Kirli Kalp

♡ Bölüm - 5 ♡

Arkadaşlar bol bol yorum bekliyorum... Lütfen yorumlarınızı, eleştirilerinizi, düşüncelerinizi benden esirgemeyin :) Unutmayın sizler nasıl bölüm bekliyorsanız bende sizden yorum bekliyorum..Beğenilerinizi de beklediğimi unutmadan söyleyeyim.. Seviliyorsunuz :)

-

Bu soru beni fazlasıyla gafil avlasa da kendimi hemen toparladım ve ‘’Ben sadece mantık yürüyorum.’’ dedim. Aldığı cevabı yeterli bulmayarak ‘’Soruma cevap ver.’’ dedi. Sesinde ki emrivaki tondan fazlasıyla rahatsız olmama rağmen bunu belli etmemeye çalıştım.

‘’Bu durumda kişiliği düzgün biri gibi gözüküyor.’’

Dudakları alayla kıvrılmıştı. ‘’Her görünene inanır mısın?’’

‘’Görüntüsü hoş olmayan bir şey kimsenin ilgisini çekmez.’’

‘’Ya göründüğü gibi değilse?’’

Bu konuşmadan artık fazlasıyla rahatsız olmaya başlamıştım. Kendimi bir sorgu odasında sorgulanıyormuş gibi hissediyordum. Adamın soruları resmen beni köşeye sıkıştırmak içindi. Ve itiraf etmek istemesem de bunu başarıyla yerine getiriyordu.

‘’Her insan yanılabilir.’’ dedim açık bir dürüstlükle. Bende yanılmıştım yıllar önce. Batu ve Duru konusunda fazlasıyla yanlış düşüncelere sahip olmuş, onlara güvenmiştim. Fakat kısa bir süre sonra güven denilen duygunun aptal bir duydan başka bir şey olmadığını bana çok iyi göstermişlerdi. Üstelik kalbimde açtıkları yara ile her gün bu aptallığımı adeta yüzüme vuruyorlardı. Şimdi birde bebekleri vardı. Ben her gece tek başıma acı çekerken onlar mutlu bir evlilik sürdürüyor olsa gereklerdi. Bir tane çocukları olduğuna göre durum bundan ibaretti.

‘’Haklısın Neslihan herkes yanılabilir…’’ dedi tembelce ve dudaklarının arasından hafif bir nefes bırakarak ‘’Senin hakkında yanılmak istemiyorum.’’

Kalbimi ısıtan bu sözlere kulak asmamaya çalışsam da başarılı olamamıştım. Onu yanıltmamı istemezken beni uyarıyor muydu yoksa gerçekten kalbinden geçenimi söylemişti bilmiyordum ama yine de kalbimde oluşan ısınmaya engel olamamıştım.

Verecek bir cevabım olmadığı için sadece hafif bir şekilde gülümsemekle yetindim. Onun da benden cevap beklemediği aşikardı. Gözünü bir kez olsun yoldan ayırıp bana çevirmemişti. Yönümü yola doğru çevirip kendimi huzursuz bir uykunun kollarına bıraktım. Şuan bana iyi gelebilecek tek şey varsa o da uykuydu.

♡♡♡♡♡

Gözlerini zorlukla açarak yatağında oturur pozisyona geçmeye çalıştı. Biraz canı yanmıştı ama yine de oturabildiği için memnundu. İki saat önce eve geldiklerinde ilk işi duş almak olmuştu. Normal doğum yaptığı için ayakta duş alabileceğini ve sorun olmayacağını söylemişti doktor. Duştan sonra ise kendini uykunun kollarına bırakmıştı.

Eflatun renginin hakim olduğu yatak odasında gözü bebeğini, kızını aradı. Yatağın kenarında süslü beyaz beşiğin boş olduğunu oturduğu yerden çok rahat görebiliyordu. Kalbinde oluşan korkuyla istemsizce gerildi ve titreyen bir sesle ‘’Batu…’’ diye birkaç kes seslendi. Cevap alamayınca gözüne dolan yaşları umursamayarak yataktan kalkmaya çalışmıştı ki odanın kapısı açıldı ve karşısında Batu ile kızını buldu. Kızı babasının kollarında mışıl mışıl uyuyordu.

‘’Neredeydiniz?’’

Sesi bir fısıltıdan ibaretti. Batu da ters giden bir şeyler olduğunu anlamış olacak ki hızlı adımlarla yatağa doğru ilerledi. Önce kucağında uyuyan kızının başına bir öpücük kondurarak beşiğine yatırdı. Hemen sonra yatakta karısının karşısına oturarak onun küçük, narin ellerini ellerinin arasına aldı.