Supremo Got Me Pregnant (Mafioso Series #1)

Chapter 38

Kinabukasan ay maaga akong umalis para pumunta sa Manila. Gusto kong mag-pacheck up sa huling pagkakataon. On the way, I decided to text Derwin, since I know he live somewhere here.

Nginitan ko si Doktora habang papasok ako sa clinic niya. Pinahiga niya ako habang hinahanda niya ang gel. She circled the machine around my tummy and I was startled when she suddenly gasped.

"Frey, you said that you lost both of your baby right?" she asked while her lips are slightly opened. Kumalabog ang puso ko bago ako tumango.

"I could still see one heartbeat. One od your babies survived, Frey!"

Pagkatapos malaman 'yon ay hindi ko maipalieanag kung gaano ako kasaya. Ang puso ko ay nagtatatalon. Hinaplos ko ang tiyan ko, a tear of joy escaped from my eyes.

Derwin and I decided to meet up in the Starbucks just near down the alley. Nang pumasok ako ay agad ko din siyang nakita. Kumaway siya at ngumit sa 'in kaya sinuklian ko din siya ng matamis na ngiti.

Umupo sa harap niya at nilagay ang hand bag sa upuan sa tabi ko. He clasped my hands and kissed me on the cheeks. He looked so happy to see me, so do I.

"My god, Frey! Blooming ka lalo kesa noong huli tayong nagkita." nakangiti niyang sabi bago sandaling tumingin sa tiyan ko, "Kamusta na? Kailan na ang due date?" dagdag niya pa.

"Next month na. May favor ako sa'yo, Dy." sumeryoso ang atmosphere at ang ekspresyon naming dalawa.

"Ano 'yon?"

"Tulunga mo sana ako, babalik ako nang Canada."

Pagka-uwi ako ay pagod na pagod ako. Nauhaw ako sa biyahe kaya dumiretso ako sa kusina para uminom ng tubig. Napatalon ako sa gulat habang nagsasalin ng tubig sa bago nang biglang sumulpot si Luke.

Hinabol ko ang hininga ko dahil muntikan pa akong mabulunan sa tubig. Sinapo ko ang dibdib ko.

"Geez, nakakagulat ka naman." komento ko at nilagok ang isang baso ng tubig. Nagsalin pa ulit ako.

"Sa'n ka galing?"

"Nakipag-kita lang ako sa kaibigan ko." peke akong ngumit at nilagay sa lababo ang babasaging baso.

Umilis na ako do'n at umakyat sa kwarto para magpalit ng damit. Nag-maluwag lang ako na t-shirt bago bumaba para sa dinner. Tahimik lang din kami habang kumakain.

Nang kaming dalawa nalang sa kwarto ay tsaka nag-iba ang atmosphere. Tsaka na ako naglakas loob na sabihin sakanya na aalis na ako. Himinga ako nang malalim.

"Luke, aalis na ako bukas..." maingat kong sabi dahil alam ko. Alam kong hindi lang ako ang masasaktan sa 'ming dalawa.

"Luke, buhay ang isa nating anak at gusto kong ilayo siya dito para hindi na siya mapahamak."

'Yon ang gusto kong idagdag pero hindi ko nagawa dahil natatakot ako. Natatakot ako na sa oras na sabihin ko 'yon ay baka may masama nanamang mangyari. Hindi lang sa 'kin at sa anak ko, kundi pati na rin kay Luke.

"Hmm... okay." napapikit ako nang marinig ko ang pag-piyok ng boses niya. Tumilikod ako para hindi niya makita ang pagtulo ng aking luha.

Nilabas ko ang maleta ko at nagsimulang mag-imapke. Nagualt ako nang lapitan niya ako at tinulungan akong mag-impake. Nang natapos kami ay sabay na kaming humiga. Niyakap niya ako nang mahigpit.

"Luke..." tawag ko sakanya dahil nararamdaman ko ang pagtulo ng luha niya sa pisngi ko. Napapikit ako at umiyak din.

"Shh.... I know. I know. I'm sorry. Sorry kung hindi ko kayo naprotektahan. Pero please, pewede bang kahit ngayong gabi lang, pwede bang umakto tayo na ayos pa din ang lahat?" lumubog ang puso ko at sinuklian ang yakap niya.

"Sorry din, Luke. Hindi mo kasalanan ang nangyari." ramdam kong mas humigpit ang yakap niya sa 'kin.

I closed my eyes when he kissed me on my lips. I answered and let him kiss me. He stoped and we both catched our breath.

"Mahal na mahal kita, Freyja. Matulog ka na, maaga ka pa bukas." tuamngo ako at hinalikan siya sa noo bago mas lalong lumapit sakanya.

"We are as one babe. For a monent in time and it seemed everlasting, that you will always be mine..." his tone got sadder.

"Now you wanna be free, so I'm letting you fly. 'Cause I know in my heart babe. Our love will never die, no. You'll always be a part of me, I'm part of youn indefinitely. Girl, don't you know you can't escape me, ooh dariling 'cause you'll aleays be my baby.".

"I love you, baby. I will always be inlove with you. Even in the next lifetime, and the next after that, and after that. I will always choose you..." tahimik akong umiyak at tinago ang mukha sa dibdib niya.

Ramdam ko ang paulit-ulit na paghalik niya sa 'king ulo bago ako tuluyang nakatulog. Nagising ako nang may humalik sa 'king tiyan.

"Rise and shine, Freyja."

Normal lang kaming kumain nang tanghalian pero nang maghapon ay dumating sila Aleia. Wich made it more harder towalk away. Mahigpit niya akong niyakap sa tapat ng bahay ni Luke. Sa tabi ko ay ang dalawa kong maleta.

Sa malayo ay sila Luke. Lumay sila nung yakapin ako ni Aleia. Ngintian ko sila Stefan bago nginuso si Ale. Tumango siya sa 'kin at nag-thumbs up. Lumingon ako kay Luke. Humikbi ako habang nakangiti. He mouthed i love you so I mouthed i love you too. Tumalikod siya sa 'kin kaya naman hinarap ko si Aleia.

"Dapat 'pag bumalik na ako may anak at kasal na kayo ah." pang-aasar ko bago tinapik siya sa balikat. Hinalikan ko siya sa noo bago kinuha ang maleta ko at tinalikuran sila.

Patuloy lang ang pagpatak ng luha ko habang naglalakad ako palayo. Hindi na ako nag-lakas loob na lumingon pabalik dahil baka hindi na talaga ako makaalis. Hinaplos ko ang tiyan ko.

"Freyja, I love you. See you soon." dinig kong bulong ni Luke sa hangin na talagang dumating sa tenga ko.

Hinangin ng malakas kaya naman tumigil ako sa paglalakad at inayos ang buhok ko. Tumigilid ako at kita ko sila sa gilid ng aking mata. Ngumiti ako bago nagpatuloy sa paglalakad.

Mahal na mahal din kita, Luke. Magkikita din ulit tayo, at sa wakas ay ipapakilala ko na sa'yo ang anak mo.