Chapter 47

863 18 2
                                    

THIRD PERSON'S POV

"Papa?" the little kid infront of Luke called him. Nakaramdam siya ng kakaiba na mas alam kung tawagin na 'lukso ng dugo'.

'Di siya makapaniwala. Nilibot ng kaniyang mata ang paligid para hanapin ang nag-iisang babaeng gusto niyang makita.

"Where is your... mom?" may pag-aalangan sa boses niya.

He's looking intently at the kid infront of him and no matter how much he tried to deny it, he knows, this kid is indeed his child.

Instead of answering, the kid gave him a letter which he confusedly accepted and opened.

"Dear Luke,

God knows how much I want this letter to reach you 'cause that'll mean my child, our child, is safe. And you read it right, one of the twins managed to survive.

I'm sorry for hiding it from you all these years. It was because I was just too scared to see your reaction. And I saw that you're already happy with someone else. But let's discuss this in the future.

I'm probably in danger right now. There's a location device I planted in me and my location is with the device that's with this letter.

Please keep our child safe, I love the both of you.

Freyja."

His hands trembled and the letter fell to the ground. He carried his child to safety, into his mansion. Inupo niya ang anak sa sofa habang siya ay naglakad pabalik-balik habang sapo ang ulo.

There was a bitter aftertaste in his mouth. Hindi siya makapaniwala na pinagkaitan siya ni Freyja na maging ama sakanilang anak ng ilang taon.

Maraming bagay na tumatakbo sa kaniyang isipian pero isa ang prioridad niya sa pagkakataong iyon, ang iligtas ang babaeng papakasalan niya pa.

He summoned all the men in his empire, the mafioso, the THORNS. He announced a widespread search party to find his wife.

"WE WILL GO ALL OUT IN THIS WAR BECAUSE THIS MIGHT AS WELL BE THE LAST. I WILL MAKE SURE TO TAKE HOME THE CROWN, WE WILL WIN THE WAR! MAKE YOUR KING PROUD, THORNS!"

The shared a meal after the meeting. Sinigurado ni Luke na bantay sarado ang kaniyang anak. Bago siya tuluyang umalis ay sumabak sa isa nanamang madugong labanan ay binisita niya ang kaniyang anak sa kwarto nito.

Himbing ito sa tulog ay puno ng bandage mula hita hanggang paa. Nilapitan niya ito at matagal na hinalikan sa noo. Siya'y tumalikod at palabas na sana, puno ng puot, galit, at determinasyon ang kaniyang puso.

Napatigil siya sa paglalakad nang may maliliit na kamay ang pumigil sa kaniyang braso. Lumingon siya at nakita ang anak na umiiyak habang nakatingin sakanya.

Lumuhod siya sa harap nito, "What's wrong, my baby?" he asked and gently hugged his son.

"Where are you going papa? Where is mama, she said that she'll be with us too. You're going to find her right, papa? I wanna come with you!" baby Luke asked crying and that pinched Luke's heart a lot.

"No you can't, baby. Your mom asked me to keep you safe. But I promise that I'll come back, with your mom. I promise." he promised to his son and wiped his tears away.

"You promise?" the little Luke asked and he nodded, making a pinky promise.

"Run a background on this device, she planted a location device in her that's connected to that." Luke ordered his men and they obered him.

"Sir, she's in a abandoned mansion in a deserted island. And estimated of three days before we reach them." napahilot sa sentido si Luke nang marinig.

Three days, too long. There's a lot that can happen in that three days.

"Prepare the chopper!" he ordered once again. Malapit ng magdikit ang kilay niya sa sobrang pagkakakunot nito.

Handa siya bali-baliktarin ang buong mundo para kay Freyja. Kahit si Kamatayan ay haharapin niya para lang makasama ulit siya.

FREYJA SAN JOSE'S POV

"MMPPHH!" I could only make muppled sound dahil sa tela sa'king labi, isama pa ang blindfold, at ang mga kamay at paa kong nakatali din.

Shit! Sana ligtas na nakarating si Luke sa Papa niya at sana din ay matanggap niya ang letter na pinapabigay ko.

Ano kaya ang nagin reaksyon niya? Nagalit? Natuwa? Nadismaya? Nalungkot?

Napatigil ako sa pag-iisip nang biglang tanggalin ang blindfold sa'king mata. Napapikit ako dahil sa sobrang liwanag na bumungad sa'kin.

Nang makapag-adjust na ang aking mata ay tsaka ako unti-unting dumilat at inilibot ang aking mga mata. Mukha akong nasa loob ng isang lumang kwarto. Nakatali ang mga hita ko sa magkabilang paa ng upuan habang ang kamay ko naman ay sa'ing likuran.

Nasa'n ako?

"Mmmph?!" tanong ko kaso may tela pa rin pala ako sa bibig. Nakita kong sinenyasan nung isa yung isa para tanggalin ang tela sa'king bibig.

"Sa'n niyo ako dinala?" takot kong tanong ngunit nginisian pang nila ako at ang iba ay tumawa pa.

Maiinis na sana ako kaso bumukas yung kahoy na pinto at pumasok ang isang lalaking may suot na tux at naka-maskara ang mukha.

Lumubog ang puso ko. His gestures, the way he walks, and his build. Derwin.

"You must be wondering where you are right?" he asked and even his voice...

"O-Oo." hindi ko pinahalata ang lungkot sa boses. Baka naman kamukha lang ni Derwin 'to, sana nga kamukha lang niya.

"Well, welcome to Der Casa, my soon-to-be wife!" I could see the smirk under his mask.

"Pakawalan mo ako." seryoso kong pagputol sa drama niya pero nilingon niya lang ako at tinawana kaya ginaya siya ng kaniyang mga ulupong.

"Happily, you can't escape me." sagot niya at unti-unting tinaggal ang mask na suot.

Sa wakas ay nakita ko ang mukha niya. He's so familiar but at the same time, he felt like a stranger to me. The way his eyes looks now wasn't the same how it looks back then.

"Hello, Freyja."

"Derwin." tawag ko sakanya at hindi ko napigilan na may hikbing kumawala mula sa'king bibig.

The man I trusted the most and the least person I expected that'll betray me, betrayed me. And it felt much worse than anything.

Supremo Got Me Pregnant (Mafioso Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon