-TAMAMLANDI-
Kaan ruh eşini bulmuştu fakat Barın bu olayın bir saçmalık olduğuna inanıyordu.
Eşcinsel konulu bir hikayedir ve bunu bilerek başlamınızı isterim.
Homofobikler ve aşağılayıcı yorum yapanlar engellenecektir.
+18 içerikler, smut ve şidde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sorunsuz ve hatta eğlenceli bile diyebileceğim bir kahvaltının ardından kanepeye yayılarak film izlemeye başlamıştık. Oynatılan film kurt adamlar hakkında olduğu için arada gözüm Barın'a kayıyor ve filmdeki alfayla onu kıyaslayıp duruyordum.
"Sevmediysen değiştirebiliriz."
Barın'dan gelen öneri ile hızla ekrana dönüp sanki onu izlerken yakalanmamışım gibi davrandığımda üzerimde gözlerinin ağırlığını hissediyordum.
"Yok, yok. Gayet iyi. Hem alfa yakışıklıymış- yani filmde güzel oynamış! Yani öyle değil, seni o alfayla bağdaştırdığım için demiyorum bunları-"
Gittikçe batmamla gözlerimi kocaman açıp iki elimle ağzımı kapattığımda Barın'ın hafif kıkırtısını duymuştum. Ona bakmaya bile utanırken bir anda yan tarafımda hissettiğim çökmeyle yanıma oturduğunu anladığımda ondan yayılan enerjiyi hissedebiliyordum.
"Demek beni yakışıklı buluyorsun."
Dilim damağım kururken gözlerimi televizyondan alamıyordum. Hem Barın neden öyle boğuk bir şekilde konuşmuştu ulan? Daha tam olarak geçmeyen kızgınlık zamanım varken vücudumda hareketlenmeler hissettiğimde Barın yanımdan bir anda kalkmış ve önümden geçerek mutfağa doğru ilerlemişti.
"Kahve yapacağım kendime, ister misin?"
Sorusuna kafamı iki yana sallayarak cevap verirken onun hızlı adımlarla mutfağa girdiğini görüp derin bir nefes vermiştim.
Tamam, artık kendimizi engellemiyorduk ama kasılmaları ne zaman atlatacaktık? Böyle giderse felçli Ali Rıza Bey gibi olup çıkacaktım.
Tüm dikkatimi yeniden filme verecekken koltukta duran Barın'ın telefonu çalmaya başladığında refleks olarak oraya bakmış ve istemeden ekranda yazan Baran ismiyle telefonu elime almış e mutfağa doğru ilerlemeye başlamıştım.
"Barın, birisi seni arıyor!"
Hem mutfağa ilerleyip hem de konuşmamla Barın'da koridora geldiğinde yarı yolda karşılaşmıştık. Elimdeki telefonu alan Barın beklemeden çağrıyı yanıtladığında bana göz kırparak saçlarımı karıştırmış sonra da ağzını oynatarak teşekkür etmişti.
"Efendim Baran?"
Karşı tarafı dinleyerek kaşlarını çattığında bir gözü de bendeydi.
"Ortalık biraz daha durulmadan şehre dönmeyeceğiz. Alfalar toplanacaksa beni temsilen sen de gidebilirsin, kardeşim olduğunu biliyor herkes."
Bu cümleden sonra arayan kişinin üst komşum olduğunu anlarken Alfa'ların neden toplandığını merak etmiştim açıkçası. Yine bir şeyler planlıyorlardı galiba.
"Umurumda değil Baran. Kaan'ın güvenliğinden emin olana kadar şehre gelmeyeceğim, son kararım bu."
"Geri dönebiliriz. Hem sen toplantıya girersin hem de senin yanından yine ayrılmam. Artık okula gitmem gerekli, derslerimi kaçırıyorum."
Barın susar susmaz konuşmam üzerine ortamda sessizlik oluşurken Gözlerimizin bağlantısını hiç kesmiyorduk. Düşündüğü belliydi ve onun kabullenip beni şehre götürmesini umuyordum. Hem Arda ile de konuşabilirdim ve bu ruh eşi olayını onunla paylaşarak akıl alabilirdim.
Kendi başıma ne yapacağımı bilmediğim zamanlar oluyordu çünkü.
"Lütfen."
Kafamı hafif yana eğerek konuşmamla Barın'ın gözlerindeki engellerin bir bir yıkıldığını gördüğümde gözlerini benden kaçırıp telefondaki kardeşine akşam döneceğimizle ilgili bir şeyler söyleyip telefonu kapatmıştı.
Telefonu kapatıp cebine koyduktan sonra ise işaret parmağını kaldırıp suratıma suratıma sallamış ve kelimelerini tek tek dikkatle söylemişti.
"Senin evinde kalacağım çünkü evin okuluna yakın. Ben toplantıdayken de yanında Baran olacak. Okulda da attığım mesajlara hemen cevap vermezsen oraya gelip iyi olduğuna gözlerimle emin olmak zorunda kalırım haberin olsun."
Okula ve evime dönecek olmanın verdiği hevesle hızla başımı sallayıp onayladığımda kendime engel olamayarak kollarımı boynuna dolayıp kısa bir an Barın'a sarılmıştım.
Hem evime hem okuluma hem de arkadaşıma kavuşacaktım!
Bir an yaptığım şeyi fark ederek geri çekildiğimde kızardığına emin olduğum suratımı saklayıp bana verilen odaya doğru hızlı adımlarla ilerlemiştim.
Arkamdan Barın'ın güldüğünü duysam da onu önemsememiştim.
Aramızda olan şeyleri nasıl ilerleteceğimi ya da başa çıkacağımı bilemiyordum. Hayatımda ilk defa bir alfayla bu kadar yakındım ve onda da nedeni ona aşık olmamdı. Daha birçok kez saçmalayacağıma emindim. Üstelik Barın benim evime gelip kalmaya devam edecekti.
Benim Arda ile konuşmaya ihtiyacım vardı. Hem de olabildiğince kısa sürede.
