Kirli Kalp

♡ Bölüm - 7 ♡

Arkadaşlar bol bol yorum ve beğeni bekliyorum.. .Diğer bölüme yapılan her yorum için çok teşekkür ederim çok sevindim :)) Ama biraz daha arttırma zamanı geldi değil mi? :)))

Seviliyorsunuz...

-

Yatakta kıpırdanmalar sayesinden istemsizce gözümü açtım ve o an o harika manzarayla karşılaştım. Güzel karım, bir tanem kızımızı emziriyordu. Bu dünya da iki güzellik yan yana gelmişti. O kadar muhteşem duruyorlardı ki gözlerimi biran bile üzerlerinden çekemiyordum.

Hayatım boyunca gerçek bir aileye sahip olabilmek için çok şey yapmıştım. Yıkmıştım, kırmıştım hatta mahvetmiştim. Ama değmişti. Dünyada eşi benzeri olmayan iki güzelliğin sahibiydim. Ve her ne olursa olsun bu güzellikleri ömrüm boyunca müdafaa edecektim. Onlara zarar vermek isteyen misliyle hakkını alacaktı.

Evet, hiçbir zaman iyi bir adam olamamıştım ben. Duru hayatıma girdiğinde durulmuştum. Kötü hiçbir şey yapmamıştım ama iyiye de uzaktım. Fakat olurda birisi aileme zarar vermek isterse ya da onları elimden almak isterse kötünün kötüsü olmayı da çok iyi bilirim.

‘’Uyandırdım mı?’’

Duru’nun uykulu sesi ile düşüncelerimden sıyrılıp ona doğru yaklaştım ve dudaklarına sevgi dolu bir öpücük bıraktım. Hafifçe başımı eğerek kızımızın kokusunu içime çektim. Ne güzel bir kokuydu bu böyle bu. İnsanın kalbini fetheden, yüzünden gülümseme bırakan bir koku. Güzel kızımın güzel kokusu…

‘’Günaydın meleğim.’’

‘’Günaydın.’’ dedi yüzünde yorgun bir gülümseme ile. Kızımız dünyaya geleli iki gün olmasına rağmen şimdiden annesini yormaya başlamıştı.

‘’Yorgun görünüyorsun.’’

Yüzü asılmıştı. Bu durum birazdan hoşuma gitmeyecek şeyleri duyacağımın göstergesiydi.

‘’Uyuyamadım pek.’’

‘’Neden?’’

Yine aynı şeyleri söylememesini umarak karıma bakmaya devam ettim.

‘’Nesli…’’ demişti ki sözünü tamamlamasına izin vermedim. ‘’Duru yeter artık!’’

Sesimin sert ve öfkeli çıkmasına engel olamamıştım. BU konu artık beni fazlasıyla yormaya başlamıştı. Geçmişteki birinin bir hayalet gibi anca karımla aramda olmasından bıkmıştım. Üstelik karım her geçen gün o hayaletten biraz daha korkuyordu. Biraz daha içine kapanıyordu. Bu durum ise fazlasıyla öfkelenmeme neden oluyordu.

Bir şey söylemeden kucağından uyuya kalan kızımızı yanında ki beşiğe yatırdı ve bana arkasını dönerek yatağa uzandı. Sakinleşmek adına derin bir nefes aldım ve bende yatağa uzanarak karımın beline ellerimi sardım. Başımı boynuna yerleştirerek onun meleksi kokusunu içime çektim.

‘’Özür dilerim meleğim.’’

Boğuk bir hıçkırık sesi karşılığı aldım özrüme. Onu ağlattığım için kendime içten içe lanetler yağdırırken bir yandan da saçlarının kokusunu içime çekerek onu daha çok kendime yasladım. Kulağına doğru hafifçe ‘’Hep senin yanındayım meleğim…’’ dedim ve hafifçe iç çektim. ‘’Kızımız, sen ve ben hep birlikte olacağız. Bizi ayırmaya kalkan herkesi mahvederim meleğim.’’

‘’Hep birlikte olacağız.’’ diye tekrarladı beni. ‘’Evet, meleğim hep birlikte olacağız.’’

Hep birlikte olacaktık. Bizi ayırmaya kalkan her kim olursa olsun ruhundan bedenini ayırmak için biran bile gözümü kırpmazdım.