Supremo Got Me Pregnant (Mafioso Series #1)

Kabanata 31

"I'm really sorry Frey. I didn't know Tita would arrive today." Ale apologized to me for the ninth time. I couldn't help but to just laugh at her.

"Ano ka ba, okay lang. Tsaka, naiintindihan ko din naman ang Mama ni Luke. Kung madadatnan ko ding gano'n ang kalagayan ng anak ko ay talaga tataas ang presyon ko. Pahupain muna natin." sagot ko sakanya. I gave her a assuring smile before standing up as I see the balck van approaching us.

"Yeah, mas mabuting magpahinga ka na nga. Isang buwan ka na ring kulang sa tulog. Alam mo namang masama 'yan sa katawan mo." I held on her hand for a minute before I opened the door of the van. I waved to her goodbye first before finally closing the door.

Napapikit nalang ako habang marahang sumasandal sa upuan. Ininat ko ang aking kamay at hindi ko maiwasang mapangiti sa kaginhawaang naramdaman. Siguro ay kailangan ko na ngang pahinga.

When I woke up, I found myself lying on the bed. I was already inside the bedroom. I sat and reached for the robe beside me.

Tumagilid ako at sinuot ang tsinelas sa tabi ng kama bago naglakad papalapit sa veranda. Madilim na ang kalangitan, tanging ang buwan lang at ang milyon-milyong bituin ang nagliliwanag. Nagbuntong-hininga ako at inalala ang nangyari kanina. Hindi ko inaasahang may mangyayaring gano'n, gusto ko lang namang makasama si Luke pero ba't parang 'di naman sumasang-ayon ang tadhana sa 'kin?

niyakap ko ang sarili nang himangin bigla ng malakas. Napangiti ako at napatingin sa isang bituin na siyang pinaka maliwanag sa lahat. Ma, Pa, miss na miss ko na kayo. pinunasan ko ang mga luhang tumulo sa aking pingi bago ngumiti at humiling.

Sana gabayan n'yo akong dalawa, pati na din ang magiging apo n'yo. miss ko na kayong dalawa.

"Frey." napadilat ako nang marinig ang boses ni Aleia. Pinunasan ko muna ang mg luha sa pingi ko bago siya hinarap ng may ngiti sa labi.

"Ale, andya'n ka na pala. Bakit?" nakangiting tanong ko sakanya pero ni hindi man lang siya ngumiti pabalik sa 'kin.

"Umiiyak ka nanaman ba?" mabilis akong umiling at naglakad pabalik sa kama. Ramdam ko naman ang pagsunod niya sakin.

Binuksan ko ang drawer ng night stand at nilabas ang mga vitamins na dapat kong inumin. Inabot ko ang mineral water na hindi ko pa mabuksan. Kinuha iyon ni Ale at siya nalang ang nagbukas bago ulit ibinalik sakin. Nginitia ko siya bago isa-isang ininom ang mga vitamins.

"Ano na daw ang lagay ni Luke sabi ng doktor?" I asked her after taking the vitamins. I wiped the water on my mouth using the back of my hand before I reached for the nearest pillow to hug.

"Ayos naman daw ang vitals. Bukas pala ay pwede mo bisitahin si Luke, lilibangin muna namin ni Stefan si Tita." Natawa ako sa sinab niya.

"Thank you, Ale, pero okay lang. May check-up ako bukas eh." Bigl naman lumungkot ang mukha niya kaya naman kinailangan ko pa siyang yakapin. Alam kong naawa siya sa kinalalagyan ko, kitang-kita ko iyon sa mga mata niya.

"Sure ka? Di mo ba miss si Boss? Nako, magtatampo 'yon sayo." natawa ulit ako pero hinimas ko ang likod niya.

"Miss siyempre pero okay lang talaga."

Pagkatapos Namin magkwentuhan sandali ay nagpaalam na din siya dahil may aasikasuhin pa daw sila ni Stefan. Pagkatapos kong tanawin ang pagalis nila kahit gabing-gabii na ay bumalik ako sa pagkakahiga.

"Make sure to drink your vitamins three times a day 'cause you and your baby are lacking in that. Ingat sa pag-uwi." Nginitan ko ang doktora ko bago nagpatuloy sa paglabas ng hospital. Tumakas lag ako sa mga bodyguard kaya wala akong kasama sa pag-alis dahil may gagawin ako ngayon. Palapit na ang death anniversary nila Papa, palapit na din ang pagkikita namin. Ilang taon na nga ba ang nakalipas?

Tatlo? Lima? Hindi, walong taon na.

Napabuntong-hininga ako habang nagtitingin ng mga damit ng baby sa loobng mall. Napangiti ako bago kinuha ang dalawang pares ng panglalaking damit at dinala sa counter.

"I will get this," nakangiting sabi ko sa saleslady. Nahagip ng mata ko ang baby bottle na on-sale at buy one, take one pa. Kinuha ko iyon at nilagay din sa counter, "This one also."

"Please come again, Mam." Sabi nung guard sakin ahbang palabas ako ng store, nginitian ko siya at nagpatuloy na sa pagiikot. The second floor was a bit crowded, kinailangan ko pang makipag-siksikan par lang hindi madalang alon ng tao.

Papasok na sana ko sa McDonald's nang may guard na lumapit sakin, "Ma'am, ayos lang po ba kayo?" Tanong niya sakin habang nakatingin sa braso ko.

Kumunot ang noo ko, "Bak---" bago ko pa matuloy ang sasabihin ko ay nakaramdam ako ng kirot sa braso ko. Pagtingin ko do'n ay may mahaba at malalim na hiwa, nakaputi akong bistida na longsleeves, kumalat ang dugo sa sleeves ko at tumutulo na 'yon sa lapag sa sobrang lalim. Lumapit sakin si Manong at inakay ako, napahawak ako sa balikat niya bilng suporta.

"Dadalhin ko na po kayo sa hospital, Ma'am." Tuluyan na akong naestatwa nang sumabay ang pagkirot ng aking tiyan, sa sobrang sakit ay nahilo na ako. Naramdaman ko nalang ang pagbagsak ng aking katawan bago ako tuluyang mawalan ng malay.

The first thing I could hear was a beeping sound and two people arguing, I tried to move my hands but I couldn't. I suddenly remembered the pain on my stomacch. Questions flooded in my head,

Did my water broke? Did I already gave birth? Are my babies safe?

"Did you caught the suspect?" I could hear Aleia's voice.

"Nope, but the team is already finding him, don't worry." Then I also heard Stefan's voice. I slowly opened my eyes but the white ceiling and lights was blinding that I had to close my eyes again. Sinubukan kong galawin ang kamay ko para ipangtakip sa aking mata. Pagdilat ko ay nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Ale.

Niyakap niya ako ng mahigpit, nakatayo lang sa tabi niya si Stefan habang nakahalukipkip. Pinapanood niya lang na umiyak si Ale. I caressed her back to console her, to also make her feel alright so she wouldn't think it's all her fault.

"OMY GOD, thank God you're finally alright. You slept for too long that it made me worry! Bakit ka kasi tumakas, Frey?! Pinag-alala mo kami ng sobra, pagnalaman 'to ni Luke baka mamaya ratratin niya kami ng machine gun niya!" She cried while I continue to caress her back, "Kamusta naman ang braso mo? Masakit pa din ba?" Humiwalay siya sa yakap at tinitigan ang braso ko. I smiled and tapped her shoulder.

"Ano ba, Ale. Wag ka ngang umiyak, mas lalo kang gumaganda. Atsaka, wala lang 'tong braso ko. Mas masakit pa ata ang mararanasan ko 'pag nanganak ako." I replied. Sumingangot lang siya sakin bago ulit ako niyakap sandali.

The door suddenly flung open, revealing a nurse with a worried face.

"I bet you're the wife of Mr. Luke?" She asked so I tried to stand up, inalalayan naman ako ni Ale. Hinarap koa ulit ang babae bago tumango.

"Yes, why?" I answered, a little worried.

"He's having seizures. Please come with me."