-TAMAMLANDI-
Kaan ruh eşini bulmuştu fakat Barın bu olayın bir saçmalık olduğuna inanıyordu.
Eşcinsel konulu bir hikayedir ve bunu bilerek başlamınızı isterim.
Homofobikler ve aşağılayıcı yorum yapanlar engellenecektir.
+18 içerikler, smut ve şidde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşka yürek gerek anlasana, her defa yanıyorum ama gitmeliyim!"
Mutfakta kendime sandviç hazırlarken aklıma takılan şarkıyı söyleyip kalçamı kıvırarak dans ederken neşeliydim. Arkamı dönmemle kapıya yaslanmış beni izleyen Barın'ı görmemle korkarak yerimde zıpladığımda o tepkisizdi.
"Ses çıkartsaydın keşke."
Ağzımın içinde söylenmemle hafifçe gülümsediğinde "Sesin o kadar yüksek ki beni duymazdın." Diye karşılık vermişti.
Ona karşı ağız eğip hazırladığım sandviçimi elime aldığımda bakışları elime kaymıştı. Bir şey demeden bir ısırık alıp yanından geçerek salona girdiğimde geldiğimiz dağ evini sevmiştim.
Tahmini olarak beş saattir buradaydık ve arada sırada Barın telefonla konuşması yanında ben de birkaç kez Arda'ya mesaj atmıştım. Sonrasında biten şarjımdan dolayı telefonumu köşeye bırakırken tek eğlencem televizyon olmuştu.
Mutfaktan gelen tıkırtılara aldırmadan sandviçimi yiyip ekranda dönen animasyon filmini izlerken burnuma dolan pizza kokusunun ardından yanımdaki boşluk Barın tarafından doldurulmuştu.
Gözlerim üzerinde buharlar çıkan pizzadan ayrılmazken derince yutkunduğumda Barın'ın bakışlarını hissetmemle gözlerimi ona çevirmiştim.
Yüzündeki oyuncu bir ifadeyle bana bakıp pizzanın bir dilimini ağzına attığında hipnoz olmuş gibi ona bakıyor ve salyamın akmamasını sağlıyordum.
Pizza benim tek zaafımdı.
Barın bir bana bir de elimdeki sandviçe bakıp ardından televizyonda dönen animasyona odaklandığında yerimde kıpırdanarak biraz daha ona yaklaşmıştım.
"Barın."
Ağzı dolu olduğu için "Hı."diyerek bana bakan adamla yutkunup gözlerine baktığımda orada ilk defa katı değil yumuşak bir şeyler görmüştüm.
"Sandviçin var mı?"
Barın bir an boş boş suratıma baksa da sonrasında olumsuz anlamda kafasını sallarken elimdeki sandviçi ona doğru uzatmıştım.
"Pizzam var."
Barın ne yapmaya çalıştığımı anlamış gibi gülümseyip geç de olsa karşılık verirken yeniden sandviçimi biraz daha ittirmiştim.
"Sandviçin var mı?"
Barın bu sefer "Yok." Derken aynı zamanda ben de "Al." Demiştim. Sonuç olarak da Barın kafasını öne doğru uzatıp elimde tuttuğum sandviçten bir ısırık aldığında ben etkilenmiş bir biçimde kırmızı dudaklarına bakıyordum.
Her şeyi bırakıp kucağımdaki pizza tabağına saldırdığımda Barın'ın bana gülümseyerek bakması ya da dakikalar önce ısırdığım sandviçi şu an yiyor olması gram umurumda değildi.
