-Ateş seni çok seviyorum.
Ayağa kalkıp ona sıkıca sarıldım, boynumu öpüp, konuştu.
-bu yüzük sadece ben öldüğümde parmağımdan çıkacak.
dudağının kenarını öptüm ama geri çekilmedi, çekilmedim öylece kaldık..
🖇️
Gözlerimi aralayarak aşağı kattan gelen sese odaklandım kapı açılıp kapanma sesiydi, yan tarafımda uyuyan Ateş'i uyandırmadan yataktan kalkıp odadan çıktım.
Etrafıma bakarak aşağı indim ama kimse yoktu emindim kapı açılıp kapandı tam mutfağa giricekken biri ağzımı kapattı ellerimi ağzımdaki elleirine götürüp çekmeye çalıştım ama olmadı biraz daha direndim, bağırmaya çalıştım ancak Arkamdaki her kimse çok sıkı kapatmıştı ağzımı.
-sessiz ol Alev sessiz ol yoksa bebeğinle seni öldürürüm.
Bebeğinle seni öldürürüm, bir elimi karnıma koydum ona bir şey olmasına izin veremezdim.
-ben Carlo Seçkin sende namı değer Alev Demirelsin bu kadar güzel olucağını tahmin edemezdim,söyledikleri kadar varmışsın.
Bozuk olan Türkçesiyle konuşmaya çalışan adamı itmeye çalıştım ama olmadı biraz daha itmeye çalışınca Carlo Seçkin vazoya çarptı, vazo yere düşüp parçalara ayrıldı bu işime gelirdi işte inşallah Ateş duymuştur. Merdivenlerden hızla inen Ateş'i görmeme gülümsedim Arkamdaki şahıs beni öne doğru sert bir şekilde itinince yere düştüm, Carlo Seçkin koşarak evden çıkmıştı.
Ateş hızla yanıma gelip oturur pozisyona getirdi yüzümü elleri arasına alıp konuştu.
-iyi misin?
-iyiyim yok bir şey.
Beni kendine çekip sarıldı ne zaman aktığını bilmediğim bir kaç damla göz yaşını elimin tersiyle sildim bunlar tamamen bebeğime bir şey olur korkusuydu bana ne olursa olsun ama ona olmasın.
-kimdi o konuştu mu?
-Carlo Seçkin
-sikik herif
Yüzünde maske olduğu için Ateş kim olduğunu görememişti ama Carlo Seçkin'in adını duyunca baya sinirlendi. Beni kucağına alıp koltuğun üzerine oturttu.
-yerinden kalkma geliceğim.
Kafamı sallayıp onun gidişini izledim dış kapıdan çıkıp gitti. Karnıma sancı girmesiyle elimi karnıma koydum derin nefesler alarak sancının geçmesini bekledim düşmenin etkisiyle olan bir şeydi dışarıdan Ateş'in bağırma sesi karnımdaki ağrıyı unutup ayağa kalktım hızla dışarı çıktım, Ateş tüm evin civarında ki adamları toplamış onlara bağırıyordu.
-Asaf o adam benim evime nasıl girdi lan uyuyormuydun!
-abi valla bir yere ayrılmadık kimse görmediği eve girdiğini kapıdan girmiş olamaz.
Hala ağrım vardı bir eşim karnımda bir elim ise düşmemek için kapıyı tutuyordum, Asaf'ın dediklerinden sonra ben konuşmaya başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateşin Kızılı
General Fiction[Tamamlandı] ✅ Yavaş adımlarla yanına doğru ilerledim topuklu sesini duymuş olucak ki kafasını kaldırıp bana baktı baştan aşağı süzüp donmuş bir ifadeyle bana bakıyordu. Yutkunduğunda gözlerim adem elmasına kaydı yukarı aşağı inişini. Derin bir ne...
