Kirli Kalp

♡ Bölüm - 8 ♡

Arkadaşlar fazlasıyla uzun bir bölümle geldiğimi düşünüyorum... Bu yüzdende uzun uzun yorumlar bekliyorum :)

Batu ve Duruyu yazmamamı isteyen arkadşalar olmuş ama onları yazmadan bu hikaye olmaz :) Onları da anlamak gerek diye düşünüyorum.

Yorumlarınızı, eleştirilerinizi ve beğenilerinizi bekliyorummm :))

-

Oktay gitmiş olmasına rağmen Neslihan hala sinirden titriyordu. Nasıl bir adamdı bu? Nasıl böylesine pervasızca hareket edebiliyordu? Genç kız bunu bir türlü anlayamıyordu ve asla anlayamayacağını da biliyordu. Belki de diye düşündü. Belki de Batu ve Oktay gibiler için bunlar önemsiz şeylerdi. Daha önce de bu şekilde Batu davranmamış mıydı ona? Böylesine ısrarla hayatına girmeye çalışıp sonra en yakın arkadaşıyla beraber olarak hayatının kazığını atmıştı. Ama bu sefer aynı şey olamazdı. Hayatında kendinden başka güvendiği hiç kimse yoktu. Kendinden başkası yoktu bu hayatta. Bu sefer onu sırtından vurabileceği, ailem dediği bir kız arkadaşı yoktu. Bu düşünceyle rahat bir nefes alabildi. Aklına hep Batu ve Duru geldiğinde nefesi kesiliyordu. Sanki birisi göğüs kafesine basarak, nefes almasını engelliyordu. Her defasında bunu yaşıyordu.

Derin bir nefes aldı. Yavaş adımlarla masasını dolanarak tekrar koltuğuna oturdu. Sadece kısa bir süre için bu sinir bozucu adama dayanacak sonra da defolup gidecekti buradan. Onu kimsenin bulamayacağı bir yere gidecekti. Aksi takdirde Batu ve Oktay’ın ona aç kurtlar gibi saldıracağından emindi. Çünkü intikam planını kusursuz bir şekilde uygulayabiliyorsa Batu kadar olmasa bile Oktay da bu durumdan zarar görecekti. Bu duruma ilk başlarda Neslihan üzülse de artık umurunda dahi değildi. Böylesine sinir bozucu bir adamın burnunun sürtülmesinin iyi bile olabileceğini düşünüyordu.

Öte yandan Oktay da aklında ki soruları cevaplamakla meşguldü. Neslihan’ın dudaklarına dudakları temas ettiği anda vücudu resmen arzuyla yanmıştı. O kadını her ne olursa olsun istiyordu. Sonuçları umurunda bile değildi.

Aslında soğuk kadınları sevmezdi adam. Daha çok cilveli ve güler yüzlü olanlar ilgisini çekiyordu. Kendisinin tam aksine… İki zıt kutup mantığıyla bir uyum oluşturabileceğini düşünüyordu hep. Şimdi ise kendisine benzeyen bir kadına kafayı taktığına inanmıyordu. Ama takmıştı işte. İki gündür Neslihan’ı tanımasına rağmen ona saplantılı bir biçimde kafayı takmıştı. Bakışlarında ki hissizliğe, çehresinde ki donuk ifadeye rağmen adamı ateşe düşmüş gibi yakmayı becerebilmişti Neslihan.

Hafifçe koltuğunda geriye yaslandı Oktay. Gözlerini kapatarak Neslihan’ın yüzünün belirmesini bekledi. Beklediği gibi olmuştu. Dün geceden beri her gözünü kapattığında onun görüntüsü ile çevreleniyordu her tarafı. Şimdi olduğu gibi… Kararlıydı adam. Neslihan’ın neden bu kadar ilgisini çektiğini bulacaktı. Hiçbir kadına böyle takılı kalmazken Neslihan’a olan takıntısının nedenini bulacaktı. Ve eğer düşündüğü gibi bir şeyse bu takıntının nedeni asla onu bırakmayacaktı.

♡♡♡♡♡

Duru uzandığı koltuktan yanında ki beşikte uyuyan kızına baktı. Ona her baktığında içini kaplayan huzurla rahat bir nefes alabiliyordu.

Uzandığı yerde oturur pozisyona geçti. Odada kalmaktan çok sıkıldığı için salona geçmişti kızıyla birlikte. Batu kızının beşiğini getirdikten sonra onlara sevgi dolu birer öpücük vererek işine gitmişti. Bu anları hatırlamak bile Duru’nun yüzünde gülümsemeye neden oluyordu.

‘’Yine neye gülümsüyorsun?’’

Duyduğu ses ile genç kadının yüzünde ki gülümseme iyice yayılmıştı. Batu ile evlendi evleneli evlerinden çalışan Meral Hanım’a baktı sevgiyle. Bu kadın ona resmen anne olmuştu. Onunla her şeyini paylaşabilir, dertleşebilir bir hale gelmişti.