan ka ba magigising? Manganganak na ko't lahat, tulog ka pa din. Sobra-sobra naman ang pagtulog mo." I leaned on his chest and hugged him.

"What is this insolence!?" bigla akong napalayo kay Luke nang biglang may simigaw. Pagkalingon ko sa pintuan ay may nakatayong babae do'n na medyo may katandaan na.

She has the same dark gray eyes as Luke. Napaayos ako ng tayo, ang mama niya!

Biglang sumulpot sila Stefan sa likuran ng mama ni Luke at hinawakan nila ito sa braso na agad naman niyang pinalis. Taas kilay niya akong tinignan.

"Who's this whore?" napalunok ako at hindi ko maiwasang masaktan sa tinawag niya sa 'kin.

"Ako po-" sasagutin ko sana ang tanong niya pero agad niya akong pinutol.

"I'm not asking you! Stefan?" aniya at nilingon si Stefan na nakatayo lang sa likuran niya.

Napalunok ako. Hindi ko nakitang dadating ito, ni minsan kasi ay hindi naman nagsabi sa 'kin si Luke tungkol sa pamilya. Pero ang alam ko ay hiwalay na ang Mama at Papa niya.

"She's bearing the heir of the Santiago's, Tita. Please don't-"

"Ha! This bitch!? Anong gayuma naman ang pinainom mo sa anak ko?! At talagang nagpabuntis ka sakanya!? Mga babae nga naman ngayon, hula ko ay pera lang ang habol mo sa anak ko! Baka nga hindi siya ang tatay ng dinadala mo!" nagiba ang ihip ng hangin pagkatapos niyang sabihin 'yon.

Hindi ko napigilang pagtaasan siya ng boses.

"Wala naman pong katotohanan ang mga paratang n'yo sa 'kin! Kahit noong una palang ay pinagsalitaan din ako ng masama ng anak n'yo kaya nagbago ang isip ko. Pero lumapit siya sa 'kin at pinangakuan ako, pero hindi pala si Luke 'yon kun'di si Lukashenko! Hindi n'yo po alam kung ano ang dinanas ko sa kamay ng may saltik n'yong anak!" sigaw ko at pagkatapos ay naghabol ako ng hininga.

"This whore got some guts huh? Kung ayaw mo naman pala ss anak ko eh anong ginagawa mo dito?! Take bitch out of my sight!"

To be continued...